Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De schepper van nylon stikte in zijn depressie

(voor Wallace Hume Carothers (1896 - 1937))

Jij bent geboren op 27 april 1896 in Burlington, Iowa. Jouw ouders waren Ira Hume Carothers en Mary Evalena McMullin. Jouw jongere broer was John Leslie (1898 - 1943) en jouw jongere zussen waren Isobel (1906 - 1937) en Elizabeth. In jouw jeugd was jij dol op gereedschappen en mechanische apparaten, waarmee jij urenlang experimenteerde. Jij ging naar de openbare school en het Capital City Commercial College in Des Moines, waar jouw vader vice-president was. In juli 1915 was jij voor het boekhoud- en secretariële curriculum geslaagd. In september 1915 ging jij naar het Tarkio College, waar jij eerst Engels studeerde, maar al snel naar scheikunde overstapte, beïnvloed door Arthur Pardee. Jij was een uitblinker en in 1920 ben jij met een bachelor of science-graad afgestudeerd. In 1921 kreeg jij de master of arts-graad aan de University of Illinois, geleid door professor Carl Shipp Marvel. In 1924 behaalde jij jouw Ph.D. aan de University of Illinois bij de organische chemicus Roger Adams.

Jij was onderzoeksassistent en jij ontving de Carr Fellowship Prize. In 1926 werd jij lid van Alpha Chi Sigma en jij was van 1924 tot 1926 instructeur in organische chemie aan de University of Illinois en vanaf 1926 aan de Harvard University. Je was een zeer originele denker over polymerisatie en de structuur van stoffen met een hoog molecuulgewicht. Op 6 februari 1928 ging jij in het DuPont Experimental Station werken, waar jij bijna het dubbele maandsalaris kreeg vergeleken met Harvard University. Deze overstap maakte jou depressief. Jouw primaire doel was de synthese van een polymeer met een molecuulgewicht van meer dan 4200, bereikt door de scheikundige Hermann Emil Fischer, die in 1904 samen met de arts Josef von Mering hielp bij het maken van het eerste barbituraat met de merknaam Veronal, door velen als middel tot zelfdoding gebruikt. Jij werd bijgestaan door Roger Adams en Carl Marvel. In 1930 vroeg jouw baas Elmer Keiser Bolton jou om synthetisch rubber te maken en in april 1930 wist jouw medewerker Arnold Miller Collins dat voor elkaar te krijgen met neopreen. In 1930 wist jouw medewerker Julian Werner Hill polyester te maken en in 1934 nylon/synthetische zijde.

In 1931 ging jij met drie andere DuPont-medewerkers naar een huis in Wilmington, 'Whiskey Acres'. Door jouw depressies kon jij weinig genieten van de chemische activiteiten. Terwijl de drie anderen met hun hoge hoeden en witte stropdassen uitgingen, zat jij zoals altijd thuis te mokken. Jij toonde aan Julian Hill de capsule met cyanide, die aan jouw horlogeketting zat. Jij kon hem alle beroemde chemici noemen, die zelfdoding pleegden. Jij haatte het geven van openbare lezingen. Een lezing in New Haven verpestte de daaraan voorafgaande weken en om jouw nervositeit, gepieker en onzekerheid te kalmeren dronk je veel alcohol. Je had het erg druk en je had een liefdesrelatie met de getrouwde Sylvia Moore, die in 1933 van haar man scheidde. Jij was bezorgd over de financiële situatie van jouw ouders en jij kocht een huis in Arden, zo'n 16 kilometer vanaf het Experimental Station, waar jij met jouw ouders ging wonen. Jij was 37 jaar en er ontstonden spanningen met jouw ouders, zo keurden zij jouw relatie met de inmiddels vrijgezelle Sylvia sterk af. Vanwege de voor jou ondraaglijke spanning gingen jouw ouders in het voorjaar van 1934 naar Des Moines terug.

Jij hebt enkele nieuwe polyamiden uitgevonden en in de zomer van 1934 verdween jij en wist niemand waar jij was. Jij werd gevonden in de kleine, psychiatrische Pinel Clinic, nabij de Phipps Clinic in Baltimore. Vanwege jouw zware depressie was jij opgenomen. Daarna ging jij naar DuPont terug. Op 28 februari 1935 produceerde Gerard Berchet onder jouw leiding nylon. Uiteindelijk werd Dr, George Graves de leider van het polyamideproject en werd jij door hem weggedrukt. Op 21 februari 1936 trouwde jij met jouw collega Helen Everett Sweetman uit Wilmington, Delaware. Helen behaalde in 1933 een bachelor's degree in de scheikunde aan de University of Delaware. Haar ouders waren de accountant Willard Sweetman en Bertha Everett. Zij was van Engels-Welshe afkomst. Vanaf 1934 had jij een relatie met Helen. Als scheikundige werkte zij ook voor DuPont en bereidde zij de octrooi-aanvragen voor. Op 30 april 1936 werd jij lid van de National Academy of Sciences, wat een zeer grote eer was. Begin juni 1936 werd jij vanwege een zware depressie gedwongen opgenomen in het Philadelphia Institute of the Pennsylvania Hospital, een psychiatrisch ziekenhuis aan 48th en Haverford Streets in Philadelphia.

Jij was manisch-depressief en jij was een zware alcoholist. Jouw psychiater was Kenneth Appel. Na een maand mocht jij met enkele vrienden in de Tiroler Alpen gaan wandelen. Jij zou twee weken met Dr. Roger Adams en Dr. John Flack gaan wandelen. Jij wandelde alleen zonder met iemand te spreken. Op 14 september 1936 verscheen jij plotseling bij Helen op het Experimental Station. Jij bezocht haar vaak en jij ging weer in 'Whiskey Acres' wonen, nadat Helen met Dr. Appel had beslist, dat zij niet krachtig genoeg was om op jou te letten. Dr. Appel had trouwens tegen een vriend van jou gezegd, dat hij verwachtte, dat jij zelfdoding zou plegen. Op 8 januari 1937 overleed jouw zus Isobel door hartfalen in Evanston. Zij werd 30 of 31 jaar. Zij was getrouwd met Howard Berolzheimer. Haar overlijden heeft jou nog dieper in jouw depressie gestort. Helen en jij waren bij haar begrafenisdienst in Chicago en bij haar begrafenis in de Glendale Cemetery in Des Moines. Jij ging nog steeds naar Philadelphia om jouw psychiater Appel te bezoeken. Op 28 april 1937 werkte jij in het Experimental Station.

Op 29 april 1937 pleegde jij zelfdoding in een hotelkamer in Philadelphia. Met een flesje cyanide. Jij werd 41 jaar en jij bent in de Glendale Cemetery in Des Moines begraven. Jouw moeder overleed op 30 augustus 1956 en jouw vader in 1961. De strakke nylon-kousen rond al die mooie damesbenen vormden en vormen toch een sierlijk en lustopwekkend eerbetoon aan jou. Ook al heb jij dat niet meer meegemaakt en wisten en weten al die chique kousendraagsters vaak niets van de herkomst.

Schrijver: Joanan Rutgers
13 oktober 2021


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)