Klier en provocateur durft wel met Poetin als ruggesteun

Terwijl de Europese Unie sancties aan hem en zijn land oplegde, smeedde hij met een duivels genoegen sneaky zijn wraakzuchtige plan met de opgetrommelde, vaak wanhopige vluchtelingen, die hij ronselde uit de minderbedeelde landen, zoals Syrië, Noord-Irak en Afghanistan. Deze naïeve, gewillige, bereidwillige immigranten stonden/staan te popelen om naar het welvarende Europa te spoeden. In Simele (Noord-Irak) stikt het van de reisbureaus, waar je een vlucht en visum (wat niet eens nodig is) voor Wit Rusland/Belarus kunt boeken. Voor 2100 dollar mag je naar Minsk, met een tussenstop in Istanbul, maar daar wil je als vluchteling zo snel mogelijk weer door. Die Erdogan is namelijk ook geen lieverdje en naar Lesbos peddelen is geen pretje en eindigt geheid in een desillusie. Iedereen heeft het maar over het barmhartige en rijke Duitsland, dus wordt dat het einddoel. In Minsk bleek het in ieder geval niet veel beter dan thuis te zijn en heerste er een grimmige sfeer. Voor ze het goed en wel beseften, werden ze door zwaarbewapende militairen het bos in gejaagd, als ongewenste vreemdelingen opgejaagd richting de Poolse grens, ergens bij Kuznica. Denk je eindelijk het vrije Europa te bereiken, sta je ineens oog in oog met nare hekwerken en hoge prikkeldraadversperringen. Daarachter staan al even dreigende mensen in strenge politiepakken en militaire outfits. Je kijkt angstig om je heen. Je zit klem. Je bent regelrecht in de val gelopen.

Enkele mannen proberen met spaden de prikkeldraden weg te slaan, maar zij krijgen pepperspray te verduren. Het is koud en onder nul, terwijl er geen eten en water is, al twee weken niet. Zoiets is voor kleine kinderen, die er ook zijn, uiterst gevaarlijk. Ze leefden op één biscuitje per dag en die zijn inmiddels op. 's Nachts vriest het en maken ze houtvuren om warm te blijven. De wanhoop en hysterie slaat toe. Ze zijn een menselijk schild in een vuil oorlogsspel geworden. Alleen de allerlafste oorlogmakers maken gebruik van weerloze mensen. Het lukt sommige vluchtelingen om met takken over de versperringen te komen, maar wanneer zij door de Poolse grensbewakers gesnapt worden, brengen die hen naar Belarus terug. Ze worden door de Polen afgesnauwd en als vijanden beschouwd, als verlengstukken van hun ware vijand, die sadistisch genietend buiten schot blijft, die verschrikkelijke tiran Loekasjenko met zijn nare bulldogkop en zijn troep achterlijke bloedhonden. Dit grensoverschrijdend geklier van deze wraakzuchtige dwingeland en driftkop Loekasjenko brengt de onschuldige levens van uiterst kwetsbaren in gevaar. Er zijn al mensen door honger/onderkoeling/uitputting/verdrinking overleden. Onze lieftallige, altijd goed gemutste verslaggeefsters Kysia Nadine Hekster en Saskia Dekkers waren al ter plaatse om ons als bezorgde tv-kijkers uit betrouwbare bron in te lichten, al werden zij enkele kilometers op afstand gehouden, want de Poolse grensbewakers wensen geen kritische pottekijkers.

De Poolse grensbewakers laten vooralsnog niemand door en lijken daar ook niet in van mening te willen veranderen, integendeel, ze zijn van plan een grensmuur te bouwen. Wat Trump tegen de Mexicanen deed, zie je opeens in Polen gebeuren en niet alleen in Polen zoals wij weten. De zwaar geesteszieke Joekasjenko deelt een flinke plaagstoot uit, maar hij zal er uiteindelijk niets mee opschieten. De sancties van de EU richting hem en zijn land, waar hij zo kwaad over is, zullen alleen maar vergroot worden. Een Poolse woordvoerster loog dat de vluchtelingen alleen maar asiel in Duitsland willen hebben, kijk, wanneer ik zo zou worden ontvangen, dan zou ik ook niet voor asiel in Polen kiezen, maar die vluchtelingen weten ook wel, dat deze machtsvertoning alleen maar de buitenkant is en dat de Poolse afweer niet echt om hen draait. Inmiddels hebben ze het valse spelletje van die sluwe Joekasjenko wel door. Dat is hen zelf door de Poolse president verteld, die ook even kwam kijken in wat voor benarde situatie zij terecht zijn gekomen. De Wit-Russische dictator Joekasjenko misbruikt duizenden vluchtelingen/migranten als levende wapens, als voor hem waardeloze pionnen op zijn schaakbord van machtspolitiek. Het zijn immers niet eens zijn eigen manschappen, die hun handen vuil hoeven te maken met deze walgelijke, treiterige en kleingeestige uitlokking. 'Irriteer die Polen maar eens flink!', moet hij gedacht hebben, 'zet ze maar lekker te schande!'. Hij noemt ons Europeanen 'gekken en klootzakken' en hij gniffelt in zijn bereklauw, wanneer er Russische straaljagers pochend over het grensconflict scheren.

Aleksandr Grigorjevitsj Loekasjenko is geboren op 30 augustus 1954 in het dorpje Kopys (842 dorpelingen) aan de rivier de Dnjepr. Kopys is met een brug over de Dnjepr met het dorp Aleksandrija verbonden. Aleksandr dacht dat dat dorp naar hem vernoemd is. Daar begon zijn grootheidswaanzin al tekenen te vertonen. De stad Orsja ligt op 20 kilometer afstand en was in de oorlog een standplaats voor de Luftwaffe. Als jongeling was Aleksandr lid van de communistische jeugdbeweging Komsomol. Als dienstplichtige zat hij bij de Sovjet-grenstroepen en het Sovjet-leger. Hij heeft een fascinatie voor grenzen, vooral om ze te overschrijden. In 1982-1985 was hij directeur van een landbouwbedrijf van de staat. In 1990 richtte hij de beweging Communisten voor Democratie op en zat hij in het Wit-Russische parlement/de Opperste Sovjet. Hij was tegen de onafhankelijkheid van Wit-Rusland van de Sovjet-Unie. Hij betreurde het uiteen vallen van de Sovjet-Unie in 1992. Op 20 juli 1994 werd hij president en sindsdien weigert hij af te treden, waarbij hij zichzelf meer bevoegdheden gaf en op illegale wijze de grondwet wijzigde. Die oneerlijkheid is een kenmerk van hem en straalt hij volop uit. Hij heeft herhaaldelijk massale verkiezingenfraude gepleegd. Het is een grote boef met slinkse, criminele en duistere praktijken. De domme, bange, onontwikkelde, niet-intellectuele en afgestompte mensen blijven hem steunen. Tegenstanders zet hij gevangen en ontneemt hij alle kansen.

In 1995 prees Aleksandr de zeer strenge leiderschapsstijl van Adolf Hitler en de Duitse orde als model voor een Wit-Russisch regeringsstelsel. Het boek 'Er ist wieder da' van Timur Vermes slaat qua titel in ieder geval op Aleksandr. Hij gaf zijn KGB de opdracht om regeringstegenstanders in het buitenland te vermoorden. Zo werd de journalist Pavel Sjeremet op 20 juli 2016 in Kiev door een autobom vermoord. De activist Vitali Sjisjov werd ook in Oekraïne vermoord. Dat soort misdaden deed Hitler ook. Er is destijds anderhalf miljoen dollar voor deze misdaden uitgetrokken. Dat zal inmiddels wel verhoogd zijn. Aleksandr zaait angst uit machtswellust. Hij wil met smerige geweldsdelicten aan de macht blijven. Hij stuurt ook migranten naar Litouwen. Aan Vladimir Poetin heeft hij een gezworen bondgenoot, sluwe vossen onder elkaar, met dezelfde akelige misdaadpraktijken, al is Poetin minder onberekenbaar en voorzichtiger. Aleksandr is als valsspeler en onderdrukkende dictator zwaar door de mand gevallen. Op vreedzame protestacties reageert hij met gewelddadige smeerlapperij van de politie, het leger en andere, corrupte, tirannieke, Befehl ist Befehl nalevende agressietroepen. In mei 2021 liet hij een lijnvliegtuig van Ryanair onderscheppen en in Minsk gedwongen landen om de oppositionele journalist Roman Protasevitsj te arresteren. De arrogante, zelfingenomen griezel duldt namelijk geen enkele tegenspraak of ontmaskering van zijn wrede, huichelachtige, terroristische piratennest. Roman's vriendin Sofie Sapega werd ook met leugenachtige beschuldigingen gevangen gezet.

Aleksandr's vrouw is Galina Rodionovna Zhelnerovitsj, geboren op 1 januari 1955. Zij hebben elkaar op de middelbare school in het dorp Ryzhkovichi ontmoet en zij zijn in 1975 met elkaar getrouwd. Galina is afgestudeerd aan het Mogilev Pedagogisch Instituut, wat nu de Mogilev State A. Kuleshov University op 1 Kommonavtov straat is. Aleksandr studeerde daar ook, net als de dichter Igor Shklyarevsky (1938 - 7 september 2021), die door corona overleed. Galina is een kleuterjuf. Nou, ik ken een gemene, halsstarrige en ruziemakende kleuter, die wel wat extra aandacht van haar kan gebruiken. In Mogilev werden in de oorlog (van 1941 tot 1944) de Joden systematisch door de SS-ers en de Ordnungspolizei (Politiebataljon 322) massaal vermoord. Galina woont aan de Zemlyanichnaya straat in Shklow, wat 35 kilometer vanaf Mogilev ligt. In Shklow werden in de oorlog door de SS-ers 3200 Joden vermoord. Aleksandr was er directeur van de bouwmaterialenfabriek Raion. Zij ziet Aleksandr zelden. Hij woont sinds 1994 in Minsk. Zij vergezelt hem niet bij openbare gelegenheden. Galina en Aleksandr kregen samen twee zonen; Viktor Aleksandrovitsj Loekasjenko, geboren op 28 november 1975 in Mogilev, en Dmitri Aleksandrovitsj Loekasjenko, geboren op 23 maart 1980 in Mogilev. Viktor's vrouw is Lilya Loekasjenko en zij kregen samen 4 kinderen. Viktor en Dmitri hebben allebeide bij de grenswacht gediend. Voor grenswachter spelen is dus een familietic. Grensconflicten uitlokken is voor hen een fluitje van een cent. Dat zit in hun verraderlijke pestkoppenbloed.

Samen met zijn ex-lijfarts Irina Abelskaya heeft Aleksandr nog een zoon gekregen, Nikolaj Aleksandrovitsj Loekasjenko, geboren op 31 augustus 2004 in Minsk. Nikolaj studeert inmiddels aan het gymnasium van de Staatsuniversiteit van Moskou, waar Michail Gorbatsjov ook studeerde. Aleksandr wil dat Nikolaj hem als president gaat opvolgen. Voor het Huis van Afgevaardigen op het Onafhankelijkheidsplein in Minsk staat een standbeeld van de dictator Lenin. Er staat ook de Rode Kerk, maar daar gaat Aleksandr nooit naar binnen, want hij is niet religieus. Dat spirituele gebrek heeft zwarte gaten van zijn hart en ziel gemaakt. Die geestelijke armoede breekt hem op en zal zijn schijnheilige en protserige imago doen ineenstorten. Van alle kanten rukt de waarheid op en hij zal verschrompelen tot een zielig hoopje ellende. Alles wat hij krampachtig denkt te bezitten, zal hij verliezen. Meer en meer tekenen wijzen naar zijn ondergang en het nieuwe Wit-Rusland is aanstaande. Alle dictators komen ten val en lossen op. Ook Aleksandr's vriendje en partner-in-crime Poetin. Het is een beer van een bullebak versus een betrouwbare vrouw om eeuwig van te houden. Svetlana Tichanovskaja zal de troon bestijgen en zijn kloontje Nikolaj zal het onderspit delven, omdat hij het onderspit delft. Svetlana is geboren op 11 september 1982 in Mikasjevitsji. Zij is getrouwd met de videoblogger Sergej Tichanovski, met wie zij 2 kinderen kreeg. Zij was vertaalster en lerares Duits en Engels en binnen afzienbare tijd zal zij de nieuwe presidente van Wit-Rusland zijn. Zij eist de vrijlating van alle politieke gevangenen, niet te vergeten die van Maria Kolesnikova in Minsk!, de terugdraaiing van autoritaire veranderingen in de grondwet en vrije en eerlijke verkiezingen. Alleen daarom al verdient de uiterst integere Svetlana het nieuwe presidentschap van een nieuw Wit-Rusland!...