De dodelijke nasleep van een echtscheiding
(voor Hema Hirani (1972 - 2015))
Jij bent geboren in 1972 in Baroda (Vadodara), Gujarat, India. Baroda ligt aan de Vishwamitri rivier en er staat het Lakshmi Vilas Paleis, vier keer groter dan Buckingham Palace. Als kunstenares gebruikte jij fotografie en sculpturale installaties om ideeën van persoonlijke identiteit, ontwrichting, migratie, sociaal-economie, stedelijke ontwikkeling, nostalgie en gender te verkennen. Jij maakte gecompliceerde schilderijen en mixed-media-installaties, die de stadsgezichten en identiteit van jouw land weerspiegelden. Jij zei: 'Zoveel chaos in mijn werk kwam eigenlijk uit de stad. Als ik in mijn studio in Mumbai werk, zijn er veel elementen van verval, van leven, van chaos. Het is een tweesnijdende aandoening als je ontwikkeling in de maak ziet, je ziet groei, maar ook verval.'. In 1995 en 1997 behaalde jij jouw BFA en MFA aan de Maharaja Sayajirao Universiteit van Baroda.
Jij had o.a. solo-exposities in het MACRO museum in Rome en de Gallery Nature Morte in New Delhi. In 1998 trouwde jij met de moderne kunstenaar Chintan Upadhyay, geboren in 1972 in Partapur, Rajasthan. Jullie gingen in Bombay/Mumbai wonen. Jullie hebben veel exposities samen tot stand gebracht. In 2001 was jouw eerste solo-expositie in Gallery Chemould in Mumbai, getiteld 'Sweet Sweat Memories', over migratie. In 2001 had jij ook jouw eerste, internationale solo-expositie in Artspace in Sydney en in het Institute of Contemporary Art in Brisbane, getiteld 'The Nymph and the Adult'. Jij beeldhouwde met de hand 2000 kakkerlakken, die jij in de galerij plaatste. Jij wilde de kijkers laten nadenken over de gevolgen van militaire acties. In 2001 maakte jij ook het kunstwerk 'Of Vanishing Playgrounds'. Samen met Chintan exposeerde jij 'Made in China', over massaconsumptie, globalisering en een identiteitsverlies hierdoor. In 2003 presenteerde jij in Karachi het werk 'Loco foco-motto', over de kloof tussen India en Pakistan, waarbij jij jouw familiegeschiedenis ook verwerkte. Van ongebruikte luciferhoutjes en lijm maakte jij kroonluchters, wat creatie en vernietiging symboliseert. De Shiva-intentie is voelbaar.
In 2005 maakte jij het kunstwerk 'Bleeding Hearts'. In 2006 maakte jij de grote installatie 'Killing Site. Dream a wish - wish a dream', een statement over het veranderende landschap van migranten, die Bombay maken. En jij maakte het kunstwerk 'The air just went off'. In 2007 maakte jij het kunstwerk 'Derelict', in 2008 'I Live in a Match Box' en in 2009 'Killing Site I' tot 'Killing Site V'. In 2009 maakte jij 'Sleep - Dream - Sleep' en had jij de exposities 'Indian Highway' en 'Where the bees suck, there suck I'. In 2010 hebben Chintan en jij de scheiding aangevraagd. Jullie woonden in verschillende kamers van jullie appartement aan de chique Juhu Tara street in Mumbai. In 2010 presenteerde jij in Atelier Calder in Sache het kunstwerk 'Only Memory has Preservatives'. In 2010-2011 had jij in Japan en Frankrijk de expositie 'Think Left, Think Right, Think Low, Think Tight'. In 2011 maakte jij 'The Princesses' Rusted Belt' in Studio La Citta in Verona, 250 handgemaakte, kleurrijke kleivogels, ijzerdraad, acryl, aquarellen, katoendraad en tekst op drukpapier. Jouw patroonoppervlakken citeren uit de Indiase, spirituele iconografie en traditioneel textielontwerp. In 2014 zijn Chintan en jij officieel gescheiden en ging Chintan in Delhi wonen.
Op 11 december 2015 ontmoette jij rond 20.00 uur in jouw atelier in Andheri jouw advocaat inzake de alimentatie Haresh Bhambani, met wie jij naar Vidyadhar Rajbhar, de eigenaar van Vanshraj Arts, ging. Vidyadhar zei, dat hij videobewijs tegen jouw ex-man Chintan had. Vidyadhar en zijn familie waren dik bevriend met Chintan, dus vanwaar deze dubbelrol? Haresh en jij ontmoetten hem in zijn magazijn in Kandivali, waar jij jouw kunstwerken ook bewaarde. Jij kreeg nog 200.000 roepie van hem, wat hij van jou geleend had. Tegen zijn medewerkers loog hij dat jij hem nog geld schuldig was. Hij had zijn medewerkers Azad Rajbhar, Pradeep Rajbhar en Shiv Kumar Rajbhar bij zich. Zij wilden jou bang maken met een van chemicaliën doordrenkte zakdoek. Chloroform of een pesticide. Vidyadhar hield jou van achteren vast, terwijl Azad de zakdoek in jouw gezicht duwde. Haresh wilde jou verdedigen, maar Pradeep en Shiv pakten hem en gebruikten touwen en ducttapes om hem in toom te houden. Toen zij ontdekten, dat jij door de chemische stof was overleden, hebben zij Haresh als ooggetuige ook vermoord. Later bleek dat jullie beiden zijn gewurgd. Jullie ontzielde lichamen zijn in kartonnen dozen gestopt en de chauffeur Vijay Rajbhar vervoerde jullie ontzielde lichamen naar een vervuilde afvoersloot. Jij werd 42 of 43 jaar.
De politie arresteerde Azad, Pradeep, Shiv en Vijay. Shiv bekende de moorden. Vidyadhar is nog steeds voortvluchtig. Chintan werd ook gearresteerd en beschuldigd in verband met de dubbele moord. Jouw familie en de politie vermoeden, dat Chintan Vidyadhar, die zwaar in de schulden zat, heeft betaald om jou te vermoorden, maar er is een gebrek aan bewijs. De moordzaak loopt nog steeds. Chintan zat van 12 december 2015 tot september 2021 in de centrale gevangenis van Thane. Hij is na enkele afgewezen borgtochten op borgtocht vrijgelaten. Hij mag niet in Mumbai komen en hij moet zich iedere maand bij de politie melden. Wie zich dringend bij de politie moet komen melden, dat is die smerige leugenaar en gewetenloze moordenaar Vidyadhar, die omwille van ordinair geld twee aardse levens heeft afgebroken. Die laffe angsthaas kan ons ook opheldering verschaffen over wel of geen betrokkenheid van Chintan. Handelde Vidyadhar puur uit zichzelf of is hij een huurmoordenaar?...
7 mei 2022
Geplaatst in de categorie: idool