Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Een droom?

Ik las laatst ergens dat, dankzij de economische crisis, de huidige student beter zijn studie nog wat op kan rekken. Ik maak er geen geheim van dat ik niet geloof in het oprekken van een studie. Een studie is een verrijkingsproces dat, ook nog na je studie, door hoort te gaan en zich verder hoort te ontwikkelen. Een echt academicus leeft zijn vakgebied. Hij komt het tegen in zijn slaap en het zijn de laatste woorden die hij uitblaast. Helaas is de universitaire mentaliteit niet meer wat het geweest is.

In 2007 stuurde ik een brief naar de Univers, onze universiteitskrant. Daarin probeerde ik de problematiek rondom het universitaire denken wat uit te diepen. Mijn pamflet, dat ik overigens onder het pseudoniem Maarten L. liet plaatsen, heette ‘het intellectueel faillissement van de universiteit’ en het benoemde precies die problematiek die mijn inziens de waardevermindering van ons universitair stelsel kenmerkt: het intellectuele aspect is aan het verdwijnen en de gemiddelde student volgt zijn studie niet om de zijn jaren des onderscheids te kleuren, maar om een goed betaalde baan veilig te stellen.

Gelukkig zijn er uitzonderingen.

Sinds enige tijd kent onze universiteit een faculteit geesteswetenschappen. De gemiddelde student aldaar is er al op voorhand redelijk zeker van dat hij/zij niet in de top van het zakenleven terecht zal komen. Logisch ook. Akzo gaat net de bezem door haar personeelsbestand halen en er zal geen aandeelhoudersvergadering zijn waarbij de meerderheid stemt voor een ritueelwetenschapper of filosoof in de raad van bestuur.

Toen ik mijn studie begon, deed ik dat omdat ik de wereld om me heen wilde leren begrijpen. Mijns inziens immers is de mens, zoals de koala, een dier waarvan het gedrag en de beslissingen binnen een bepaald ritme en een bepaalde logica passen. Zo kunnen we dus, via de antropologische weg, inzicht krijgen in de mens als fenomeen. Misschien ben ik naïef, maar vooralsnog lijkt mijn opleiding bij te dragen aan dat inzicht.

Laat me dan maar dromen.

Dromen zijn het meest fantastische instrument dat de mens bezit. In onze dromen openbaren zich wensen en angsten die we, als we wakker zijn, niet onder ogen durven zien. Er is veel geschreven over de wereld van de dromen, maar we zouden er allemaal ongetwijfeld nog pagina’s over vol kunnen schrijven. Een droom is een zwart gat van het menselijk bestaan. Wij leven in het ritme en met de pols waarmee we zijn opgegroeid. Doorgaans met een dominante plek voor de agenda. Juist dan is er het nachtgat, waarin wij veelal moeiteloos wegglijden en waarbinnen wij alles kunnen beleven waar we overdag de tijd niet voor hebben. Ik vlieg graag in mijn dromen. Daar heb ik eerder al iets over geschreven. Maar de droom is ook bij uitstek de plek waar ik de vrouwen zoen die ik overdag niet zoenen kan. Het is de plek waar ik succesvol ben in alle dingen waar ik soms in faal. Dat is de pracht van de droom. Een mens kan dansen op ritmes die normaal abuis zijn. Een mens kan blijven staan, waar het leven hem normaal zou dwingen om te draaien en door te lopen.

En dan is er de angst die rampenscenario’s schetst. Waarom zou je een fout maken in het leven, als je de nadelen ervan al hebt gezien in je droom?

De mens is een complex wezen. Complexiteit echter maakt de mens niet onbegrijpelijk. Angst en wensen zijn begrippen die we allemaal kennen en los van de concrete invulling kunnen we de mens leren begrijpen wanneer we onszelf begrijpen. Wij zijn de mens. Er is geen andere mens dan de mens.

Zo is mijn intellectuele missie praktisch geslaagd. De mens in ritueel verband daarentegen, laat zich nog niet helemaal door mij ontdekken. Dat is de volgende missie. Ik hou jullie op de hoogte.

Schrijver: Roel van Rijswijk, 10 juni 2009


Geplaatst in de categorie: wetenschap

4.1 met 9 stemmen 329



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)