Zonneschijn hield de oude stad een paar dagen in het licht van een zomerse betovering. Bjarne was gestopt met het schrijven van gedichten uit onvrede met de situatie op de internetsite “Het Blijvertje”. Er werden flauwe gedichten geschreven over minderheden, die verder niet op de website waren vertegenwoordigd. En er waren mensen die gedichten schreven om de indruk te wekken dat ze geld nodig hadden. Het was gebedel om geld voor zieke kinderen, maar daar was een schrijverssite niet voor…

In de zomer van het jaar 2000 kwam Bjarne Gosse op een regenachtige middag Joshua Eenoog tegen in het Amsterdamse bos. Het was toevallig en juist daardoor klonk er enthousiasme in de stemmen van het weerzien.
Bjarne vertelde de authentieke Joshua dat hij niet meer in de georganiseerde geestelijke gezondheidszorg geloofde, na alles wat er met zijn schizofrene broer Tom was gebeurd in de praktijk van het leven. En na alles wat hij er zelf had meegemaakt, met van een kastje naar de muur gestuurd…

De zomer van het jaar 1996 begon met een deceptie. Bjarne Gosse kon niet meedoen met de kunstmarkt. Niet omdat zijn werk van onvoldoende kwaliteit was, maar simpelweg omdat andere kunstenaars zich eerder hadden ingeschreven voor een plek op de markt. Er waren zoveel inzendingen dat er een keuze gemaakt moest worden. En het was zelfs zo dat er voor de komende jaren ook geen nieuwe kunstenaars meer werden uitgenodigd. De markt leek verzadigd, er werden veel meer creatieve werken gemaakt dan…

De vriendelijke huisarts van het nabij gelegen plein had vragen over het medicijngebruik van Bjarne. Het was hem opgevallen dat de vijftiger Bjarne Gosse geen enkele therapie voor zijn dikwijls verwarde gemoedstoestand had voltooid tijdens zijn leven. Het leek hem verstandig Bjarne door te sturen naar een instituut, waar mensen met kennis over de geestelijke gezondheidszorg werkzaam waren. Na een aarzeling stemde Bjarne tenslotte toe.
Het ging niet echt slecht, maar misschien was er…

In het voorjaar van 1998 waren de vergaderingen van het Troebel Water Collectief inmiddels berucht. Er kwamen verwarde mensen opdagen die nooit in het atelier waren gezien, zij voerden het hoogste woord en hielden arrogante monologen over de waanzin van de dag.
In een psychiatrische ambtenarentaal werden de simpelste feiten ingewikkeld gemaakt. Mensen werden met sociale apen vergeleken en apen met asociale mensen. Af en toe was er een hysterische lachbui te horen van leden die de zenuwen niet…

In het voorjaar van het jaar 1997 leek het of Bjarne Gosse al die jaren voor Jan met de korte achternaam had gewerkt. Geschilderd en getekend, bloed, zweet en tranen. Het viel hem zwaar.
Toen de hulpverlener van de geestelijke gezondheidszorg hem wees op het bestaan van het Troebel Water Collectief, aarzelde Bjarne eerst. Toch besloot hij een bezoek te brengen aan een bijeenkomst van deze groep kunstenaars met een psychiatrische achtergrond. Ze waren bezig een eigen atelierruimte te…

“Gele trompetnarcissen breken in donkere nachtmerries. Gladde vijvers maken furore als nachtspiegels, lachspiegels van de ziel. Landwegen kronkelen zich, in zijn sombere gedachten langs het hek van de wilde bloemenweide. Waar zijn slaap de stille dromen hervat, neemt het landschap de vrije hand in vreemdsoortig droef verlangen. Hij ijvert zelfs in zijn diepe slaap, om voldoende te begrijpen over de verhalen van het leven.”
De nieuwe novelle van Mobar V. was een welkom voorjaarsgeschenk…

"Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen."
Dat wisten de mannen die Jezus kruisigden inderdaad niet. Ze meenden oprecht dat ze de opdracht hadden gekregen om een misdadiger te kruisigen. Zijn eigen volk had hen die opdracht gegeven. Ze wisten niet wat ze deden.
Deze onwetendheid is niet van toepassing op een narcist. Die weet dondersgoed wat hij of zij doet.
Mijn moeder is een narcist. Een narcist die weet wat zij doet, want zij zegt letterlijk: "Laat mij nu maar, ik weet dat…

Het voorjaar van 1996 begon met een bizarre droom vol begeerte en genegenheid. Hier was sprake van een duidelijke erotische ondertoon, die Bjarne de volgende dag in zijn onderbroek droeg. En waar hij zich in de late avond, voor de spiegel van moest ontdoen.
Bjarne had na een korte periode van voorjaarsgriep drie dagen in de natuur van de oeverlanden bij het zoetwatermeer gewerkt. Opgewekt was zijn verlangen om samen met een man een man te zijn. Hij had zich neergelegd bij zijn intellectuele…

Het was volop voorjaar in de Amsterdamse volksbuurt de Baarsjes, waar Bjarne woonde en waar hij schilderde in de woonkamer van een kleine etagewoning. Er waren gedachten die nergens naar toegingen, wanneer hij bezig was kwam hij dichter bij zijn gevoel.
Plotseling kwam Trudy Mol weer in beeld in het levensverhaal van Bjarne. Nadat ze uitvoerige essays over sadomasochisme en de rusteloze consument had geschreven, was ze politicologie gaan studeren aan de universiteit. Daarnaast was ze…

Bij tijd en wijle schreeuwt er een kind moord en brand in de bibliotheek omdat het zijn moeder kwijt is geraakt. Ik zit in de afdeling voor volwassenen die zonder muren grenst aan de kinderafdeling. De klanten werken gewoon door zolang het hen niet aangaat. De moeder, en tegenwoordig ook de vader, komt wel. Tot deze keer.
Een twee turven hoge peuter kwam blèrend ergens vandaan. Alleen. Meteen liet ik mijn laptop staan, overzag de situatie en vroeg wat voor de hand lag: "Ben je mamma kwijt?"…

“Jammer dat jij jouw intelligentie inzet voor duistere zaken. We hadden een sprankelend contact samen, totdat jij zonder duidelijk aanwijsbare reden het pad van de misdaad koos. Jouw leugens, en telkens nieuwe leugens, ze hebben mij doen wankelen. Je hebt al die tijd een toneelstuk opgevoerd. Je woont waarschijnlijk niet in Kazachstan, maar op een waddeneiland.”
Bjarne Gosse viel in slaap met het nieuwe boek van Violette op zijn donkerrode nachtkastje. Hij probeerde het ingewikkelde verhaal…

De gele trompetnarcissen op het ronde bloemenveld bij het verkeersplein in Amsterdam West stonden massaal in bloei. Er stond een bordje bij dat je ze gratis mocht plukken, overdag wanneer het licht was. Astrid liet dat niet aan zich voorbij gaan. Er was maar weinig nodig om het hart van de veertiger Bjarne Gosse sneller te doen kloppen. Het voorjaar van 2005 begon met een klein intiem gebaar van voorjaarsvreugde.
De gele trompetnarcissen deden het goed in de oude blauwgrijze Griekse vaas van…

De economische crisis in ons nederige land bracht ook de plezierschrijver Jan Boter en de cultuurjournaliste Emma Petronella in de problemen. Er moest geld op tafel komen anders was het afgelopen met de welvaart waarvan ze zo hadden genoten in de jaren voor de bittere crisis. Ze besloten de handen ineen te slaan en verzonnen samen een meesterlijk plan om weerstand te bieden tegen het naderende onheil.
Emma zou het herenhuis verkopen en in de voormalige danszaal van het pand van haar goede…

Ik voel de muren van binnen trillen. Niet bewegen.
Hij weet dat hij op de rand staat, dat zijn gedachten als gespikkeld glas door elkaar schuiven. Mijn handen beven - zijn handen? De scheiding vervaagt.
De kamer ademt. Of hijzelf ademt. Of ik adem.
Stil blijven staan.…

Het was vroeg in de ochtend, Bjarne ontving een mailbericht van Belinda uit Maastricht.
Beste Bjarne,
Als ik het goed heb begrepen was het afgelopen donderdag de dag dat jouw schilderwerken werden opgehangen in het buurthuis in de Indische buurt in Amsterdam Oost. Het is heel goed dat je de verkoopprijzen hebt aangepast aan de wensen van de hedendaagse burgerij. Zij zijn niet allemaal gewend aan het spanningsveld tussen abstractie en figuratie zoals dat zo treffend in jouw schilderwerk tot…

Het gebeurt weleens dat ik iemand verlies om mijn geloof. Ik dring het nooit op zoals sommige christenen die zeggen dat je te pas en te onpas het evangelie moet vertellen aan ongelovigen en andersdenkenden. Ik kan die stelling niet vinden in de bijbel. Wel dat ik over het evangelie moet vertellen als men dit aan mij vraagt. Dat kan te pas en te onpas zijn, dus ook als dat mij niet uitkomt. Als niemand dit vraagt dan vertel ik niet meer dan in wie ik geloof zonder de ander het gevoel te geven…

Hallo blonde Belinda,
Allereerst bedankt voor de omschrijving van jouw riante woning in het mooie Maastricht. Het was een waar genoegen om te merken dat jij je weer thuis voelt in jouw vertrouwde woonomgeving.
Ik kan je vanuit mijn situatie hetzelfde vertellen, de woning in de Amsterdamse Oosterparkbuurt is me op het lijf geschreven, mijn geest voelt zich er thuis en mijn ziel kan er naar haar behoefte leven.
Over jouw vraag over het verleden met het Troebel Water Collectief heb ik nagedacht.…

Mijn beste Belinda,
Astrid stond al vroeg in de ochtend voor de deur om koffie met een scheutje melk te drinken in de woonkamer waar de balkondeuren openstonden, omdat het beloofde een mooie dag te worden.
Na de koffie liepen we naar de Plantagebuurt waar de dierentuin zich bevond om ons te vermaken met gekooide dieren. We liepen langs de afhaal Chinees naar de hoofdingang van Artis en lieten daar onze stadspas zien om een gratis ticket.
Het was prachtig weer en door het vroege tijdstip rustig…

Beste Belinda,
Civic is de naam van de maatschappelijke organisatie die bedoeld is om mensen uit de buurt te helpen. De twee jonge vrouwen waar ik contact mee heb doen daar een stage voor school.
Met Rosa Konijn heb je al kennisgemaakt. De andere jonge vrouw noem ik Tanja Troost.
Ze stelde veel vragen over mijn familie. Ik moest het beladen verhaal vertellen. Mijn ouders leven niet meer en met mijn twee broers en mijn zus heb ik geen contact meer. Ze begreep het wel, maar het is altijd lastig…