“Nou, daar word je weer niet vrolijk van!” zegt mijn vrouw wel eens als we naar het nieuws kijken. En ik heb dan vaak de neiging om dat te beamen. Tegelijk realiseer ik me dan weer, dat “nieuws” doorgaans in hoge mate selectief is en wel in negatieve zin. Goed nieuws is geen nieuws, is het adagium. Daardoor krijgen we een nogal vertekend beeld van de…

Toen ik nog leefde... Toen ik nog leefde in het heelal van je armen en ademde door je huid, stond het geheimschrift van de sterren in je ogen geopenbaard. De witgouden bal van de zon rolde de hemel rond en de maan was een abrikoos in de schaal van de nacht. Maar nu drijven sponzige wolken over de stad. Huizen onwankelbaar belemmeren…

De eerste ster kwam, liefdevol en moeilijk, klein en troostend,een anker aan de hemel voor vele honderden jaren boven Europa, en de ster droeg een naam, ze heet Christendom. Toen zonk de ster en bleef zinken, werd zwakker en zwakker en haar licht scheen nog amper en de meeste Europeanen haalden er hun schouders over op en dachten: Die ster interesseert…

Fixeren was vroeger heel normaal in de zorg. Fixeren is het vastbinden van mensen. Er was geen wet die dat regelde. Nee, mensen werden gewoon gefixeerd als ze onrustig waren. Veel mensen zaten in die tijd vast met een Zweedse band; dat is een gordel die om het middel van een bewoner wordt bevestigd en met bandjes vastzit aan een bed of stoel. Ik herinner…

Oh kut Oh kut, oh snee, oh pruim, oh spleet, oh gleuf, oh naad, oh kier, oh reet, oh gat, oh dot, oh doos, oh meuk, oh muts, oh klier, oh bef, oh prut, oh peer, oh vijg, oh dop, oh deur, oh lek, oh put, oh kloof, oh scheur, oh rits, oh snits, oh lik, oh stuk, oh pot, oh punt, oh kruis, oh munt, oh poort, oh zucht, oh tuin, oh lust, oh moes, oh vlaai…

Verlos ons van het hoge Verlos ons van het hoge O Heer, verlos ons van zijn toorn, die egocentische pik van Uw rechterhand. Utrecht, sloop die stomme paal! Deze toren zonder kloten, deze voodoo van een jaloerse monnik heeft je als plek gefixeerd, vastgepind en voor eeuwen klein gehouden. De spits scoort niet uit zijn zicht, de architect…

Soms denk ik wel eens dat de wereld van onwaarschijnlijkheden aan elkaar hangt. Er gebeuren allerlei dingen die volgens de wetenschap gewoon niet kunnen. Wetenschappers hebben immers bepaald wat waar is en wat niet. Ze hebben een aantal basisregels opgesteld die beschrijven hoe we ons de werkelijkheid moeten voorstellen. Neem nou bv. de hersendood…

'Toen ik klein was en onder de tafel woonde' Toen ik klein was en onder de tafel woonde kende ik de enkels van de grote mensen nu ken ik enkel de grote mensen en dat is niet de bron van mijn vreugde laten we ons voortaan alleen nog vergissen en lachen met de spijkers van het geduld we zullen hout geven aan de bossen en goud aan de bankiers…

Trekpop in Vogue alsof die arm mij niet toebehoorde de hand op je schouder legde buiten mijn wil omdat ik niet wist dat ik niets anders wilde dan dit het duurde maar even ik voelde door de zwarte stof je schouderbandje kan mezelf niet vergeven dat ik niet weet hoe je keek toen niet eens een volle hand amper enkele vingerkootjes ons als…

Alle wit doelwit En het is alsof iets overwaait uit een andere dimensie In je. iets flikkert. Beeldvlinders. Kleuren als gemoedstoestanden Duizend kleine wervelwinden beroeren je Je bent omringd door myriaden microscopisch kleine spiegels van microscopisch kleine goden: tezamen weerkaatsen ze je, mini-eonen lang. Je weerbeeld een beweeglijk…

De scheiding Ik ga de dieren in de Zoo vertellen dat H. na dertig jaar is weggegaan. De neushoorn kijkt me medelijdend aan, de dwergnijlpaarden blazen troostend bellen - verbeeld ik me. Ook dieren vormen stellen, gearrangeerd door baas voor onderdaan. Zou tweemaal levenslang hier beter gaan? Ik vraag het aan de panters en gazellen. De…

Dat Britten nogal selectief omgaan met de geschiedenis, is voor de meeste mensen geen geheim. Voor hen is Groot-Brittannië immers nog steeds het middelpunt van de wereld. Niet voor niets loopt de nulmeridiaan over Greenwich, een voorstad van Londen. Dat het Engels als de lingua franca van deze tijd wordt beschouwd sterkt hen alleen maar in hun zelfingenomenheid…

Nachtegalen in verkoolde bossen op de vlucht. Overrijpe vruchten vallen van het tafelblad. Een hand grijpt naar een wolk wanneer een ader open spat in het gezicht. Als betrof het een wolkje wolkje melk net uitgelopen in de nacht, de stilte van de ster, in mijn blikveld gevlogen. Want ik laat het denken overgaan in droom. Ook deze keer. Een passage…

Apollolaan Als kind was ik zo gek op je als een eenzame wolf. Hoe je hooggehakt in een nerts langs de winkels hier om de hoek uit wandelen ging. Met je ogen kietelde je me dood wanneer je met een blik over je schouder de verte in danste, naar het zand waar wij dan samen van de aarde af vielen, en ik mijn zaad in je bont spoot, diamanten…

Exodus De idioten rijzen uit het bad en rennen - als studenten bij 't ontgroenen, bloot boven sokken, pumps en voetbalschoenen - de deuren uit, weg, over 't sintelpad. Receptie, hoofdgebouw en paviljoenen, het stenen net waarin men gekken vangt, staan onbewogen. In de perken hangt Flauberts parfum van lijken en citroenen. Te laat, ontdaan…

Gedicht voor Ulrike Meinhof Sommigen kunnen het niet meer hebben. Sommigen schilderen een spiegel op de muur met het gelaat van een vrouw erin vervat. Sommigen luisteren naar een bandje met de stem van een vrouw, die nauwelijks verstaanbaar fluistert. Sommigen voeden hun verbeelding met herinneringen aan avonturen, die ze nooit hebben beleefd. Sommigen…

Dankzegging voor de bols ik dank u voor de bols, en dat die ook nog te drinken is want er is ook ondrinkbare: kokende bols, bevroren bols en bols op basis van looizuur of aseton bols die voor het chemisch reinigen van hoeden werd gebruikt en het reinigen van stokken achter de deur waar honden mee worden geslagen negerbols (op kleur gebracht…

Yvonne komt met twee gespannen borsten tentamen doen. Ik ben met haar alleen en decreteer de vragen, ik de vorst en zij de slavin, zoals ik dacht. Maar neen, ze heeft behalve haar halflege brains haar goedgevulde beauty meegenomen. Ze heeft bedacht er rond voor uit te komen, want ook een leraar heeft geen hart van steen. Ik neem haar op en stel de eerste…

Luik - Bastenaken - Luik, de wielerklassieker Als ik vertrek in Luik, dan moet ik weer naar Luik, helaas via Bastenaken, mijn hart zal 180 slaan, mijn spieren zullen kraken, mijn achterkant zal rauw zijn als rauw vlees, mijn pijn schreeuwt van de daken, ergens knakt een pees, nog lang ben ik niet in Bastenaken. De andere renners, ook mensenzonen…

Ik droomde... Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag en eerst haar handen begroef en toen haar voeten En toen ik haar geboeid en weerloos zag begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee en stervend hervond ik…