Tien dagen heeft Jurgen Thomas nu niets anders gedaan dan Nicky volgen in al haar bewegingen. Tien uur, Nicky laat zich voor het eerst zien voor het raam, draagt niets meer dan een shirt en en tot de draad versleten ochtendjas, zet koffie. Niets doen, wachten op hem. Hij werkt. Nicky is geen man, heeft dat niet nodig. Nooit gehad. Haar leven is gevuld…

Hoezeer ik ook worstelde met de schuldgevoelens die de jaloerse Emma mij probeerde aan te praten, ik was er achter gekomen dat ik mijn hart op de juiste plaats had. Mijn gevoelens voor Kees Broodakker waren oprecht. En ik kon merken dat mijn humeur er onder leed wanneer hij lange tijd niets van zich liet horen. Het was Peter Halm niet ongemerkt gebleven…

Op mijn dagelijkse wandeling door het Deventer plantsoen, zag ik hem plotseling zitten, op een bankje, omringd door wel honderd duiven. "Roekoeman!!" riep ik "Mijn hemel, dat is lang geleden." Hij keek op van het voeren: "Ah meneer,.. Martens was het toch? Dat u destijds nog levend uit die stiltecoupé bent gekomen." *) "Kwestie van meebewegen, kalmte…

Het was een fraaie najaarsdag in Utrecht, de stad waarin ik op kamers woonde bij mijn wispelturige hospita. Ik was verward over de liefde. De tanende gevoelens voor Emma, die steeds meer een schim van zichzelf werd en de onbeantwoorde gevoelens voor Kees. Het najagen van de hersenschim van liefde die ik in mijn dromen had gevonden had behalve nadelen…

Emma Petronella was kritisch op de schrijvers die schreven om aandacht te vragen voor hun eigen leven, alsof ze net zo belangrijk waren als een succesvolle filmster of een bekende liedjeszanger. Ze noemde het met een denigrerende ondertoon 'snackbar lectuur'. Vermakelijke teksten die je onmiddellijk weer kon vergeten. Het had niets te doen met hetgeen…

Achter in de ochtend van Monumentendag 2019 arriveerde ik met de sprinter in Woerden. Op dat station vind ik vooral de gekleurde, bakstenen letters van Woerden mooi. Ze geven me een Anton Pieck-gevoel. Een solide tegenwicht met betrekking tot de monsterlijk luide en snelle voorbijrazende treinen. Ik vind het onvoorstelbaar dat die gele knakkers, die…

Even voor Alkmaar, als je vanaf Amsterdam komt, zag ik de rode toppen van de daken van de Sint-Adelbertabdij in Egmond-Binnen, waar ik nogal wat voetstappen heb gezet en gelukkig uitgewist. In gedachten kon mijn geest zo naar de witte wasbak in de hoek van mijn vroegere cel gaan of naar de waterput in de kloostertuin. De trein bracht me na vele jaren…

Als kind voelde ik me ondergedompeld in de muziek van Giuseppe Verdi. Dat was bij mijn vader’s ouders, aan de Brinklaan in Bussum. Ze hadden een slingergrammofoon en we beluisterden samen Het Slavenkoor, zodra het begon te schemeren. Pas veel later ontdekte ik dat ‘Va pensiero’, bijvoorbeeld, gerekend wordt tot een van de meest gebisseerde kooruitvoeringen…

Het verbaasde en verwarde me dat mijn liefdeshart in slechts drie weken tijd in plaats van voor mijn robuuste hospita Emma was gaan kloppen voor de fragiele homoseksueel Kees, die als achternaam Broodakker had. Het was dezelfde Broodakker die mij wees op het bestaan van dichtersvereniging het Vlijtige Liesje en de dichterswedstrijden die zij organiseerden…

We waren niet van gisteren, mijn lieftallige erudiete hospita en ik, minnaar en scholier. Terwijl Emma de Nederlandse boekenmarkten aan het afstruinen was, op zoek naar eerste drukken van Couperus, Jean Genet en andere bekende door haar zo geliefde auteurs, schreef ik geheime liefdes gedichten aan mijn oude schoolmakker Kees Broodakker. Ik hield mezelf…

Het verhaal van De Tour is gebouwd op legendarische renners, bikkels zoals: Dominique Boudoir, onder zijn ploegmaten bekend als ‘Monsieur Charmant’, die in de Tour van 1950 na afloop van een bergetappe de huldiging aangreep om beide ronde-missen op te tillen, onder zijn arm te klemmen en mee te nemen naar een als bedenkelijk bekend staande uitspanning…

“In de liefde en de politiek is alles geoorloofd” sprak Emma plotseling terwijl ze een krant aan het lezen was. Het was de eerste keer dat ik een sarcastische ondertoon in haar stem hoorde. Ze was weer begonnen met roken en liet een gemene kuch horen na alles wat ze zei. Ik begreep niet wat ze mij wilde vertellen. Ik had de krant nog niet gelezen en…

Emma was een vrouw van de wereld. Ze had een brede belangstelling voor literatuur, ze vertelde over de gedichten uit de bundel 'Het zingend hart' van de schrijver Gerard Reve en over de verhalen van de Amerikaanse schrijver James Purdy, die in haar ogen een cultuurheld was. Ze wist veel te vertellen over de dichters Fernando Pessoa en Arthur Rimbaud…

1000 tranen kan ik laten stromen op deze dagen van pijn en verdriet. Je weet pas hoeveel men van iemand houdt, wanneer ze er niet meer zijn. Je leerde me lopen, spreken, hebt me beschermd, opgevoed tot wat ik nu ben. Ik vergeet nooit hoeveel steun ik van je kreeg die elf maanden hospitaal na mijn zware ongeval, en in de moeilijke periodes erna toen…

Bedauwd, betraand, galmen de doodsklokken over de stad Ronse als laatste groet en afscheid voor je ontelbare vrienden en beminden. Henriette, mijn zusje, het bloemetje van de stad, die zoveel liefde, vriendschap heeft gegeven, ontving voor haar warme hart de bekroning van de koude stilte der dood. Dagelijks tot aan haar kisting ging ik haar zien in…

De warme voorjaarszon bracht een weemoedig gevoel in de gedachten van de autistische Bjarne, die worstelde met de problemen in zijn onderbuik. Het was nu precies dertig jaar geleden dat hij een gesprek had met zijn verleidelijke hospita met de welluidende naam Emma Petronella over de dieren die met uitsterven werden bedreigd. Het was een van de vele…

(voor Elisa Anni Lisette Nielsen) Na een behoorlijke afstand te hebben genomen, kan ik eindelijk een grotendeels objectief beeld schetsen van de spirituele goeroe/gids/lerares, die mij ruim een jaar te pakken had. Elisa is werkelijk mijn spirituele tweelingzus/zielszuster en dat zal altijd zo blijven. Ik ben een soort Shiva, die destructie, chaos…

Het volgende Christelijk feest dat op de lijst van de gewilde tradities in ogenschouw genomen moest worden was het feest Pasen. Het was een heerlijk feest waarbij eieren werden genuttigd, soms van chocolade. En zoals alle Christelijke feesten was het een feest van bezinning. Even de tijd nemen om er een verhaaltje over te schrijven. Advies inwinnen…

Zo begint de zaterdag al vroeg op de avond van de discussie, klokken stilzetten, of juist ver-zetten. Zeg vrouw, een uur terug toch? Ja man, een uur terug! En zo geschiedde, alle klokken in huis stonden zaterdagavond al een uur vroeger! Heel raar, maar nou was het toch een rare dag want we moesten dochterlief gedag gaan zeggen, die vertrok voor tien…

Ze vroeg er niet om, maar brak twee maanden terug haar arm. Zes weken er niks mee mogen doen, de miscommunicatie van diverse artsen brengt haar nu in een positie die geen hond wil, maar wat moet je? Als je niet teveel met deze acties te maken hebt, dan word je een soort van monddood gemaakt! Dom natuurlijk maar als je niet beter weet dan accepteer…