Zeventien was ik, een eeuwigheid geleden en in opleiding in Simeon en Anna op de Kruiskade toen nog, inmiddels staat er een nieuw pand aan de andere kant van Rotterdam. Ik mocht aan het werk op de afdeling "valide heren" wist niet eens wat het betekende maar daar kwam ik snel achter. Je had twee afdelingen Valide heren 1 en Valide heren 2, op beide…

42. Op een gegeven moment bedacht Meester dat ik een bril moest hebben. Naar de oogarts gingen we inmiddels niet meer, want mijn moeder durfde niet en Meester had een hekel aan oogartsen. Op een avond nam Meester, mijn vader, me mee naar een kennis die een brillenwinkel had. Meester en de brillenman zaten gezellig biertjes te drinken en tussendoor…

41. Toen ik een jaar of acht was kreeg ik last van mijn linkeroog. Mijn oog werd rood, deed pijn en ik kon er geen licht op verdragen. Daarom hield ik de hele tijd maar een hand voor mijn oog. Ik probeerde het steeds tegen mijn ouders te zeggen, maar dat lukte niet. Het was kerst en mijn ouders hadden het druk met gezellig doen met andere mensen…

Mijn juffrouw Engels van de Middelbare Tuinbouwschool te Utrecht had mij gebeld om een afspraak te maken om bij haar Italiaans te komen eten in haar woning in een buitenwijk van de stad. “Zou het je aanstaande zaterdag uitkomen Bjarne, er komt ook een derde persoon voor de gezelligheid.” Ik schrok toen zij dit zei, de vervelende nasleep van mijn…

Moet ik toch even wat kwijt, samen met mijn maatje maken we de gemeente onveilig met de gemeente cabrio. Moesten verschillende dingen doen en tja het is heerlijk weer toch? Dus van profiteren. Híj wil eventjes naar de gamma, en ík dacht, ik tuf achter hem aan...rats, klap BOEM, stíl stond ik. Ik denk, mijn cabrio gaat dood, zul je net zien. Nou…

Het was drie dagen na het triootje dat ik de brief van Victoria Martin kreeg. De brief was niet in een fles verzonden, maar in een zakelijke enveloppe. Over de inhoud van de brief kon ik kort zijn: Het was pure chantage! Er waren met geheime camera's opnames gemaakt in de slaapkamer van mijn hospita Emma Petronella tijdens het triootje, en Victoria…

Normaal ben ik een tevreden mens, dus over 't algemeen gesproken kun je stellen dat ik een gelukkig mens ben. Lachen doe ik vaak en veel, ook al valt er soms niet te lachen, het gekke is dat, wanneer bijvoorbeeld manlief tegen de hardhouten tafel zijn been, niet al te zachtzinnig parkeert, ik grrr achter me hoor, dit op mijn: ik noem het maar, lachspieren…

Alleen het feit dat Emma Petronella mij in een toestand van onverstandige woede en aandoenlijke boosheid de deur had gewezen, had niet gezorgd voor mijn hernieuwde hang naar alcoholische versnaperingen. Er was een feest in een boerenstal aangekondigd en ik was uitgenodigd om te komen fuiven. De vriend in wiens woning ik tijdelijk verbleef had een fles…

Hij wil niet meer, mankeert van alles wat, zit er doorheen, is overspannen, zit in een depressie en praat over dood. Hij kan niet meer, is moe, levensmoe of gewoon moe, dat meldt de historie niet. Hij ziet er niet uit, ik bedoel, hij ziet er slecht uit, loopt met de dood in zijn schoenen, vermits hij de moeite neemt die aan te trekken, want het komt…

Plotseling kwam er een einde aan het mooie nazomerweer. Ik moest studeren voor school. Die maandag kwam het droeve nieuws, onze leraar Engels, Willem-Jan Maanveld was door de warmte in het weekend bezweken aan een hartstilstand en het lesuur Engels ging niet door. Er moest worden gezocht naar een vervangende leerkracht en dat duurde niet lang, want…

Ze moet wennen aan haar gemeente-cabrio oftewel aan vooral het achteruit parkeren in de kelder, voor de rest maakt ze de gemeente onveilig door er simpelweg te rijden. Het is ook een tikje onduidelijk waar je nu wel en waar je nou juist niet mag rijden met dat ding. Een openbaring en ze geniet, niet alleen vanwege het mooie weer, maar ook vanwege…

Open Monumentendag. Ik dacht, ik waag het erop. Via internet leek mij Breda een goede optie. Ik had een twee literfles Spa bij me en een energiedrankje met biologische ingrediënten. Ik wilde allereerst graag het Kasteel van Breda bezoeken. Via het heerlijke park in de binnenstad, met die majestueuze fontein, sloot ik me wat onnozel bij een groep toeristen…

Vroeger werd er in veel kringen vaak meesmuilend en neerkijkend over de mensen van de Blauwe Knoop gedaan, de organisatie van de geheelonthouders. Dat waren in veel ogen saaie braverikken en trouwe geloofsfanatici. Ik keek daar ook zo tegen aan, maar de laatste tijd begint mijn respect voor die kleine organisatie te groeien, omdat ik inmiddels serieus…

Op veel kaarten en in liedjes tegenwoordig ten gehore gebracht staat: afscheid nemen bestaat niet, nou ik verzeker je, dat bestaat gewoon wel en dat het ook nog eens verrekte pijn doet, ook dat kan ik je verzekeren. Op jonge leeftijd afscheid nemen van een dierbare deed toen pijn, maar niet zoveel pijn als wanneer je je allerbeste vriendin verliest.…

Toen de kinderen klein waren, was elke nieuwe uitvinding er eentje waar je meteen de halve wereld voor belde, zo van: moet je nou 's horen wat hij of zij deed....het eerste mamma en pappa: nee zei hij, hij zei eerst pappa, en zij zei: niks hoor, het was mamma. De onderlinge strijd tussen de ouders was vaak onderwerp van gesprek, wanneer was de…

Het was de avond nadat Frits de zwarte kater door ouderdom en uitputting was gestorven en begraven in de tuin van het herenhuis waarin mijn knappe hospita mij een kamer verhuurde. Ik zat op het balkon van mijn kamer en de avondzon scheen over de tuin en het balkon. Ik zag de hortensia in bloei staan, een paar hardnekkige rozen, die het laat augustus…

En daar kwam de wind, met een behoorlijke kracht gelukkig hoor ik iedereen want ik lag te zwemmen vannacht. De hitte verdwijnt langzaamaan met kleine streepjes, het wordt wat koeler...maar je kunt er donder op zeggen, dat al die klagers van afgelopen week over een paar maanden lopen te mopperen: 'k heb het zo koud... Ik/ wij daarentegen zijn gewoon…

Doordat ik mijn streven om alcoholvrij te worden op deze fantastische schrijfsite openbaar heb gemaakt, heb ik bij mezelf wel een extra stok achter de deur geplaatst en dat is maar goed ook, want ik ken de gewiekste slapjanusstrucjes van de altijd weer opdoemende alcoholduiveltjes in mijn gistende hoofd. Inmiddels ben ik afgekickt naar 5% alcoholpromillage…

Zo ging ik eerder naar bed dan eega, hij zat een film te kijken en ik dacht: eventjes het nieuws zien...maar al zappend komt Youp in beeld. Ik heb wat met Youp, hij is raak, treffend, soms grof en vaak heel grof maar ook zacht (jawel echt wel) en ik geniet van het feit dat ie het over een wigwam heeft, hij daar in ligt, terwijl ie zelf op het podium…

“Ik vind jou lief”, zegt Charlotte, mijn kleindochter, volkomen onverwacht tegen mij terwijl we samen hand-in-hand lopen te wandelen. Ik kijk het blonde huppeltje van nog geen vier jaar vertederd aan met misschien wel iets van: Waar is de dubbele bodem? Want laten we wel zijn, hoe vaak gebeurt het dat iemand “Ik vind jou lief” tegen je zegt als uiting…