Flip Peperclip

Mag ik me even voorstellen? Mijn naam is Flip Peperclip. Ik ben een aardige snuiter, in de volksmond ook wel eens een geschikte peer genoemd.

Ik ben die goedogende peperclip die in een computer woont en regelmatig bijstand verleent wanneer iemand zijn of haar gedachten wil ordenen en opschrijven.
Als ik zo vrij mag zijn wil ik even een en ander over mijn belevenissen vertellen al
leid ik een vrij rustig bestaan. Af en toe laten ze me los op een tekst en een goed gesprek is aan mij niet besteed. Ik ben doof en ik ben stom iets dat vaak verward wordt met dom. Met gelaatsuitdrukkingen geef ik mijn gedachten weer en probeer zo invloed uit te oefenen op de te bewerken tekst. Dat is een hele toer. Soms willen ze gewoon niet naar mijn goede raad luisteren. Wie? Zult u vragen, wie willen er niet luisteren? Wel die eigenwijze typetjes aan het toetsenbord.

De Nederlandse taal wordt soms totaal ontkracht. Dan zie ik mij genoodzaakt in te grijpen. Punten, komma’s en andere belangrijke tekens worden totaal achterwege gelaten. Te lange zinnen. Noem het maar op.
Bij vreemd taalgebruik krab ik mij op mijn staalkale bolletje en af en toe frons ik mijn wenkbrauwen of trek ze vragend op.

Met mijn karakteristiek uiterlijk probeer ik het schrijfgedrag van degene die ik taalkundig bijsta te beïnvloeden. Het is soms werkelijk om dol van te worden en dan knipper ik ontzet met mijn ogen.
Af en toe begrijp ik totaal niet waar de schrijver of schrijfster mee bezig is en probeer ik ze bij te lichten. Dan gaat er letterlijk bij mij een lichtje branden, helaas niet bij iedereen. Bij een fatsoenlijke zin kan ik even pauze nemen. U begrijpt dat ik het niet makkelijk heb. Soms staart iemand me ongegeneerd aan alsof ik iets kan toevoegen aan dat wat ze willen schrijven. Dat is natuurlijk wel vlijend maar niet de bedoeling.

Tja denk ik dan en krab op mijn hoofd wat nu weer. Soms wil een verhaal of brief maar niet vlotten dan zak ik zowat door mijn ijzertjes en kan rustig een tukje doen. Niemand die er iets van merkt. Dan ineens wordt het echt menens en vliegen de letters achter elkaar op het scherm en kan ik het haast niet bijhouden. Uitgeput sjees ik dan op mijn fietsje achter de tekst aan om idiote taalkundige uitwassen te voorkomen.

Ik ben een vriend uit een stuk. Bescheiden blijf ik op de achtergrond aanwezig om te helpen. Houd deskundig alles in de gaten. Tel de woorden, waarschuw voor oubollig taalgebruik. Soms tot ergernis van degene die ik wil helpen. Dat is zo’n vrouw die van die oude woorden houdt. Soms bedenkt ze ook hele nieuwe woorden. U begrijpt dat ik daar niet mee kan omgaan.

De Nederlandse taal is mij heilig. Mijn tweede natuur zo te zeggen. Dat wil nog niet tot haar doordringen. Ze tikt er lustig op los zonder aan mijn gevoelige aard te denken. Wanneer ik haren had zouden ze mij te berge reizen. U begrijpt dat ik af en toe ten einde raad ben. Met mijn grote donkere ogen probeer ik indruk op haar te maken, helaas ze reageert er nauwelijks op. Ze sjeest over de letters zonder mij op te merken. Pas wanneer er iets gebeurt dat ze niet helemaal kan plaatsen wordt mijn hulp gewaardeerd. Dan ga ik er helemaal voor. Mijn charmantste glimlach komt te voorschijn en help haar met plezier uit de brand.

Zo, nu weet u iets meer van mij. Flip Peperclip superhulp bij taalkundige problemen. Zonder blasé te worden kan ik u zeggen dat ik bescheiden en aardig uit de hoek kan komen. Toch kent mijn wereld beperkingen. Helaas wil ik zeggen want mijn bestaan speelt zich slechts op een klein gebied af. De computer waarin ik woon is nog niet aangesloten op internet zodoende blijft mijn vriendenkring begrensd. Het valt niet mee deze job. Vierentwintig uur per dag stand-by te staan. Op te draven wanner er maar behoefte is aan een taalhulpje. Zonder ook maar een bedankje of een aardigheidje. Soms totaal aan je advies voorbijgaand. Het valt niet mee.

Ja, ja, sorry ik was even ingedut. Dat geberut mij de latste tijd steeds vaker.
Kijk dit maakt mijn bestaan nu weer leuk. Zoals ze sommige woorden dan verhaspelt. In een zin tweemaal een typefout van jewelste. Heerlijk gewoon. Daar blijf je wakker van. Het moet natuurlijk zijn: dat gebeurt mij de laatste tijd steeds vaker. Dat houdt mij bij de les.

De woordenteller staat nu al op 763. Nog even en ze gaat het verhaal naar een eind schrijven en proberen af te sluiten bij 1000 woorden. Dat valt niet mee voor haar. Over het algemeen wil ze veel te veel woorden gebruiken om iets duidelijk te maken. Dat zou mij niet gebeuren. Ik ben een man van weinig woorden. Nu zit ze me weer aan te staren. Soms zijn vrouwen ongrijpbare onmogelijke wezens. De ene keer is ze bereid mijn advies klakkeloos op te volgen en de andere keer negeert ze mij volkomen. Dan weet ik echt niet wat ik aan haar heb.

Ik denk dat mijn charismatische uiterlijk haar af en toe in verwarring brengt. Ik weet gewoon dat ik onweerstaanbaar overkom op dit beeldscherm. Even een glimlach en hup daar heb ik de aandacht weer. Deze kleine pleziertjes maken mijn dag weer goed. Nu weet u hoe ik erover denk. Ze zal zo dit bestand wel afsluiten en de computer uitzetten. Daaraan kan ik niets doen. Als dat gebeurt zit mijn taak er weer op. Met een beetje geluk opent ze nog even een ander bestand en kan ik nog een poosje doorwerken. Zoals het er nu uitziet reikt haar hand al naar de muis om op het kruisje klikken.

Er rest mij niets dan afscheid te nemen en op mijn fiets naar de schemerzone van de harde schijf te verdwijnen.

Tot ziens zullen we maar zeggen, mogelijk tot een andere keer.
Getekend, Flip Peperclip.