Mit Brennender Sorge Ik dank u mijn taal, omdat ik dagelijks in uw sleetse laarzen door de straten van Babel mag dwalen en handel mag drijven in beurse tomaten en dadels, en dat ik Babels magen hoor gisten wanneer wij kauwen, ik dank u voor het gif van de poëzie. Voor de dans van de tong op de kantelen van de tanden, voor de cimbalen en de tempelbellen…

Lente (Revisited) en toch altijd opnieuw dat jongere bonkende hart en die verliefd knikkende knieën mij de ogen uitkijkend op al die ritselende, fluisterende knisperende frutseltjes, gewichtloos zeilende, lichtgevende pluisjes, doorkijkvliesjes, kleverig glanzende, zich langoureus ontvouwende aanhangseltjes, stampertjes, slurfjes me tot…

Waardoor is de uitbundige veelvormigheid van leven op aarde ontstaan? Wat is de geheimzinnige, stuwende “kracht” achter de evolutie? Hoe kan uit een veelheid van eenheden een complexere, hoger georganiseerde eenheid ontstaan? In zijn boek “De wortels van het toeval” schreef Arthur Koestler ooit, in dit verband: “Ook onder biologen herleeft de belangstelling…

Veel mensen kennen Judas als de discipel die zijn meester heeft verraden aan de Romeinen. Dat vormt het begin van het lijdensverhaal dat met de gruwelijke dood van Jezus aan het kruis eindigt. Om die reden heeft Judas een bijzonder slechte reputatie gekregen. Erger kan bijna niet, want iemand die zijn leermeester uitlevert aan folteraars en beulen is…

Het lijkt mij onverstandig om je eigen leven vertrouwensvol in de handen van anderen te leggen. Van gelovigen wordt soms gezegd, dat ze anderen voor zich laten denken. Tegenwoordig zijn het ook vaak de verzekeringsmaatschappijen en de adverteerders die voor anderen denken. Ik wil liever niet weten hoe groot de schare is die niet voor zichzelf denkt.…

Vrouw en kind (voor D.) Was je niet liever thuisgebleven? Had je de oceaan niet moeten laten, Breed als hij is, en heb je onze kou Dan nooit gehaat? Dicht bij de evenaar Is de maan een boot, een hand, een kom. Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet. Hier wast de maan als een doof oor. Ze leunt en luistert niet. Je hebt de man Die jong maar…

Paté Universitaire dit heerlijke succesgerecht levert klaargestoomde organismes die geschaakt dienen te worden verzamel een gros studenten in een gebouw kneed ze zorgvuldig tot een glad elastisch deeg geef ze het geloof in een hoger doel een eetlepel zelfvertrouwen en een snufje kennis voorzie ze van de broodnodige aandacht nauwgezet…

D'amour d'euroshop omdat het donker is omdat het dronken is dan was hij man van soort zij vrouw van zijn wees mijn euroshoppervangst vannacht het zoeken shopt al schappenlang naar een huid van habbekrats om samen in de bonus om samen mee te zitten op een randje van een bed zij wil hem bezoenen hij chocofantasiedriekleurenijs hij wil…

Wat is de geheimzinnige “kracht” achter de evolutie van eenvoudige naar complexere vormen van leven en bewustzijn? Dat is, denk ik, de holistische neiging in de natuur tot vorming van gehelen die meer zijn dan de som van hun samenstellende delen. De evolutie is een geschiedenis van vallen en opstaan, maar de hoofdstroom heeft een duidelijke richting…

Luchtdromen (het is weer lente) Geblazen bellen zweven door de lucht Het meisje met blonde wapperende haren rent achter één Te hoog en te laat komt ze aan en De bel spat uiteen Alsof ik de fragiliteit van mijn sterke willen hoor knappen Ze baalt Ik baal Dan vanwege hem Hij die voorbij elk liefdesgedicht gaat De hele winter was heet En…

Venus In de ijskoude vroege morgen stapt een venus op het trottoir; het blonde kopje zonder zorgen als een ordeloos boudoir. Vroege werklui stappen dreunend op het grauwe makadam; hevig rinkelend rijdt, en kreunend op de rails, een vroege tram. Verder glijdt met korte stapjes het blondje met wat moe gelaat, en ze hoort de vuile grapjes…

Het is geen Kennen en niet te omvatten, er is geen meester die het ons ontwart, ik sta geheel alleen en zonder schatten waaruit ik putten kan dan 't eigen hart. Ik kan het nergens zoeken, nergens vinden, elk letterteken wordt een dode steen en ieder woord verwervelt met de winden; als het er is, is het in mij alleen. Geen denken zal ons…

Februarimorgen Het wordt nooit zomer, zeg je bij de zoveelste grijze dag, terwijl je gordijnen opent een kale kilte binnen laat. Met de eerste stappen die je zet, sluipt grijs in de voering van je jas de schoenveters nat; je moet ze nogmaals strikken. Als je opeens voor een stoplicht staat kleum je daar alleen vage gestaltes om je…

Met een zekere verbazing neem ik nu en dan kennis van discussies die betrekking hebben op religieuze onderwerpen. Die verbazing betreft niet zozeer de standpunten op zichzelf die worden ingenomen, maar vooral de wijze waarop ze soms worden onderbouwd. Elke ketter heeft zijn letter, zegt een spreekwoord en nu wil ik niemand van ketterij beschuldigen…

In augustus 1988 kreeg ik te horen dat mijn vader, die een paar maanden daarvoor was opgenomen in een Groninger verpleeghuis, een hersenbloeding had gehad. Hij was daarom overgeplaatst naar een afdeling voor bewoners die extra zorg nodig hadden. Vol bange vermoedens ging ik na dat bericht samen met mijn moeder en mijn broer bij hem op bezoek. Bij binnenkomst…

Nee, niet weer! Stupide voorjaar, koleriek geluid! Het onkruid schiet gemeen de aarde uit, mijn grote rozenbed schreeuwt om zijn snoei en overal drenst speenkruid, schel in bloei. Het hoge grasveld kijkt mij tergend aan. Een mol is sarrend door het perk gegaan, terrassen zitten onder kwelziek mos en vogels krijsen al mijn weerzin los,…

Zelfs mijn verdriet lacht om zichzelf, is hypocriet. Ik wou niet zijn zoals die vele teerbeminden maar die hun minnaars toch niet minden, die kuis en koel vereren lieten wie hen vereren wou met rozen en muziek. Ik wou een vrouw zijn met een Groot Gevoel. Met brandend hart onder een koel en strak gelaat, trots ook, maar toch de Ene Liefde…

De naam toverspiegel of kristallen bol werd in sprookjesachtige verhalen gebruikt om een interface te beschrijven die het contact met het kosmische veld mogelijk maakt. In zijn boek: ”Een blik in het hiernamaals”, beschrijft Jozef Rulof, hoe zo’n toverspiegel eruit ziet: ”Alcar haalde een voorwerp tevoorschijn, dat enigszins op een zijden doek leek…

Als “ik” nadenk over “mijn” hersenen, wie of wat is dan dat “ik” dat “zijn hersenen” kan inschakelen om over diezelfde hersenen na te denken. Voor de neurowetenschapper Dick Swaab is dat geen vraag: wij ZIJN ons brein! Anderen zijn het daarmee geheel of ten dele oneens: wij zijn méér dan ons brein! Ziehier een kleine bijdrage aan de gedachtewisseling…

Heidens heilig Zij die de diepten peilen, zich wagen aan de rand van kraters, hun nagels boren in de korst van ijzerslakken, lavablokken, obsidiaan. Vrouwen. Gezegenden. Soms is hun huid van berk. Hun kruinen waaien verten open. Hun splinters maken vonken aan. Hun heldere bast daagt spechten uit. Vaak zijn het saters die de schors…