Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over fotografie

Niet aan mijn man vertellen!

De Haagse journalist Sjaak van Bommel is een reusachtige primeur op het spoor en hij heeft zich daarvoor op het terras van Hotel Restaurant 't Goude Hooft op de Dagelijkse Groenmarkt 13 in Den Haag geïnstalleerd. Hij is al aan zijn derde bakje koffie begonnen, terwijl hij zogenaamd de NRC leest. In feite let hij nauwlettend op het stel, wat onlangs een paar tafeltjes verder is komen te zitten. Er komt iemand met een ratelende fiets voorbij, die opvallend naar hem zwaait. Het is Piet Zwaardvis, die hem voor deze klus getipt heeft. 'Doorfietsen, malloot, wat bezielt je om mij hier zo overdreven te groeten?', denkt Sjaak nerveus en geïrriteerd. Hij zwaait daarom snel en flauwtjes terug, zonder de aandacht van zijn onderwerp te trekken. 'Mag ik nog een koffie van u, mevrouw?', vraagt hij aan een chique jongedame met een olijke blos op haar wangen. 'Jazeker, meneer, ik ga het direct voor u halen!', antwoordt zij welgemanierd en met keurige bewegingen. Hij kijkt ongemerkt langs de zijkant van zijn krant en hij ziet hoe de beroemde dame in kwestie met een voor hem onbekende dame aan het flirten is. Dit zou op zich niet zo bijzonder hoeven te zijn, maar die beroemde dame daar is niemand anders dan de Frans-Algerijnse schrijfster Leïla Slimani, die altijd de mond vol heeft over de vrije liefde en dat zoiets in Marokko nog steeds een taboe is, behalve dan bij de meer ontwikkelde vrouwen, die vaak gestudeerd hebben. Leïla is in Rabat geboren en zij is in Frankrijk een grootheid, waar oprecht en vol eerbied naar geluisterd wordt. Dat weet Sjaak en hij hoopt haar dan ook te kunnen betrappen om er een pikante foto van te maken. Daar kan hij dan in Frankrijk heel wat euro's voor innen. Ook een idee van Piet trouwens, die 25% van de winst wil hebben.

De onbekende dame is duidelijk gecharmeerd van Leïla's flirtation en zij volgt al gauw de subtiele passen van de paringsdans. Sjaak volgt hen tijdens hun wandeling langs de Hofvijver, waar zij steeds dichter tegen elkaar gaan lopen en de hand van Leïla even de bips van de onbekende vrouw aanraakt, die meteen reageert en Leïla een kus op haar wang geeft. Sjaak is te laat om er een foto van te maken en hij ziet dat de tortelduifjes op een bank gaan zitten. Hij draait zich een kwartslag om en hij doet net alsof hij vol ontzag naar het regeringsgebouw staat te loeren. Vanuit zijn linkerooghoek ziet hij hoe de verliefde dames elkaar stevig omarmen en op de mond kussen. Zijn hart bonst in zijn keel. 'Nu, treuzelaar, nu een foto maken!', denkt hij. Hij loert nog even of de kus aanhoudt en daarna maakt hij snel een ingezoomde kiek. 'Die heb ik alvast!', denkt hij trots, terwijl de dames weer verder wandelen. Ze lopen helemaal om het Binnenhof heen en net voorbij het Mauritshuis Museum schiet Mark Rutte op zijn fiets voorbij. In Sjaak's fantasie rennen er allemaal naakte dames achter hem aan, maar hij moet zijn missie niet uit het oog verliezen. De dames trippelen terug naar 't Goude Hooft, waar het diner op hen wacht. Sjaak zit schuin van hen en hij kan hen erg goed in de gaten houden. Beiden dragen uitermate elegante merkkledij en dure mascara. Sjaak laat zich het exclusieve eten lekker smaken, waardoor hij bijna zijn opdracht vergeet, bijna, want steeds wanneer hij een slok van zijn Bourgogne neemt, tuurt hij even heel scherp door zijn ronde brillenglazen om zeker van zijn zaak te kunnen zijn. Zijn blik gaat naar onder hun eettafel, waar de dames zonder enkele gêne met elkaar aan het voetjevrijen zijn. Overigens een lust voor het oog. Sjaak raakt zelfs opgewonden van die perfect gevormde, slanke onderbenen, die langs elkaar heen glijden. Hij weet even niet meer waar hij het liefste in wil bijten, in zijn stuk biologische scharrelkip of in die heerlijke kuiten. Leïla kijkt ineens schichtig om zich heen, alsof zij gevaarlijke spionnen verwacht. Sjaak weet net op tijd zijn ogen naar zijn bord te richten. 'Oeps! dat was op het nippertje!', denkt hij opgelucht, 'nu niet de boel gaan verpesten, mister Holmes!'.

Zijn kamer ligt pal tegenover hun kamer, alsof het allemaal zo is uitgekiend. Midden in de nacht gaat hij met zijn kleren aan en met zijn fotocamera in de aanslag naar de kamer van de onvermoeibare tortelduifjes. Hij hoort smakkende en kreunende geluiden. 'Ze zijn met elkaar bezig!', denkt hij, 'daar moet ik een foto van maken en dan zo snel mogelijk het hotel uit!'. Hij klopt rustig, maar stevig op hun deur. 'Er staat een man voor de deur!', zegt Leïla, al kan Sjaal daar niets van verstaan. 'Vraag wat hij wil!', zegt de andere vrouw. 'What do you want?', vraagt Leïla. 'I have something that belongs to you!', zegt Sjaak. Leïla vertelt dat aan haar minnares en die zegt tegen haar om maar even open te doen. Zodra de deur op een kier is, stormt Sjaak met veel kracht naar binnen en begint hij hen vele malen te fotograferen. 'Are you grazy? What are you doing? Why?', vraagt Leïla hevig geschrokken, maar haar minnares heeft de situatie meteen door en zij weet de deur te sluiten, waardoor Sjaak ineens hun gevangene is. Het is volkomen mislukt en hij gaat schuldbewust door zijn knieën. Hij legt alles aan hen uit en hij zegt dat hij zich diep schaamt. Leïla vertelt hem, dat haar echtgenoot dit nooit te weten mag komen, want dan is de scheiding ondanks zijn vrijzinnigheid absoluut een feit. Bovendien zou het een compleet schandaal in Frankrijk worden, ook als ze te weten komen, dat haar lesbische minnares Safira Hicham heet. Leïla vlijt zich tegen Sjaak aan en zij gooit haar nachtjapon open. 'We can do it this way!', zegt zij met een verleidelijke stem, 'your pictures for a little bit of our love!'. Dit had Sjaak natuurlijk helemaal niet verwacht en het komt dan ook rauw op zijn dak vallen, maar hij valt als een blok voor haar erotische uitstraling. 'Wat kan het mij ook schelen!', denkt hij, 'zo'n kans kan ik echt niet laten lopen!'. Wanneer Safira zich bij Leïla voegt en hij door twee schoonheden wordt opgegeild, laat hij zich gewillig door hen ontkleden. De dames lusten er wel pap van en ze bezorgen hem diverse hoogtepunten en een diepe slaap. De volgende ochtend levert hij zijn filmrolletje bij hen in en zweert hij niets openbaar te maken. 'A man a man, a word a word!', zegt hij op zijn Louis van Gaals en wanneer Safira is verdwenen en Leïla later die ochtend door haar man wordt opgehaald, geeft hij nog even vlug en onzichtbaar voor haar man een dankbare knipoog aan Leïla.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
23 november 2022


Geplaatst in de categorie: fotografie

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 525



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)