MUZIEK (de kracht ervan)

Toen ik gisteren op pad ging voor mijn dagelijkse wandeling, was het prachtig lenteweer en zag ik de buurman van een afstand al weer in zijn tuintje bezig. Toen ik vlakbij was en opmerkte dat het daar inderdaad weer voor was, beaamde hij dat.
Plotseling merkte ik dat hij de radio aan had staan.
‘Hé buurman wat hoor ik een muziekje erbij en nog wel klassieke muziek. Zelf hou ik er ook van. Maar om eerlijk te wezen je verrast mij er wel mee.’
‘Ja, dat begrijp ik, dat je dat niet verwacht van een oud bouwvakker. Op de bouw speelde altijd de muziek van Frans Bauer en Duijts en dat soort jongens en als je pech had, moest je naar een piratenzender luisteren. Als je daar zegt dat je van klassieke muziek houdt, word je voor gek verklaard.’

‘Maar hoe kom jij daar op uit dan?’
‘Nou, zoals ik je weleens verteld heb, ben ik jaren vrijgezel geweest. Ik had toen geen T.V., om te voorkomen dat ik de deur niet meer uitging. Op zondagavond luisterde ik soms naar ‘Muziek voor Miljoenen’. Vooral om te ontdekken wat er nou zo mooi aan was. Soms nam ik het op met een cassettebandje en beluisterde het door de week ‘s avonds. Al gauw ontdekte ik wat er mooi aan was en ben het mooi blijven vinden.’
‘Dat is gek buurman, het is mij eigenlijk ongeveer net zo vergaan. Weet je, ik vraag me weleens af hoe dat eigenlijk met muziek zit. Heb je bepaalde typen mensen die van klassiek houden – ik bedoel bepaalde karakters? Of komt het toevallig op je pad.’
‘Volgens mij is het een soort van combinatie, maar uiteindelijk kom je daar uit, waar de muziek jouw hart raakt.’
‘Dat zou zomaar kunnen. Neem nou bijvoorbeeld jazz – ik word er nerveus van. Ik zou weleens willen weten welke mensen daar op vallen. Heel rustige types of juist lichte neuroten.’
‘Ach weet je, soms is het ook een modeverschijnsel of gewoon om bij een bepaalde groep te horen. Neem nou bijvoorbeeld de jeugd van tegenwoordig met hun rapmuziek en ander gekkigheid, echt iets leuks is er toch niet aan te ontdekken, lijkt me. Meestal versta je er helemaal niets van.’
‘Inderdaad buurman, maar ja elke generatie heeft zo zijn idolen. Bij ons op de middelbare school was je of voor de Beatles of de Stones. Ik was een Stones ‘adept’, de Beatles waren mij te keurig en hadden, in mijn ogen, veel te veel onzinnige teksten. Later toen ze solo verder gingen kwam het toch wel weer enigszins goed met die jongens. Trouwens mij lijkt het dat jij toentertijd een Beatles ‘fan’ was.’
‘Dat klopt, hoe raad je dat.’
‘Nou ik hoef maar even naar jouw tuintje te kijken – het tegenovergestelde van die van mij, maar beide hebben zeker wel hun eigen charme.’

‘Ja, ja, smaken verschillen. Trouwens de huidige muziek vervliegt en vervaagt. De muziek uit onze tijd doet het nog steeds het beste in zoiets als de Top 1000. Kijk nou toch naar onze inzending van Joost Klein voor het Eurovisie songfestival – dat kan toch niet. 't Is even een hype en daarna hoor je er niets meer van.'
‘Ben ik niet met je eens. Ik denk dat die heel hoge ogen gaat gooien. Bekijk het filmpje maar eens op You Tube met de Nederlandse ondertiteling, dan zie je dat het een lied met inhoud is; het begint uitbundig en eindigt ontroerend.’
‘Ja, ja, smaken verschillen.’
‘Maar wat betreft de muziek uit onze tijd heb je gelijk buurman. Desondanks blijft de vraag staan: zoekt bepaalde muziek de weg naar jouw hart of zoekt jouw hart naar die muziek die het best bij je karakter past?’
‘Ik zou het niet weten, ik ben een oud bouwvakker en ik vind dit duidelijk voer voor wetenschappers – psychologen of zo.’
‘Zo is het en laten we ons er verder maar niet te druk over maken en ervan genieten.’

Ik groette hem en terwijl ik verder liep hoorde ik op achtergrond uit de vier jaargetijden van Vivaldi het zeer toepasselijk: La Primavera – oftewel De Lente.

muziek klassiek lente

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 12