Zo Zijn De Regels

‘Heb je nog in de brievenbus gekeken?’ vraagt mijn vrouw.
Dit vraagt ze om niet later alsnog naar de brievenbus, die 200 meter van ons huis staat, te moeten lopen. De vraag wordt altijd gesteld als een van ons beiden boodschappen heeft gehaald en er met de auto langs rijdt.
‘Ja, naar later blijkt, een brief van de gemeente, zal wel weer zoiets zijn als van de reinigingsheffing of rioolbelasting. Trouwens wij betalen dat over het algemeen automatisch en worden hiertoe digitaal gesommeerd via Overheid.nl./ Berichtenbox – u weet wel.
Nog een beetje duf door de deze week heersende overdreven hitte werp ik een halfslachtige blik op de enveloppe en zeg tegen haar: ‘Oei, dit is niet van de gemeente, maar van de overheid.’
‘Ach, dat staat altijd op die enveloppe man, doe nou niet zo duf.’ Voor de zekerheid werp ik toch maar een snelle blik in de brief omtrent het onderwerp:
‘Kennisgeving omtrent een aanvraag Omgevingsvergunning.’
Verder lees ik niet.
‘Verdorie,’ zeg ik haar, misschien gaan ze hier wel nieuwbouw plegen of misschien wel een windmolen plaatsen of mest opslaan voor de verwerking tot ‘biobrandstof’ of zoiets, met bijbehorende fabriek.’
‘Ach man hier niet, aan de ander kant van het bos ligt het land een stuk lager en het is veel sneller nat. Dat zullen dan wel Amsterdamse huizen worden.’
‘Hoe bedoel je Amsterdamse huizen?’
‘Nou gewoon, huizen die gebouwd zijn op palen, tegenwoordig op betonnen palen zodat je een carport c.q. garage hebt onder je huis of een aanlegsteiger voor je boot en geen natte voeten krijgt.’
‘Daar geloof ik niets van.’

Ze werpt, terwijl ze kookt, ook een globale blik op de brief en leest iets nauwkeuriger dan ik, dat het het dorpsbos - waar wij dus naast wonen - betreft. Er staat namelijk: Kennisgeving ontvangst aanvraag Omgevingsvergunning, dorpsbos met de naam van ons dorp. De laatste 2 woorden staan op de tweede regel. ‘Verdorie, ze gaan het bos toch niet kappen – wat een boeven.’
‘Het zou me niet verbazen. Ze hebben hier in gemeente totaal geen oog voor het milieu.’
‘We moeten de brief na de maaltijd maar eens beter bestuderen.
Zo gezegd zo gedaan.
Na de vermelde beroepsprocedures en de gevolgen daarvan en verdere processen en eventuele hogere beroepen doorgeworsteld te hebben, die wij, gewone zielen, niet door de ambtelijke taal gelouterd, niet na één keer lezen kunnen doorgronden, lukt het toch zo ongeveer te snappen wat er staat.
Maar wat staat er nou eigenlijk te gebeuren met het bos, vragen wij ons af.
We bekijken voor de zekerheid toch de achterkant, misschien staat daar iets zinnigs op. En jawel er staat een vervolg namelijk het betreft – de kap van drie bomen.
M’n hartslag en opgewekte woede smelt als sneeuw voor de zon. M’n vrouw blaast ook even van opluchting. ‘Die bomen hadden al lang gekapt moeten worden, die staan op omvallen en met de laatste storm zijn er enkele dikke takken op en over het wandelpaadje gevallen. Een wonder dat dat allemaal goed is gegaan. Wie gaat daar nou bezwaar tegen maken,’ vraagt ze zich met stemverheffing af.
‘Ach, de aanvraag zal wel weer door de keurige buurman zijn gedaan die volgens de regels van het spel een kapvergunning heeft aangevraagd, terwijl iedereen, in een dorpsgemeenschap, die een boom wil kappen dit normaal gesproken natuurlijk zonder een vergunning doet.’
‘Ach het is weer zo’n soort van schijninspraak,’ zegt mijn vrouw.
‘Natuurlijk, zij weten ook wel dat niemand daar tegen kan zijn. Maar echte inspraak waar het gewenst is, wordt nooit of mondjesmaat gehonoreerd. Vraag het de mensen, in de buurt van Schiphol of die in de buurt van Tata Steel of bij die stinkende kippen- en varkensmegastallen maar eens.’
‘Maar,’ zegt ze, ‘het is en blijft inspraak, ook al stelt het weinig voor.’
‘Je hebt gelijk, ze houden zich keurig aan de voorgeschreven voorschriften. Zo zijn de regels nu eenmaal. Je kunt ze toepassen als het jou uitkomt.’
Toch zijn we na deze constatering wel degelijk erg opgelucht.

regels inspraak overheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 37