Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over partner

Hij ging er niet op in

''Ik ga even de boeken omruilen in de bibliotheek, Ingrid.''
''Wout, neem dan meteen een paar gebakken schollen mee voor bij de hutspot vanavond.''
''Doe ik schattebout van me.''
Het bejaarde echtpaar Wout en Ingrid praat leuk met elkaar en heeft toch elke dag bonje.
Voor de ingang van de bibliotheek ontmoette hij zijn vroegere buurvrouw Chantal.
''Hallo Chantal, leuk je weer te zien.''

Chantal, een ongeveer dertig jarige aantrekkelijke vrouw, keek verrast op en zei:
''Hé Wout, leuk je te ontmoeten, dat is weer een tijd geleden. Hoe gaat het met Ingrid?''
''Heel goed, maar nog steeds bazig. Ik heb niks te vertellen, komt door de televisie en de roddelbladen. Ze lijkt op een drilsergeant met haar bevelende stem.''

''Dat is je eigen schuld, je moet meer van je afbijten. Ik ben gescheiden van Hugo. Hij hield het met zijn secretaresse. Ik betrapte ze allebei half naakt in zijn auto vlak bij ons huis. Ik ben toen woedend naar huis gerend en heb toen al zijn spullen op de straat gegooid en hem weggejaagd toen hij thuis kwam. Ik heb meteen echtscheiding aangevraagd. Dat is vorige maand uitgesproken door de rechter.''

''Wat ben je ineens stil Wout'', zei Chantal.
''Sorry, ik moest even aan iets denken. Ik zal het je maar zeggen, want jij was ook niet helemaal brandschoon wat de seks betreft, weet je nog dat jij een vluggertje met me wilde. Gelukkig ben ik er niet ingetrapt.''
''Dat lieg je hufter, ik weet nog heel goed, dat jij een keer mijn string in de steeg achter je huis naar beneden trok. Ik werd woedend en stompte je een bloedneus.''

Wout bloosde en sloeg zijn ogen neer.
''Ja, dat is waar Chantal, maar je was zo aantrekkelijk, en bij Ingrid mocht ik maar drie keer per jaar en dan was ik nog een spekkoper, dat is voor een man niet vol te houden, dat begrijp je toch wel.''
Zij:
''Ik mis je nu wel schat, ik woon nu naast een knappe man van ongeveer dertig jaar, niet getrouwd. Hij is erg lief en behulpzaam en ik zag wel wat in hem. Toen hij een keer bij mij koffie dronk, probeerde ik hem te verleiden.

Ik had expres een kort leren rokje aangetrokken, maar hij keek angstig om zich heen. Toen nam ik maar het initiatief en pakte zijn jongeheer. Wat toen gebeurde is niet te beschrijven. Hij begon hard te gillen en liep hard weg en riep steeds ''niet doen, niet doen'' en stoof de deur uit. Achteraf vertelde hij mij, dat hij alleen op mannen viel. Natuurlijk zijn we goed met elkaar omgegaan en komen trouw bij elkaar op de koffie.
Wie woont er nu naast je, Wout?''

''Een gescheiden jonge vrouw, Carla heet ze. Om de haverklap probeert ze mij te verleiden. Als Ingrid naar de markt gaat, komt ze steevast aanbellen met een smoesje om wat te lenen. Laatst wilde ze een rode lamp lenen, want ze had last van pijn in haar onderrug. Ik liep naar boven naar de slaapkamer om dat ding te pakken, staat ze plotseling achter me en duwt mij op het bed en begon mij hartstochtelijk te zoenen. Ik schrok mij kapot en werd onpasselijk toen ik de buitendeur open hoorde gaan, dat moest mijn vrouw zijn.

Mijn reuma begon weer op te spelen en ik zag alles dubbel. Ik heb haar toen onder het bed gedouwd en dat ze stil moest zijn.
''Ben je boven'', riep ze. Ik ben toen naar beneden gegaan, maar ze had wat in de gaten, want ze zei: ''Wat heb je uitgespookt, je hebt een rooie kop!''
Wat kreeg ik het benauwd Chantal, stel je voor, dat ze haar onder het bed aantrof, dan was ik zwaar de klos, dat begrijp je wel, hé.''
Chantal genoot kennelijk van zijn verhaal en keek hem met pretoogjes aan.

''Hoe is het afgelopen?'', vroeg ze.
''Gelukkig heel goed Chantal, want Ingrid was vergeten brood te halen bij de warme bakker om de hoek. Toen ze de deur uit was, ben ik naar boven gerend en heb Carla vliegensvlug het huis uit geloosd en gezegd, dat ze dat nooit meer moest flikken.
Ik ga weer verder Chantal, leuk je ontmoet te hebben, maar ik ga mijn boeken omruilen en daarna naar de visboer een paar gebakken schollen kopen voor vanavond bij de hutspot.''

Chantal:
''Moet je horen Wout, ik werk tegenwoordig in een meubelzaak naast de Hema. Kom een keer langs, ik heb beneden in de kelder een oud bed staan, dan mag je me verwennen, temeer omdat je net zei, dat je bij Ingrid maar drie keer per jaar mag. De ingang is in een steeg naast de zaak, maar kom alleen op koopavond. Bel drie keer, dan weet ik dat jij het bent, doen hoor. Het beste en de groeten aan je vrouw. Doei.''
En ze was weg. Wout had het niet meer, maar dacht steeds aan haar voorstel, maar uiteindelijk is hij daar niet op in gegaan.

Schrijver: kees niesse, 5 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: partner

4.0 met 1 stemmen 2.099



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)