DECADENT

Op mijn wandeling richting de brievenbus, die zo’n 200 meter bij ons huis vandaan staat, spraak mijn oude buurman mij aan. Hij heeft niet vaak wat te vertellen – het is een zwijgzaam type, die z’n hart niet zo gauw zal luchten, zelfs niet bij mij.
Maar gisteren kon hij het niet laten. Er zat hem iets dwars. Hij zei: ‘Weet je buurman, wat ik gisteren beleefde was ronduit verbijsterend. Ik merk dat de laatste tientallen jaren mij heel veel is ontgaan.’
‘Ontgaan, hoe bedoel je buurman?’
‘Nou, zoals je weet is mijn vrouw een beetje boel ziek – zware griep, zei de dokter.’
‘Ja en? Is er iets ernstig gebeurd?’
‘Nou nee, dat niet echt gelukkig. Maar het probleem ligt totaal ergens anders.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, mijn vrouw doet zoals altijd de boodschappen en ik heb weleens verteld, dat ik dat nooit doe. En dat sinds ik als jongetje bij de melkkar - zoals die vroeger bij de mensen langsging met yoghurt, vla, karnemelk en allerlei daarvan afgeleide papjes - langs moet. Als kind moest ik vaak het benodigde bij de kar ophalen en op een keer moest ik een extra grote pan vol pap ophalen want er bleef familie eten. Wat me nooit is overkomen, overkwam me toen. Ik struikelde en jawel de pan viel uit mijn handen zo over het zandpad. Mijn moeder had het vanuit het keukenraam zien gebeuren en was kwaad, kwaad, vreselijk kwaad. Ik kreeg een draai om de oren en weigerde vanaf toen ooit nog eens naar die rottige melkkar te gaan.

Dit heb ik tot aan de dag van vandaag volgehouden en een voorwaarde voor ons trouwen was dat ik buiten om het huis alles op orde zou houden en zij binnen in huis en de boodschappen. Ik ben een makkelijke eter en verslind bijna alles wat ze me voor zet. Soms probeert ze me Chinees of iets Italiaans of andere gekkigheid aan te smeren, maar dat weiger ik op te eten en dan loop ik zelf wel even naar de patatboer even verder op. Patat is ten slotte patat. Alhoewel ik daar ook steeds meer gekke dingen zie zoiets als Kapsalon en Berenlullen of – andere onduidelijke hapjes. Maar goed vrouwtje ziek, dus moest ik boodschappen doen wat ik dus van jongs af aan nooit meer heb gedaan – reken maar zo’n zeventig jaar heb ik dat weten vol te houden. ‘Sorry,’ zei ik ‘maar dat doe ik niet – vraag de buurvrouw maar.’ ‘Ben je gek, zij ziet ook wel dat het je niet aan de handjes en voeten mankeert.’
Ik rij haar normaal gesproken wel naar de winkel maar blijf in de auto zitten. Als ze met een krat bier aan komt zetten, help ik haar om dat in de auto te zetten.
’Wat gaan we eten vanavond?’ vroeg ze. ‘Weet je wat, bestel het maar online en ze brengen het bij je thuis.’
‘Goed ik met hangen en wurgen de site gevonden en daar kon ik een lijstje invullen van wat ik graag wilde bestellen.’
Mijn vrouw dicteerde mij wat ze wilde – boerenkool, spruitjes (die ik natuurlijk ‘per ongeluk’ ging vergeten), aardappelen, appels, rode kool, zuivel en enkele kant en klaar maaltijden van ‘Noordertrots’, omdat ze het bed niet uit kwam en ik niet kan koken. ‘Dus noteer maar – yoghurt, vla, boter, brood, beleg, eieren en nog wat van die dingen.’ Het lukte zowaar het op de computer te bestellen. ‘He`, hè, het is me gelukt zei ik triomfantelijk.
Later die dag werd ik gebeld door de bezorgdienst – welke yoghurt ik nou precies wilde, welke vla, wat voor brood, wat voor kaas en welke appels en eieren.
Ik zei tegen haar: ‘Beste dame, yoghurt is yoghurt en kaas is kaas en appels zijn toch appels?’
‘Nee meneer van ieder product zijn er weet ik niet hoeveel varianten – dat is u toch niet ontgaan neem ik aan.’ ‘Nee, natuurlijk niet, maar ik heb in geen jaren boodschappen gedaan. Weet u wat ik vraag mijn vrouw wel welke ze me altijd voor zet.’ Ik legde het probleem aan mijn vrouw voor.
‘Man, je kijkt toch weleens in de koelkast welke kaas of welke vla we eten. Nee zeg maar niets meer, het bier weet je wel te vinden en welk merk je wil, weet je ook donders goed.’
Ze gaf mij exact de hoeveelheid en de soort van alles door. En nu moet je als de wiedeweerga naar de winkel. Voor de bezorgdienst is het nu te laat.’ Dus ik met hangende pootjes de winkel in gestapt en daar ging een wereld voor me open.
Een enorm hoeveelheid aan soorten yoghurt, vla, chips, frisdrank, aardappelen en buitenlands spul waarvan ik nog nooit had gehoord. Zelfs diverse soorten eieren – vrije uitloop, scharrel, biologische, grote witte of kleine bruine.
Gelukkig was mijn merk bier er ook nog. Maar pure yoghurt en vla en aardappelen en weet ik wel niet wat, waren er bijna niet meer.
Vroeger had je alleen Friesche Vlag. Nu liggen de zuivelschappen vol met ‘proteïne’ – ik had nog nooit van dat merk gehoord. In het schap van de yoghurt bijvoorbeeld: halfvol, met vanille, met bosbes, aardbei, perzik net als voor kwark, Griekse, allemaal met extra proteïnes of zoiets, wat dat dan ook maar mag wezen, enzovoort. En dat geldt voor heel veel producten. Ik heb daar zo’n twee uur rondgezocht. Ongelooflijk. Weet je: wij weigeren reclamefolders – dus wat niet weet wat niet deert.’

Ach dacht ik, het klinkt ongelooflijk, maar ja een tv hebben ze ook niet en beiden lezen graag, behalve de krant, en missen het ook niet. De man sluit zich af voor alle ellende. Laatst vroeg ik hem wat hij van Dick Schoof vond. Nou hij had nog niet van hem gehoord – zal wel op de reservebank beginnen. Maar hij heeft een krachtige naam dus zal het vast en zeker een stoere verdediger zijn.
‘Weet je wat,’ zei hij. ‘Toen ik door de winkel liep dacht ik, dit is het begin van het einde. Net als vroeger met de Romeinen, gaat straks ook onze beschaving kapot aan hebberigheid en DECADENTIE.
Onze kinderen en kleinkinderen groeien op met al die rotzooi als standaard, zoals wij met de melkkar. Vanaf nu halen we onze benodigdheden bij de boer hier in een dorp verderop – eerlijke producten en genoeg keus en zelfs biologisch. Laatst kregen de kleinkinderen gewone pure yoghurt voorgeschoteld en wisten even niet wat het was – ze vonden het heerlijk.

‘Ach buurman, het lijkt misschien erger dan het is, het zal allemaal wel meevallen toch?’ meende ik, maar ik dacht – de man heeft waarschijnlijk helemaal gelijk.

decadent melkkar boodschappen doen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 111