Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over haiku

't LEVEN BIJ DE LEYEN

Je zit bij dat zo gezellige spijs- en eethuis van de Leyen, en je hebt het gevoel of je op een eindpunt van de wereld toeft Het is een heerlijk oord. Zo uit te kijken over de rietvelden en over dat meer met leuke eilandjes vol bomen. Dat loof heeft sierlijke, gekartelde ruggen.

Diep blauw glanst het meer:
Middellandse Zeeadem
streelt de rimpeltjes.

Op het midden van de warme dag ploeteren heel wat kinderen bij het strandje. Grote mensen zitten rustig te genieten van hun versnaperingen.
De dieren die bij het meer wonen, zijn niet zo ingenomen met dit vermaak.

De kikker ontvlucht
de drukte, springt snel weg naar
zijn grashalmenwoud.

Ja, dat bruisende kinderspel bloeit tierig naast een onbewogen wirwar van bomen met dichte struiken.

De speelwei davert
vol opgewonden kreten,
barbaars lijkend, woest;
de nabije wildernis
is tam en ingetogen.

Een eindje verder op ligt het al lang gemaaide gras in rijen op het veld.

Het geelbruine hooi
spreekt stil van harde arbeid:
verleden broedt blij.

Kleine dieren kunnen hier ongestoord hun verlangde bezigheden uitvoeren.

Het grassprietje deint
door 't wilde liefdesleven
van langpootmuggen.

Wat geven de moerassen langs het meer een hecht bestaan en heilzame bescherming aan wat daar woont.

Het reekalfje danst
door wijd rietland, voelt vanzelf
poel en sterke grond.

Wat geeft het vroege avondlicht voor spraak aan de Leyen?

Een ieder luiert
in het slaapverwekkende gras,
waarin geuren zweven,
proeft de strelende mildheid
van neergaande zonneschijn.

De kampeerwagens
klinken op en verspreiden
hun keukensmaken.

Vlinders en bijen
bezetten samen de distel
voor hun avonddronk.

De weiden hebben talloze piepkleine prooien voor grotere dieren.

In kleine kringen
loopt de ooievaar en pikt
telkens op de grond.

Langzaam aan verliest het meer zijn kleur, die ook andere bewegingen krijgt.

Blinkend zilver hupt
als vlekjes op het water,
dat steeds grauwer wordt.

Het riet wuift de verzinkende dag vaarwel. Al wat liep, kroop, vloog en zwom, begeeft zich te ruste om plaats te maken voor wezentjes van de nacht.
Wat belooft de komende morgen?

Vier jonge ganzen
stappen door de nevel, turen,
zoeken de oever.

Rustig vaart een boot
enigszins zigzaggend voort,
vermijdt ondiepte,
volgt de welwillende geulen,
die zijn voornemen toestaan.

De buizerd zit stil
op zijn paaltje, wacht, taalt niet
naar al die ganzen,

Op het plaggendak
van Leyens eethuis ontwaakt
vliesvleugelgezoem.

Warme koffiedamp
vermengt zich kringelend met
frisse morgenzucht,

Moge al dit vreugdvolle gebeuren voortduren, zo lang mensheid en natuur elkaar bijstaan.

... De Leyen is een meer vlakbij Rottevalle in de gemeente Smallingerland.
Het heeft een gezellig strandje met een heel gerieflijk en smaakvol ingericht spijshuis. Het dak is geheel bedekt met aarde, waarop gras en struikgewas groeien.
Het meer is goed beschermd oor moeraslanden en rietvelden, die niet toegankelijk zijn, op enkele uitkijkposten na. Ook loopt er ergens een dijk langs die landen, waarop men mag komen in de maanden, dat de vogels niet broeden en geen kwetsbare jongen hebben. ...

Schrijver: Han Messie
17 september 2021


Geplaatst in de categorie: haiku

4.1 met 7 stemmen 983



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
21 juli 2023
Zo af en toe snuffel ik wat rond op deze site en kwam jouw haiku's tegen. Hieruit maak ik op dat je er nog wel eens komt. Zelf ben ik er in geen tientallen jaren geweest. Maar je omschrijft de sfeer, die ik nog een beetje uit mijn jeugd herken, en die rondom het meer hangt en de aanwezige natuur heel mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)