Ben 2. In Nederland 85 massadonoren

April 2025… Even een uitstapje naar wat het nieuws beheerst.

Was ik net goed op gang (afleveringen Ben 1 tot Ben 100+) met het oprakelen van een oude geschiedenis over bedrog in het zwartzaadcircuit. En dan werpt de pers zich op een parallel verschijnsel: massadonatie. Wij dachten ze allemaal gehad te hebben, de massadonoren, zodat ik mij kon concentreren op een individueel geval van hoe je een behulpzame zaaddonor pootje licht. 

Eigenlijk was ik bezig met een schrille tegenstelling te bespreken: twee zwangstige knalpotten Katlien en Ankie zochten juist omgekeerd heel moeizaam naar één donor. Hoe… dat komt onderaan dit stuk vluchtig aan de orde. 

Dat ene persbericht nodigt uit om mijn zojuist gestarte serie te onderbreken: door de ophef over de 85 massazaaddonoren, die Nederlandse vrouwen schijnen te hebben volgestopt komt weer het probleem bovendrijven dat het om een donorkind heen miegelt van halfbroers en halfzussen. Sinds mijn laatste artikel daarover zijn we inmiddels een jaar of wat en een paar massadonoren verder. Daaronder zaten nota bene vruchtbaarheidsartsen! Dat wordt dringen op de huwelijksmarkt! 
Actueel: een dezer dagen was er in het tv-nieuws een mevrouw met twee donorkinderen. Ze was er onlangs achter gekomen dat de desbetreffende spermadonor vader van minimaal 34 andere kinderen was. Eerder besprak ik het bizarre geval van grootzaaier Jonathan M., die honderden nakomelingen heeft. Onbedoelde inteelt tussen door hem verwekte halfzussen en halfbroers is statistisch niet onwaarschijnlijk. 

Ondertussen duidt het actuele bestaan van ene mejoffer Rietje Buigsaem erop, dat Katlien en Ankie, de twee wanhopige zaadzoeksters, uiteindelijk succes hebben gehad. Daar was wel een listige truc voor nodig, maar daar kom ik nog wel op terug. Eerst hadden ze jarenlang stad en land afgeschuimd zonder een zaaddonor te strikken.

Omdat u dat natuurlijk gemist hebt leg ik zekerheidshalve nogmaals kort uit hoe de dames aan het werk gingen. Tijdens een wintersportvakantie in Lech was het aanklampen van een skileraar geen succes. Dan maar die zongebruinde hunk, die in de zomervakantie surfplanken verhuurde in Saint Tropez. Ook die konden onze heldinnen niet uit zijn sportartikelenmagazijn lokken. Volgens die laatste potentiële kandidaat zaaddonor waren de dames "un remède contre l'amour". Geen flauw idee wat dat betekent, want ik kun geen Lantijns.

Met de vakantiedonoren was het dus niet gelukt. Oud verhaal, maar zoals u weet is daar de kracht van de herhaling: de droevige rondgang in hun kennissenkring. Daar vierde de herenliefde hoogtij, dus stak er niemand zijn vinger omhoog zo van “ja ikke”. Nachtelijke expedities bij openbare urinoirs leidden evenmin tot vruchtbare contacten. Tja, wat moet je zeggen van “cruisende” manspersonen met hun broek op de enkels?

De reddende engel die uiteindelijk in 1986 - als uit het niets - ten tonele verscheen was Ben, die zoveelste keuze was. Dat hinderde hem niet omdat hij er aan gewend was laag op de piklijst te staan. Houdt dat in het achterhoofd, want het zou wel eens de negatieve commentaren kunnen verklaren die hij over de hele breedte van zijn bestaan kreeg. Het werd voor mij zaak om hem te ontmoeten… Maar vind hem maar eens!

U heeft de vrucht van Bens lendenen Rietje Buigsaem in een andere serie verhalen ontmoet. Rietje kwam in 1987 uit Katliens baarmoeder gekropen. Ankie was de zogenaamde meemoeder of is het stiefmoeder? Niet te verwarren met stiefloeder.
Rietje zat in 2012 als inmiddels 24-jarige medewerkster in een gerieflijke uitgangspositie binnen het Openbaar Ministerie. Voor deze OM-troela was het een centje van een fluit om een aanklacht in elkaar te flansen wegens smaad en laster. Dat deed ze dan ook rücksichtslos tegen mij. Dat zij een donordochter van Ben is had ik niet mogen publiceren. Dat vindt Rietje! Als ik Rietje was zou ik verrekt nieuwsgierig zijn naar wat de biograaf van haar donorvader kon vertellen over wat Ben als pepernoten heeft rondgestrooid. 

Zij maakte zich meer zorgen over de kindertjes die zij samen met bloedhond rechercheur Jostie Flessentamboer heeft. U weet wel, die speurtterriër, die dreigtaal uitsloeg als ik doorging met schrijven. 
Rietje en Jostie wilden hun nakomelingen zogenaamd beschermen tegen een gênante situatie door hen onwetend te houden. Stel je voor dat ze erachter komen wie hun opa was! Wie weet een zwaar gestoorde crimineel. Zouden zij deze rubriek lezen? Om dat allemaal te verhinderen noemde Rietje waarheid “smaad en laster”. Dankzij juridische blunders is die aangifte niet goed van de grond gekomen. Ik loop nog steeds vrij rond.

Voor wie vindt dat er geen zak gebeurt in dit verhaal: u heeft gelijk, maar soms is alleen al het stoeien met letters en niet-bestaande woorden een leuk tijdverdrijf en dan bent u het lachoffer, zal ik maar zeggen.

Zie vervolg: Ben 3. Voorlopige werktitel "Neem knoflook en een houten pin mee". 

... Vervolg van Ben 1. Een gevalletje echte fictie ...

fictie ironie authentiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60