GEEN FIJNPROEVER . . .. . .
In principe ben ik niet kieskeurig met het voedsel dat mij wordt opgediend. Ik kan niet zeggen: een beetje méér van dit en een ietsje minder van dat. Natuurlijk zijn er altijd gerechten, die je als tong- en smaakpapillen strelend ervaart, maar u kunt gerust van mij aannemen, dat ik een (bijna) alleseter ben.
In het verleden heb ik wel eens op deze site in een bijdrage laten weten, dat ik benieuwd ben naar de smaak van sommige mij bekende maar nog nooit geproefde gerechten. gewoon uit nieuwsgierigheid en om te kunnen beoordelen (haha, wie ben ik?) of men gerechten enz. in smaak overwaardeert alleen omdat deze in een bepaalde gastronomische en culturele cultus passen. Wat mijn nieuwsgierigheid prikkelt is een bijzondere knol die in de grond groeit en met behulp van getrainde speurhonden of gewoon met varkens door hun reukvermogen kunnen worden gelokaliseerd en worden opgegraven. Dit goedje is zo duur, dat het meestal alleen geschaafd of geraspt in sausen wordt verwerkt; daarvan zou ik wel een bescheiden hapje willen mogen proeven.
Eveneens geniet de oester mijn belangstelling; wel betaalbaar maar ik weet niet of ik het lef heb om deze lekkernij rauw door te slikken.
Ik ben vooral iemand die van soep houdt. Soep met als basis een lekkere, krachtige bouillonsmaak of van iets anders. Heb ergens in een gesprek gehoord, dat Borscht, een soep is die in de Oekraïne en andere oosterse landen een delicatesse schijnt te zijn. Logisch, dat zoiets op den duur tot je verbeelding spreekt. Op de eerste plaats staat, met stip, de vermaarde Franse vissoep bouillabaisse (elke streek langs de Franse kust claimt de lekkerste te maken, met name Noord-Bretagne).
Daarna van de smaak willen genieten door een goedgevulde theelepel van de duurste kaviaar van de Zwarte Zee. Onlangs kwam ik, bij mijn ochtendbezoek aan onze site, voorwaar een mij nog onbekende soep tegen: “LETTERSOEP”. Dit is ook de titel, die onze geachte auteur Jan Schuuring zijn Hartenkreet van 13 maart 2023 heeft meegegeven. Ik dacht, enigszins likkebaardend, meteen op het spoor van een nieuw recept te zijn gekomen, maar helaas. De inhoud van de hartenkreet was gemakkelijk op te lepelen maar toch iets minder verteerbaar.
Laat ik het daarop houden, dat ik, na het schrijven van een positieve reactie, een paar lepels van die Lettersoep als voorbeeld kreeg opgediend, die mij een rare bijsmaak bezorgde. – Toegegeven: Veel begrippen met het voorvoegsel “dis” hebben en enigszins negatieve uitwerking op ons gevoel of het nu over dyslexie of over discriminatie gaat. Discussie kan zinvol zijn als dit leidt tot een soort van dispensatie. Lettersoep is derhalve een waardevolle bijdrage, al moet ik toegeven, dat de “spelingcorector” mij blijft intrigeren. Het spreekt vanzelf, dat het ontbreken van citaten uit Jan’s Hartenkreet of van de gepleegde reacties eronder een bewuste keuze is en een uitnodiging voor soepliefhebbers om zijn inzending zelf te lezen. Een aanrader, ondanks mijn smaakverwarring!
... Nooit zo heet gegeten
als opgediend. ...
Geplaatst in de categorie: voedsel