Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over emoties

Een eend op de kerktoren van Firdgum

Het mag dan een dorpje van niks zijn, Firdgum, met die kerktoren hebben ze behoorlijk wat mazzel, want die staat daar maar als een glorieus monument te pronken in het wijdse landschap. God mag weten waar die toren nog voor dient, maar hij zet er Firdgum tenminste mee op de kaart. Het dorpje bestaat uit zo'n dertig woonhuizen en zo'n zestig inwoners. Een ideale bestemming voor iemand die lekker rustig wil wonen. Dat vindt de kunstschilder Redbad Haanstra ook. Redbad is er vijf jaar geleden komen wonen en hij is zogezegd helemaal ingeburgerd. Er wonen hoofdzakelijk oudere mensen met zelfvoorzienende beroepen. De meesten zijn groentekwekers en hebben een kruidentuin, wat koeien, geiten of kippen. Sommigen verkopen eieren, honing, worsten en zelfgemaakte kaas. De mensen in Harlingen weten hen wel te vinden. En soms fietsen er wat verdwaalde, Duitse toeristen langs, al gaan die liever naar de eilanden. Redbad woont in een klein huisje met een schuur, die als atelier dienst doet. Hij schildert het liefste in de vrije natuur. Daarbij fietst hij vele kilometers langs de verstilde weilanden en de verfrissende sloten. In een trommeltje zitten zijn boterhammen met kaas en ham. In een thermosfles koffie of thee. Via de galerie van Sjoerd Bijlsma in Harlingen verkoopt hij geregeld wat. Hij hoeft er niet echt van te leven, want zijn vader was een succesvolle bankier. De erfenis is meer dan hij aankan. Redbad leeft van nature liever zo simpel mogelijk en zonder luxe artikelen. Een beetje zoals de schilder Jopie Huisman dat deed. 'De natuur voorziet ons al meer dan genoeg!', zegt hij vaak.

Sinds een jaar heeft Redbad ook een vrijwilligerstaak. Hij onderhoudt op eigen verzoek het interieur van de 13-de eeuwse kerktoren en hij houdt er in de zomermaanden rondleidingen. Bij feestelijke gelegenheden en begrafenissen luidt hij de klok, die uit 1471 stamt. Dit heeft als bijkomend voordeel, dat hij mooie vergezichten kan schilderen van Firdgum en de omliggende natuur. Hij beschouwt de kerktoren een beetje als zijn tweede atelier. Vooral 's nachts is het reuzespannend om daar in rond te struinen, gewapend met ezel en penseel. Overdag tuiniert hij rondom de kerktoren en tussen de graven. Sinds de Hervormde kerk in 1794 is afgebroken, staat de kerktoren er wat verweesd bij, maar Redbad heeft zich als een heuse koster over de kolos ontfermd. Hij wil er binnenkort een expositie gaan organiseren. In eerste instantie voor de dorpelingen, maar hij hoopt ook op wat aanloop uit de provincie. Hij heeft Sjoerd gevraagd om er via internet ruchtbaarheid aan te geven. Het is nogal heet vandaag en hij gietert over wat planten, terwijl hij in de hoogte een gekwek hoort. Wanneer hij naar boven kijkt, ziet hij op de kerktoren een eend zitten, die alsmaar zit te kwaken. 'Wat een rare eend!', denkt hij, 'je ziet eenden haast nooit zo hoog!'. De eend blijft alarmerend kwaken, maar Redbad negeert het. 's Avonds komt de boerendochter Aukje Gaastra op bezoek om voor hem te gaan poseren, niet naakt natuurlijk, want daar doet Redbad niet aan. Aukje zou dat trouwens ook nooit willen. Wat ze wel graag doet, is samen met hem een glaasje beerenburger drinken. Daar moet ze altijd zo heerlijk van giechelen. Ook nu weer. Door de intense stilte in het dorp weerklinkt haar gegiechel vele malen luider. Hij probeert haar spontane giechellach van het doek te laten spatten.

De volgende dag bekijkt hij het gedroogde portret en is hij dik tevreden. 'Die komt zeker op de expositie te hangen!', denkt hij trots. Bij de kerktoren doet hij zijn bijna dagelijkse werkzaamheden. Er staat een oude man bij het graf van de dichter Sybe Krol, die hier in Firdgum heeft gewoond, samen met zijn partner, de troubadour Roel Slofstra. Sybe overleed op zijn 43-ste door aids. Hij herkent de oude man meteen, het is Roel, die een bos bloemen bij zich heeft. Hij sprint de kerktoren in en even later komt hij met een vaas terug. 'Zet ze hier maar in!', zegt hij tegen Roel, 'anders verwelken ze vandaag nog, zo met die hitte!'. Roel knikt dankbaar. Redbad weet niet goed wat hij verder moet zeggen. 'Die toren is nog even mooi als vroeger!', zegt Roel opeens, 'ik wou dat Sybe dat nog één keer kon zien!'. 'Hield hij veel van de toren?', vraagt Redbad. 'Man, hij kon er wel eeuwig verzen over schrijven, hij aanbad die hemelbestormer!'. 'En hoe gaat het met jouw eigen pennevruchten?', vraagt Redbad. 'Matig, verrekte matig, maar wat wil je ook hé, ik ben over de tachtig!'. 'Dan kun je beter zoveel mogelijk nagenieten!', zegt Redbad, terwijl Roel naar zijn auto strompelt en nog wat zwaait. Een vredige stilte herademt. Ineens is er weer dat eendegekwek en Redbad schrikt op. 'Wil je wel eens van die mooie toren afkomen, snerteend!', schreeuwt hij woedend. De eend ziet hem niet eens en blijft lustig doorkwekken. Dan knapt er iets in Redbad en hij vliegt als een dolle stier de kerktoren in. Hij pakt een bezem uit een kast en hij rent de trappen op. Bij een hoogste raam buigt hij naar buiten en probeert hij de eend met zijn bezem te verjagen. 'Ga daar weg, rotbeest!', roept hij, 'je hebt daar niets te zoeken, uilskuiken!'. De eend lijkt nu daadwerkelijk tegen hem te kwekken, wat zijn woede nog meer doet stijgen. Hij buigt nog verder naar voren en dan gebeurt het, hij verliest zijn houvast en hij valt als een rotsblok naar beneden. Hij gilt niet eens. Met een enorme dreun valt hij pal op de grafzerk van de familie Roordama, die als een deurmat voor de ingang is geplaatst. Even later ligt hij in een zich alsmaar uitdijende bloedplas. Aukje komt net voorbij fietsen en zij smijt haar fiets op de weg. Zij snelt naar Redbad en zij krijst het hele dorp erbij. Iedereen is diep geschokt en iedereen staat verbaasd naar de kwekkende eend op de kerktoren te kijken.

Schrijver: Joanan Rutgers
18 mei 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 2 stemmen 47



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)