Smeltende ijsjes
De zeewind is gaan liggen en het is bloedheet in de straten van West-Terschelling, waar nauwelijks vaste eilandbewoners te bespeuren zijn. Bij IJssalon MIN12 aan de Boomstraat 12 staat een lange rij ijswachters tot ver op de dampende straat. Hier en daar zie je groepjes toeristen uit Duitsland, Frankrijk en Japan. Al is er bijvoorbeeld een natuurramp gaande, Japanners zie je altijd weer verschijnen. Druk kakelend of Zen-achtig rustig en altijd met de camera in de aanslag, maar dat is tegenwoordig bij alle bevolkingsgroepen het geval, behalve de echt armen dan, want die zijn er ook nog steeds. Enfin, daar zijn de schoolvrienden Sytze, Jelle en Roko niet mee bezig, zij liggen prinsheerlijk op een handdoek in het hete strandzand. Zij hebben grote vakantie en op warme dagen gaan ze het liefste naar het strand om lekker in de golven van de Noordzee te duiken. Als je er eenmaal een beetje doorheen bent, dan is de temperatuur van het water goed te doen en heerlijk verfrissend aangenaam. Sytze gooit een voetbal naar Jelle en Jelle gooit hem naar Roko, die niet zo ver de zee in durft, omdat hij bang is voor kwallen, krabben en zelfs haaien. 'Je zwembroek is nog niet eens nat!', roept Jelle tegen Roko, 'duik er nou eens in, bangerik, of nee, doe het maar liever niet, want ik zag daar net de haaievin van Jaws!'. 'Je zit me te stangen, vlegel, ga je moeder pesten, opschepper!', reageert Roko standvastig. 'Je moet eerst je handen en polsen nat maken en daarna je borst!', schreeuwt Sytze, 'langzaam naar beneden zakken en dan er in één keer doorheen!'. 'Jij hebt makkelijk praten!', antwoordt Roko, 'jij bent gewoon een koudwatervis!'. 'Kijk eens wie daar aan komen lopen!', roept Jelle, 'Tina, Baukje en nog iemand, maar die ken ik niet!'. Tina en Baukje zitten bij hen in dezelfde schoolgroep en Jelle weet dat Roko al maanden een oogje op Tina heeft. Roko kijkt verschrikt langs de vloedlijn, waar hij inderdaad zijn geheime oogappel ontdekt. De soepel lopende meisjes zijn in een druk gesprek verwikkeld, maar ze hebben de spelende jongens allang opgemerkt. Baukje heeft het meeste oog voor Sytze, die ze stoer en interessant vindt. 'Hé Sytze!', roept ze, 'is het water lekker?'. 'Ben je er nog niet in geweest dan?', roept hij terug. 'Alleen tot aan de knieën!', roept ze, terwijl Tina haar vreemd zit aan te staren. Jelle kijkt veelbetekenend naar Sytze en zodra de meisjes het even niet door hebben, stormen Jelle en Sytze op hen af. Roko staat er een beetje overrompeld en suf bij te apegapen.
De meisjes zien ineens dat de twee jongens als dolle stieren door het zeewater rennen en dat ze op hen af komen. Ze beginnen te giechelen en weg te rennen, maar de jongens zijn veel sneller en Sytze heeft als eerste Tina te pakken. Hij grijpt haar bij de armen en hij trekt haar naar beneden in het droge zand. 'Meisjesgenade!', schreeuwt zij direct, terwijl ze met smekende ogen in de wilde ogen van Sytze probeert door te dringen. Jelle werpt zich ondertussen op Baukje, die totaal geen weerstand biedt en het een leuk spel vindt. Ze was liever door Sytze gevangen, maar Jelle lijkt haar ook wel een fijne jongen. Jelle drukt haar tegen de schouders, zodat ze geen kant op kan. Van een charmante hofmakerij heeft Jelle nog geen kaas gegeten en hij loert met grote ogen naar haar prille, stevige borsten. 'Zo jong en dan al zulke kanjers!', denkt hij tamelijk in de war. Zijn kippeborst gaat hijgend op en neer, deels van het rennen en deels van het verleidelijke uitzicht. 'Zullen we ze maar weer vrijlaten?', vraagt Jelle aan Sytze. 'Nog even van de vette vangst genieten!', antwoordt Sytze. Roko komt er aarzelend bij staan en hij vraagt aan het derde meisje wie zij is. 'Ik ben Imke!', zegt zij opgewekt, 'gaan jullie altijd zo brutaal met de meisjes om?'. 'Ik toch niet!', zegt Roko, 'maar zij daar! helaas wel!'. 'Ik ben een nicht van Tina', zegt Imke, 'en hoe heet jij?'. 'Ik heet Roko van der Zee en mijn vader is een vrachtwagenchauffeur!' 'Ik vraag toch niet wat jouw vader voor beroep heeft!', zegt Imke lachend, 'maar goed, de mijne werkt op een olieboorplatform, daar ergens in de Noordzee!' 'Dan zie je hem zeker maandenlang niet!' 'Dat klopt niet helemaal, want we kunnen met elkaar skypen!' 'Dat is toch anders dan in het echt!' 'Dat weer wel natuurlijk, maar waar liggen jullie, dan komen we gezellig bij jullie liggen!' 'Sytze, Jelle, kappen met die onzin, de meisjes komen naast ons liggen en ik trakteer vandaag op ijsjes!' 'O, dat is nog eens een heer naar mijn hart!'.
Terwijl Roko samen met Jelle naar de ijsjeskar wandelt, voelt Sytze zich de koning zo rijk met drie knappe meisjes om hem heen. Vooral Baukje doet er alles aan om zo aantrekkelijk mogelijk voor de dag te komen. Ze zit uiterst elegant en ze strijkt minzaam door haar lange, blonde haren. Binnen de kortste keren hangt Sytze aan haar zwoele lippen. 'Een cola-ijsje, twee splitten, twee raketten en een cornetto!', zegt Roko tegen de zwetende verkoopster, die meteen in de vrieskist duikt. Haar treurende hangtieten bungelen in de kou. Zelfs de wormvormige, gambagarnaalachtige tepels hangen er als door de wilde minnaars afgesabbeld uitgespeeld bij. 'Een cornetto heb ik niet meer!', snauwt ze, 'wat moet daar voor in de plaats?'. 'Doe dan nog maar een raket!', antwoordt Roko. Roko betaalt met een briefje van tien euro en nog moet Jelle iets bijleggen. 'Holy shit zeg, wat een afzetters!', bromt Roko tegen Jelle, wanneer ze ieder met drie ijsjes naar de handdoeken terug gaan. 'Je kunt ze beter in een supermarkt kopen!', zegt Jelle, 'maar die zijn er niet op het strand!'. De hete zonnestralen doen de ijsjes al snel smelten. 'Snel oplikken!', zegt Roko, 'want voor dat je het weet is het één en al smurrie!'. De papiertjes kleven al helemaal aan de ijsjes vast, maar iedereen zit even later vol genot te smullen van de zoete mondverfrissing. 'Hmmm, hij is echt heel lekker!', zegt Baukje tegen Sytze. De anderen beamen dat via hun neusgeluiden. Roko volgt elke likbeweging van Tina en hij probeert oogcontact te krijgen. De split van Imke lekt op haar fraaie benen en ze begint dan ook te happen. Tina's cola-ijsje zit in een hard papieren omhulsel, waar ze in moet knijpen om het ijsje naar buiten te werken. Ze zuigt alle colasmaak eruit weg, zodat ze puur waterijs overhoudt. Soms breekt ze dat eraf en smeert ze dat over haar voorhoofd, buik en bovenbenen. Jelle heeft eerst de oranje laag van zijn split eraf geknabbeld en hij zit nu met een klevende hand de laatste restjes roomijs van het stokje te likken. Sytze heeft zijn raket al op en hij smeert de druppels ijswater over zijn bovenbenen uit. Imke weet heel sensueel met het puntje van haar tong de laatste ijsrestjes van haar splitstokje af te likken. Roko zit als laatste nog aan een bijna helemaal weggesmolten stukje raketijs te likken. 'Mag ik de stokjes hebben?', vraagt Tina. 'Wat moet je daar dan mee?', vraagt Roko verbaasd. 'Nou, daar kan ik leuke huisjes mee bouwen!', zegt ze serieus, terwijl ze de stokjes zorgvuldig in haar draagtas stopt. 'Zullen we allemaal nog een keer in het water gaan?', vraagt Sytze. 'Alleen als de meisjes dat ook willen!', zegt Roko, die vooral naar de reactie van Tina kijkt. 'Prima!', zeggen de meisjes in koor. En daar rennen ze al naar de branding, terwijl ze joelen en gillen. Er is bij allen de hoop op een vette verkering, maar ze genieten vooralsnog met volle teugen van hun redelijk onbezorgde kindertijd. Het zoute water spoelt de laatste resten kleefijs van hun vrolijke lichamen en ze zijn even een eeuwigheid dolgelukkig met elkaar.
1 augustus 2020
Geplaatst in de categorie: kinderen
Roko
47
Geef je reactie op deze inzending: