JE bent zoals JE bent

‘Opa je zei laatst dat dieren veel op mensen lijken, maar hoe bedoel je dat nou precies,’ vroeg kleindochter Irene. ‘Nou, wat ik bedoel is dat ze zich soms net als mensen gedragen. Soms zijn ze weleens een beetje jaloers en willen ze het net zo goed hebben als een ander dier of mens. Maar zoals je weet gaat dat niet. Iedereen kan soms dingen die een ander niet kan. Jullie hond kan heel hard rennen en de poes kan heel goed klimmen.’
‘Ja, dat is waar opa. Ik zou soms wel eens onze Poekie willen wezen en zo gemakkelijk in een boom kunnen klimmen om te zien waar de vogeltjes zich verstoppen en ook om heel ver weg te kunnen kijken.’
‘Juist dat bedoel ik. Als je je best doet kun je wel beter in bomen leren klimmen, maar dan moet je veel oefenen. En zo goed als Poekie, zal heel moeilijk worden.’
Met een: ‘Juf op school zegt dat, als je je best doet kun je alles worden,’ meent Irene mijn idee te bevestigen.
‘Nou, wat juf precies bedoelt is, denk ik dat je heel veel kunt bereiken als je je best doet. Maar of dat alles is, dat weet ik niet.’
‘Hoe bedoel je dat opa?’ vraagt Irene, want ja, juf had toch echt alles bedoeld, volgens haar.

‘Nou ken je het verhaal van de brulkikker en de nachtegaal?’
’Nee opa, vertel?!’
‘Goed dan. Er was eens een brulkikker die zag een nachtegaal in het struikgewas zitten en vroeg het vogeltje:
‘Zeg nachtegaal, kun je mij leren om zo mooi te zingen als jij, met een beetje liefde wat jij ook in je zang legt? Vliegen zal niet gaan, maar dat zingen moet toch te leren zijn?’
‘Goed,’ zei de nachtegaal, ‘maar dan moet jij mij het brullen leren. Dat moet toch mogelijk zijn?’
‘Maar waarom zou je dat willen leren?’
‘Nou, jij kunt een andere dier wat jou wil pakken afschrikken met je gebrul. Ik kan alleen maar mooi zingen en niemand afschrikken. Iedereen houdt van mij.’

‘Dat is nou juist mijn probleem, zegt de brulkikker. Niemand houdt van mij. Ze gooien stenen naar me en jagen me weg, omdat ze dat brullen zo lelijk vinden.’
‘Ik begrijp het probleem,’ zei de nachtegaal, ‘maar mijn probleem is juist het tegenovergestelde. Ze proberen mij juist te vangen. Als een roofvogel mij hoort zingen, verraad ik mijzelf en probeert hij mij te vangen en op te eten. En de mensen, de mensen vinden dat ik zo mooi zing, dat ze mij proberen te vangen om in een kooitje te stoppen zodat ik hun kan vermaken. Jij kunt tenminste nog snel weg duiken in het water en later weer te voorschijn komen.’
‘Ja, maar jij kunt gauw wegvliegen of de struiken met stekels induiken als er een roofvogel of mens aankomt,’ meende de brulkikker.
De brulkikker en de nachtegaal zetten al hun voors en tegens naast elkaar op een rijtje, en kwamen tot de slotconclusie dat wat ze allebei zeker moesten doen is waakzaam zijn, altijd blijven opletten. Ze besloten ervan af te zien elkaar dingen te leren wat heel erg moeilijk, zo niet onmogelijk, zou gaan worden. Want elk van hen heeft immers z’n voor – en nadelen.

‘Wat een mooi verhaal opa,’ dank je wel zei Irene.
‘Begrijp je wat er met dit verhaaltje wordt bedoeld?’ vraag ik haar, benieuwd of ze de boodschap al doorzag.
‘Volgens mij, wil jij mij met dit verhaal vertellen, dat heel veel mogelijk is, maar niet alles.’
‘Inderdaad en vooral dat ‘je bent zoals je bent’ en dat we soms alleen maar de voordelen, die een ander heeft zien, maar niet altijd zijn nadelen.

Kortom ‘je bent zoals je bent’ en dat is goed, anders was je wel iets anders geworden toch?’
Met een: ‘Zo is het opa,’ keek ze mij met haar pretoogjes vol blijdschap aan.

kikker nachtegaal juf opa zingen voor en nadeel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 132