Terwijl de jeugdige Bjarne struikelde over zijn gedachten vond hij op de tafel in de keuken, een krantenartikel over de schilder Christiaan Buurtveen met wie zijn hospita bevriend was. De jeugdige Bjarne begon nieuwsgierig te lezen: “Ik bereid me meestal voor op een schilders sessie met een glas oude jenever of een glas cognac en het lezen van een…

Bjarne Gosse dacht dat hij een goede lezer was, maar de schrijver had hem op het verkeerde been gezet. De tragiek van het boek leek in zijn eigen leven door te klinken als een dwaze echo op een eenzame avond. Na het gekookte visje dat hij klaargemaakt had voor Frits ging de jeugdige Bjarne in bad. Hij probeerde zich te ontspannen met het warme water…

Bjarne verlangde naar een soort liefde die Frits hem niet kon geven. Af en toe ging Bjarne de tweede woonkamer binnen om naar de schilderijen te kijken. Naakte niets verhullende aantrekkelijke vrouwen vastgelegd met olieverf, levensgroot en bijna net zo echt als de werkelijkheid. Bjarne kon er niet lang naar blijven kijken, want hij wilde verder met…

De aantrekkelijke Emma en de donkerblonde Bjarne zaten samen aan de grote houten eettafel. Zijn hospita had een voedzame boerenkoolstamppot gemaakt met een speciale Petronella twist. Ze was in een vrolijke stemming. Tijdens het eten vertelde ze waarom. “Luister Bjarne, ik heb vandaag een contract getekend bij een toonaangevend opinie maandblad om het…

Er werd getoeterd in de straat waar het herenhuis van Emma Petronella zich bevond. Een oude bekende kwam het geliefde nachtkastje van Bjarne brengen. Bjarne had hem gevraagd het op te halen uit Amsterdam, waar de ouders van Bjarne het al die tijd hadden bewaard. Bjarne liep naar de auto die voor het herenhuis van zijn hospita stond geparkeerd. In de…

Ik ben weer terug. Terug in mijn oude ziekenhuis, dat ik twee jaar geleden overspannen en opgebrand heb verlaten. Met een oprotpremie, een doekje voor het bloeden, dat wel. Voordat ik definitief bij Sanne introk vernietigde ik mijn diploma's en papieren. Weg, met de Dixantrommel vol hardloop, schaats- en wandelmedailles, weg met al die diploma's waar…

Natuurlijk had ik ook wel net als Tommy Wieringa graag bij Barack Obama op bezoek gegaan, op reis naar Washington, dwars door de coronabarricades heen, naar het White House koekeloeren en wat slimme vragen verzinnen, maar toen Nieuwsuur mij als eerste belde, had ik geen zin op op te nemen, want je wordt nu eenmaal hartstikke lethargisch van al die absurde…

Emma had een dik boek gekocht. Een boek waarin een heleboel schrijvers die op deze wereld hadden geleefd en geschreven in beschreven stonden. Het was haar eigen encyclopedie, een naslagwerk waarin ze informatie op kon zoeken over de vele schrijvers van wie ze boeken had gelezen. Haar favoriete leesplek was de oude handgemaakte leren Italiaanse stoel…

Subtitel: 'k Was drieëntwintig en kwam terug Hippocampus; hier vindt de langetermijngeheugenopslag plaats Nieuwsgierig was ik in 2001, twaalf jaar na dato, hoe de 'Tank Man' zich twaalf jaar daarvoor had gevoeld; een iconisch beeld van een Chinese demonstrant pal voor vier zich langzaam voortbewegende tanks, een op je netvlies klevend fragment…

Subtitel: 'k Was drieëntwintig en verdween (II) Het was overigens allesbehalve een 'self fulfilling prophecy'. Sportkeuringen en die voor militaire dienst probleemloos doorstaan. Iets voor het blote oog onzichtbaars is natuurlijk sowieso niet eenvoudig te detecteren. Toch liep ik bij duurlopen altijd roder aan dan gemiddeld. 'k Had 'zonder…

Zonder mij bewust te zijn en zonder dat ik mij ooit heb gerealiseerd waarheen; tijd heeft het mij noch verteld, noch geleerd. Het oneindige niets heeft mij afgebrokkeld, gesloopt en uiteindelijk structureel gedevalueerd. Gelukkig was ik geen domme jongen en functioneer ik nog immer, maar anders. Anders dan gepland en voorgesteld. 'k Heb mijzelf…

Tijdens mijn werk word ik gebeld door de arts van het verpleeghuis. Mijn moeders agitatie neemt de laatste weken toe. De arts, vriendelijk en respectvol, doet me de (onhoudbare) situaties met mijn moeder in de hoofdrol, uit de doeken, spreekt over een zeer lichte dosering antipsychotica. De scherpe kantjes zouden er wat af gaan, natuurlijk hielden ze…

Voor Jelle P. Den Haag, 10 juli 1984 Ik was op zangcursus in Den Haag, maar ook verliefd, schreef een soepgedicht voor mijn geliefde, die nog een keer met z’n ouders op vakantie ging, maar nu gelukkig mijn man is! EEN SNOEPGEDICHT Ik ben gek op snoepen en dat wil ik weten daar laat ik alles voor staan zelfs m’n eten boerderij, munt of…

Ik dacht maar aan een enkele dag, soms twee dagen, maar over meer dan drie dagen vooruit dacht ik meestal niet. Niet alle nare jeugdherinneringen waren uit mijn gedachten verdreven. Toen ik met de kater van Emma zat te spelen ondervond ik een diepzinnige reflectie over dingen die ik had meegemaakt en maar moeilijk had kunnen verwerken. Het contact…

Het naakt was al sinds de oudste tijden een veelgebruikt motief in de beeldende kunst. Emma, die altijd vol bewondering over kunstenaars sprak, vond het een goed idee om mijn jeugdige schoonheid vast te laten leggen op het linnen doek. Ik probeerde de boot af te houden, maar ze kwam er steeds op terug. Ze vond dat ik preuts was. Ook vertelde ze telkens…

Terwijl mijn hospita in een ver ontwikkeld land erudiete lezingen gaf over de betekenis van moderne kunst in de hedendaagse samenleving, keek ik Frits de zwarte kater nog eens diep in de blauwe ogen en wist ik het zeker. Ik was niet zondig omdat ik buiten mijn schuld was aangerand in het verleden door een agressieve man. En ik was ook niet zondig omdat…

Toen ik tijdens de afwezigheid van mijn hospita aan het genieten was in bad, dacht ik na over de heteroniemen van de dichter Pessoa. Terwijl de zoete geur van het badzout mijn gedachten verder bedwelmde, verzon ik een heteroniem: Hector Havermout. Hector Havermout omdat ik vroeger altijd havermout moest eten voordat ik in de vroege uren op de fiets…

Tijdens het face-timen, zie ik de helft van mijn moeders gezicht, een traan rolt over haar wang. Ik wou dat alles weer normaal was, zegt ze. Als ik haar uitleg dat er een virus heerst, kijkt ze me verbaasd aan. Als ik haar spreek via skype of face-time leg ik haar opnieuw uit over het besmettelijke virus. Kijk, wijs ik naar de verpleegkundige die achter…

Toen het H-woord viel, stond ik als eerste met mijn jas aan. Geconcentreerd had ik gezocht in verschillende laatjes. Hebbes, snel stak ik het in mijn zak. Ik sommeerde hem om zijn schoenen aan te trekken. De twaalfjarige had gedraald. ‘Kom op’ motiveerde ik hem. ‘Hier’ sprak ik, duwde het plastic in zijn handen. Tijdens het wandelen, keek de twaalfjarige…

Natuurlijk staat hij er. Altijd dezelfde versleten joggingbroek, waaroverheen hij een kort broekje draagt, het is te idioot voor woorden. Een vaal, verkleurd roodwit jasje uit de vorige eeuw. Zijn lange, vettige haren, zijn gebit een gatenkaas. Die doordringende ogen, zeiden ze dat ook niet altijd van AH? Ik ril. Maar die woorden die als een mitrailleur…