Het was de vijfentwintigste dag van de maand november in het trieste jaar 2016. Ik had me na het debacle met de hulpverlening bij de huisartsenpost op het Amsterdamse plein hier niet ver vandaan met volle overgave op het leggen van contacten gestort, door lid te worden van een populaire datingsite waar miljoenen mensen lid van waren op zoek naar warmte…

Het waaide zo hard die middag dat ik me afvroeg waarom het niet regende. Wind en regen hadden een verbond in mijn verstand, maar het regende niet, het waaide en ik moest haast maken om niet weg te waaien nog voordat ik de expositie kon bereiken. Terwijl ik mij afvroeg waarom ik op rijpere vrouwen viel, struikelde ik over een losliggende stoeptegel,…

Het was de dertiende lente uit mijn jonge leven. Alles was aan verandering onderhevig, gedachten over mezelf en de wereld, de verhouding tot mijn ouders en mijn broers en zus, het beeld dat ik had van de mensheid, de grapjes die ik niet altijd begreep, ze veranderden met mijn leeftijd en het heengaan van de seizoenen. Van mijn ouders of via school…

Ze reden op de snelweg, ergens in Nederland, polderlandschap, ze namen een afslag met de donkerbruine Citroën, een landelijke weg, ze moest nodig plassen. De man bleef in de auto achter, Anja liep haastig naar de bosjes, bij een sloot, er lag een boot, een oude houten roeiboot in die sloot. Ze deed haar broek naar beneden, liet in plashouding haar…

“Ik had op zaterdag 7 januari 2017 mijn jonge Engelstalige geliefde de liefde verklaard, nadat hij mij daarom gevraagd had in een email met een aantal bijzondere foto's van zichzelf”, schreef ik op 9 januari in mijn verhaal: Het geheim van de kolibrie. Bijna drie weken later durfde ik met aan zekerheid grenzende inzicht te veronderstellen dat ik mij…

Van winters hield ik niet. Ik hield niet van de winters in Nederland, de winters in Amerika vond ik te koud, ik had geen fijne herinneringen aan de winters in Engeland. Ik had iedere keer weer die fantasie dat ik misschien de genen van een beer had, omdat ik verlangde naar een winterslaap in een behaaglijk zelf gegraven hol, met donsveertjes en kaarslicht…

Nu mijn hart de liefde had gevonden in uitvoerige Engelstalige mailberichten met mijn veel belovende stoere man die in Amerika was bij zijn stervende vader, kon ik pas echt voelen hoe veel ik moest verschillen tussen de man die Emma Petronella van mij had proberen te maken en degene die ik echt was, Bjarne Gosse. Emma Petronella met haar dubbel spel…

Het was voor veel mensen de somberste dag van het jaar zo na de feestdagen, en met voorlopig geen extra vrije dagen meer in zicht. Het was donker, de ochtend begon laat met licht, de luxe van het feesten was verleden tijd. Afgedankte kerstbomen werden massaal bij de vuilnisophaal plaatsen gezet. Tafeltjes, roestige wasmanden, oude schemerlampen, het…

De nieuwe liefde had me meer vrede en innerlijke genoegdoening gegeven dan de hulpverlening tot dusver had gedaan. Mijn geliefde had me een foto van zichzelf bij de Eiffeltoren in Parijs gestuurd, hij was op weg naar zijn op sterven liggende vader, die om hem had gevraagd, in Amerika, waar hij naar toe ging om aan het verzoek van zijn vader te voldoen…

Ik had in mijn gedachten al afscheid genomen van de lezers van mijn verhalen, maar tijdens de middaguren van vrijdag 6 januari 2017 kwam ik er achter dat mijn hart het niet toe liet. Ik was van plan geweest om honderd verhalen te schrijven en had dat doel bijna bereikt. Er was niemand geweest die me had verteld dat ik te veel over de liefde had geschreven…

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde. Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over de zoektocht naar het mysterie van het hart, had me…

Het viel in het nieuwe jaar geheel niet mee om af te kicken van mijn mystieke verlangen. Sinds er een tabblad aan mij was toegewezen voelde ik mij verplicht iedere avond de zware taak van het schrijven te vervullen. Ik had geen mededelingen die de wereld zouden kunnen veranderen, maar ik was bang dat het tabblad zou komen te vervallen als er helemaal…

Het was ongetwijfeld de meest obstinate oudejaarsavond van mijn leven. Er was bij de Vomar een fles blote voeten wijn in de aanbieding geweest, en die had ik mij meester gemaakt toen de laatste uren van het jaar begonnen te vorderen. Mijn ex-vriendin Ella Fiona was, in haar woning niet ver uit de buurt, een appeltaart aan het bakken en stuurde mij gedurende…

De dagen na kerstmis had ik hetzelfde gevoel als de meeste andere Nederlanders die van gezelligheid en lekker eten hielden, mijn Bjarne-buik was goed gevuld geweest door het nuttigen van allerlei lekkernijen die met veel liefde door mijn ex-vriendin waren bereid. Kon het maar wat vaker en langer kerstmis zijn, want dan was mijn ex altijd zo lief en…

Er gebeurden op de datingsite geen gebeurtenissen meer die de moeite waren om over naar huis te schrijven. Ik had nog altijd een ambivalent gevoel over mijn latente homoseksualiteit en ik kon me niet goed vinden in de vrije seksuele moraal die veel homoseksuelen hanteerden in het leggen van contacten. Ik had ook een ambivalent gevoel over de hulpverlening…

In mijn dromen was ik gaan geloven, want die kon ik niet plannen, zoals in de maatschappij het dagelijks leven werd gepland. Dromen kon ik niet beïnvloeden, maar ze hadden wel veel invloed op mij. Het was een obsessie geworden, de bomen van het zuchtend landschap, de droomkasteeltjes voor de dwazen, ik tekende ze om bij die fantasiewereld te horen.…

Freddy Mercury was te horen in het beroemde lied, wat kon die man overtuigend zingen, maar ik begon de dramatiek van het nummer een beetje zat te worden. Ik had mijn eigen kleine drama in mijn leven. Het was bijna de kortste dag van het jaar, na die dag zouden de dagen weer langzaam langer worden Ik had kort iets verteld aan de hulpverleners over mijn…

Het verhaal over de hond en het strand was ik al bijna vergeten, toen het donker werd die middag in december. Er waren in die barre december dagen, die steeds donkerder leken te worden, mensen die dachten dat wanneer iemand liet merken dat hij verlegen was, dat het betekende dat diegene naïef was. Ik kwam in een lange chat terecht met de chattende…

In de maanden na de dood van mijn vader, wanneer ik nadacht over het leven en oude brieven las uit mijn verleden, kwam ik er met enige schrik achter, dat ik eigenlijk altijd onderdanig was geweest in de liefde. Eerst met de vrouw uit het kraakpand, toen met de lieftallige en erudiete Emma Petronella, toen met de opwindende zus van Peter, later met…

“Het is wel leuk werk hoor. En wat voor werk doe jij?” De chattende dichter had opnieuw gevraagd naar mijn werk. Ik had hem al uitgelegd wat ik op een doordeweekse dag zoal deed, maar hij vroeg het opnieuw. “Ik heb geen betaalde baan”, antwoordde ik, terwijl ik merkte dat ik er toch onrustig van werd. Ik besloot het chatgesprek voorlopig maar even…