'o jeugd! o tijd van smarten! van vreugd en wilde harten!' Willem Elschot Bij een recreatiegebied, even buiten Voorthuizen, kwam er een oude man op mij af, die vroeg 'Weet jij wel waar dat kruisje voor staat?', op het zilveren kruisje rond mijn nek wijzend. Dat bleek de bekende evangelist Johan Maasbach te zijn. Ik woonde aan de hoofdstraat,…

Onze liefde was nauwelijks zeven maanden jong, toen je me vroeg voor een vakantie aan de kust. We boekten geen reis, we reserveerden geen hotel, we stopten wat noodzakelijkheden in een rugzak, een drinkfles, een schrijfschrift, een campingservies en een kleine tent. En we gingen met het paspoort in de binnenzak naast de snelweg staan, op een plek waar…

Toen wij in Kollum woonden, gingen we vaak met de witte Cortina naar Stiens, waar oom Anne, tante Thea, neef Johan, die ongeveer net zo oud als ik was, de Zuid-Koreaanse neef Theodoor en het nakomertje, neefje Mark, woonden. Tante Thea is de jongste zus van mijn vader. Deze tante wilde altijd het liefste met mijn vader samen leven en ze was dan ook…

De zwarte mantel van Zorro is heel anders dan het zwarte habijt van een benedictijn. Als kind had ik een Zorro-boek met zwart-wit foto's. Op de blanco bladzijden schreef ik: Ik hou van patat, ijsjes, snoep, spekkies en drop. Juist dat was niet hoofdzakelijk in de St. Adelbertabdij aanwezig. Dat sombere habijt diende om ingetogen te zijn, contemplatief…

Ongelovig ben ik allang niet meer, wel qua geloof maar niet qua het feit dat er nog steeds dingen in ons huis gebeuren die vreemd zijn te noemen voor hen: de sceptici, maar wederom vindt mijn schoonmoeder het nodig acte de présence te geven. Mijn eega zet haar fotolijst gisteren in de kleine lampjes en het geheel ziet er lief uit, maar het weerstation…

In de achternaam van Peter had ik mij nooit eerder verdiept, ik noemde hem Peter, meer niet. Ik wist wel dat hij ook Ham heette, dat was zijn achternaam, maar ik noemde hem nooit Peter Ham. Hij bleek ook een zus te hebben, met borderline, die woonde in een kraakpand in Amsterdam, haar naam was Emmanuelle, Emmanuelle Ham. Een sensuele naam die bij…

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een gemoedelijke sfeer en dat lag me wel. De schrijfster Jenneke…

Onze gereformeerde pastorie stond aan een drukke snelweg en omdat ik van het autoverkeer niet kon slapen, verhuisde ik naar de zolderkamer, waar ik op een zwartwittvtje naar Tatort, Komansky, Der Alte en Derrick keek. Of ik keek via het dakraam in de verte naar de kleurentelevisie van de koster, die meestal naar voetbal keek. Als ik maar wat zag bewegen…

Een jaar of vijftien geleden toen ik mijn eerste brouwsels plaatste op de site, kon het zomaar voorkomen dat honderden mensen je stukje lazen, dat tientallen lezers je werk beoordeelden en enkelen de toen nog aanwezige "vier" aanklikten. Bij dat eerste gloeide je, bij het tweede groeide je maar bij dat laatste, had je danig de smoor in. Ook TOEN…

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid. Op mijn slaapkamer zat ik vaak te tekenen, want ik volgde een schriftelijke tekencursus uit…

Als scholiertje van de basisschool in Kollum had ik best enkele vrienden. Mijn broers en ik kwamen vaak bij heit en mem Zeldenrust, die dertien kinderen hebben. Heit was slager en ik hoor nog het doodsangstige piepen van de varkens, als ze door de smalle poort moesten gaan. Achter in de tuin was het slachthuis en ik zie nog dat grote, dikke, zwarte…

Op een winterdag in Kollum kwam Sinterklaas op bezoek in de school, dus ook in mijn klas. Het was nog zo'n echte winter met halve meters sneeuw en broodnodige sneeuwschuivers. Het was of een kleuterschoolklas of een eerste klas op de basisschool, dat weet ik niet meer precies. Het was een oud schoolgebouw, dat wel. Sinterklaas kwam binnen in vol ornaat…

Het wereldnieuws kwam hard de woonkamer binnen door de radiozender die ik aan had staan om het nieuws te volgen. Terwijl mijn hospita in Amerika was viel het leger van datzelfde Amerika Irak binnen omdat ze Saddam een lesje wilden leren. Ik was tegen deze oorlog, maar ik had niets in te brengen want mijn land volgde de politiek van de Amerikaanse president…

In deze tijd van marsepein, pepernoten en chocoladeletters waar ik niet zo erg gek op ben, denk ik terug aan de tijd dat snoep niet hoog op de ladder stond. Nu ligt al maanden van te voren de Sinterklaas snoeperijen in de winkels, tóen waren er winkels die snoep verkochten, vanzelf maar elke dag snoep gebeurde gewoon niet. Snoep werd verkocht…

Uit de verhalen van mijn moeder weet ik dat men mijn oma voor haar aanzag wegens haar jonge en florissante uiterlijk als ze mij in het ziekenhuis in ogenschouw kwam nemen. Als fragiele, kwetsbare baby lag ik in het glazen broeikasje dat men couveuse noemt. Later zocht ik in de armen van mijn oma instinctief naar haar borst. Ze moest me teleurstellen…

Men zou nu zeggen: je hebt niks te vertellen, men zou nu zeggen, dat iedereen zegt wat ie denkt en wie weet is dat goed. Daar zullen we nooit achter komen. Maar toen, was het niet vanzelfsprekend dat kinderen een weerwoord hadden want: moeders wil was wet. Toen was het niet logisch als kinderen tegensputterden, want "als vader thuiskwam" dan zwaaide…

Het telefoongesprek met mijn hospita die mij vanuit Amerika had gebeld, duurde niet lang.  Ze bleef voorlopig bij haar schatrijke minnaar in Amerika, ik hoefde geen huur meer te betalen als ik voor Frits wilde blijven zorgen en op het huis wilde passen. Het leek me geen slechte deal, maar het spookte in mijn hoofd dat dit wel een heel vreemde gang…

De Peperstraat in Gouda is een aaneenschakeling van monumentale panden, die ontzag inboezemen. Die straat ligt pal achter de Oost- en Westhaven, de duurste straat van Gouda. Aan het begin van die peperdure straat staat het voormalige woonhuis van Jacoba van Beieren, al was dat meer een bijhuis, want ze woonde natuurlijk meer in het kasteel, dat verderop…

Ik had een kloostercel op de tweede verdieping van het dormitorium in de benedictijnse St.Adelbertabdij in Egmond-Binnen. Het leek op het interieur van de slaapkamer van Vincent van Gogh. Er stond een bed, een kast, een bureau, een soort dekenkist, waar ik een altaar van had gemaakt, met het Heilig Hartbeeld van Christus, wat ik van mijn vader had gekregen…

Nadat ik gezakt was voor mijn HAVO-diploma op het zwaar-christelijke Johannes Fontanus College te Barneveld, omdat ik in een sterk persoonlijke crisis verkeerde en zwaar depressief was en enkel literatuur mij nog boeide, begon ik aan een opleiding tot ziekenverzorgende in Veenendaal, terwijl ik in Driebergen op kamers woonde. Je zegt 'kamers', maar…