MIJN MOBIELTJE RINKELDE indringend: ‘sorry, ik ben secretaris van de landelijke actie ‘Red tafeltennis van de ondergang’, er is mij gezegd dat u tot onze Wijze Vrouwen/Mannen zou kunnen toetreden’. Het feit dat ik geen idee had wie aan de telefoon hing, zei me genoeg. Indertijd kende ik de ‘who’s who in tabletennis’ tot in detail. Toen zou deze kortsluiting onmogelijk zijn geweest. Ik ben inmiddels een paar jaar uit het circuit, de laatste contactdozen zijn buiten werking en dat…

DIKKE KANS DAT WE TEN ONDER GAAN aan regeldruk. Waar je, zodra je er mee te maken krijgt, van schrikt. Overregulering klemt degenen die het al moeilijk genoeg hebben de strot dicht. Het voert de brave gezagsgetrouwe hendrik tot razernij. Het maakt gek van woede. Zelfs kabinetsleden gebruiken de retoriek: ‘wat is er aan de hand in dit rare kikkerland?’
Mensen verschansen zich achter eigentijdse gedragscodes en voeren competentiegevechten: ‘mijn collega is even elders, mijn collega is…

De jeugd van tegenwoordig!.. Vanuit elke generatie wordt er geklaagd over de jongeren. Steevast gevolgd door ..In mijn tijd was het wel anders! Ik geloof er niet zoveel van. Zo snel gaat de evolutie namelijk niet. Miljoenen jaren om te komen waar we nu zijn als mensen, dus het lijkt me sterk dat de mensheid binnen twintig jaar in een stroomversnelling komt. Er komt niet plotseling een nieuwe Homo Sapiens op de markt.
Elke nieuwe generatie heeft de neiging zich af te zetten tegen de vorige…

Na de ethische hack die zoveel onregelmatigheden aan het licht bracht dat de eerdere lijsttrekkersverkiezing ongeldig moest worden verklaard, vandaag herkansing voor het CDA. We praten erover met Maarten Domburg Procesbegeleider.
Klaar Meneer Domburg?
Zeker weten meneer Trawant!  Onze IT nerds hebben zich dag en nacht in het zweet gewerkt. Het systeem was zo lek als een mandje iedereen kon meerdere keren meedoen. Ook kon men stemmen die aan een andere kandidaat gegeven waren ongedaan maken en…

De strijd om het leiderschap in het CDA breekt los. Helaas mag ik niet kiezen en het is niet de partij waar ik iets voor voel: altijd maar in het midden hangen, om zo onmisbaar te worden in welk kabinet dan ook maar. Geen echte keuzes durven maken, behalve de keuze voor lekkere baantjes via een ministerschap of zo.
Maar had ik mogen kiezen, dan zou mijn voorkeur uitgaan – nee niet naar die charmante en vermoedelijk bekwame Mona Keizer. Ze zou een mooie vrouwelijke minister president kunnen…

EEN KENNIS DIE IK TOENTERTIJD zeer respecteerde heeft me ooit gezegd dat ik mensen makkelijk tegen me in het harnas jaag, dat ik tegenwerking oproep in plaats van een welwillende houding. Het voelde als een speldenprik. Ik reageerde heel dom, ik kroop verder in m’n schulp.
Ik beet me nog meer vast in bepaalde gewoonten en ik deed geen enkele poging om uit te zoeken wat zo’n impliciete beschuldiging inhield. Ik trok er geen lering uit, zo eigenwijs was ik wel, zeker in die tijd, hoewel ik…

We moeten er mee leven – dus niet, er mee leren leven. Waar ik het over heb – over discriminatie. Natuurlijk, u en ik, nee wij discrimineren niet, nee natuurlijk niet, ben je gek. Laat mij u uit de droom helpen, we discrimineren allemaal, bewust of onbewust. Het zit in de mens ingebakken; in de genen. De ene mens wil zich onderscheiden ten opzichte van de ander, de een vind zich beter dan die ander.
Bij kinderen is dit zelfs al het geval. Iemand komt uit een bepaalde wijk of dorp en…

VANNACHT HEB IK WAKKER gelegen en gepiekerd. Ik had tot laat in de avond pasfoto’s van wijlen mijn vrouw bekeken. Ik vond een envelop vol kiekjes en ik ben er blij mee, met mijn gewoonte om dingen te bewaren. De selectie geeft een beeld van haar leven. Kort voordat ze met me trouwde had ze zich laten fotograferen voor het eerste rijbewijs. Op die ene pasfoto staat ze treffend afgebeeld: sympathiek, zoals ik haar leerde kennen.
Ze was een aanpakker en bouwde een eigen bedrijf op. Soms genoot…

SOMS WEET JE DAT JE IETS VERKEERD hebt aangepakt. Het kan over een futiliteit zijn gegaan, het kan een ander niet eens zijn opgevallen. Toch zit het je dwars, het blijft je hardnekkig achtervolgen en je vraagt je af hoe het komt dat woordkeus, zelfs van lang geleden, nog letterlijk door je brein spookt. Had ik dit of dat maar (niet) gezegd. Achteraf heb je makkelijk praten.
Ik was met ziekteverlof geweest. Toen ik op het Baschwitz-instituut terugkeerde, legde Paul Rosenmöller er…

‘Weten we zeker dat Akwasi niet in dat pak zit?’ Een eeuwigheid geleden, althans dat voelt zo, plaatste Johan Derksen deze ietwat foute, maar absoluut niet racistisch bedoelde opmerking in zijn kroegpraatprogramma.
Ietwat fout omdat de discussie van de laatste jaren over Zwarte Piet de meesten van ons, ik bedoel de blanke Hollanders, toch wel heeft geleerd om zwarte mensen niet meer te vergelijken met zwarte Piet. Voortschrijdend inzicht noemen we dat. Ik kan het weten.

Ik plaatste…

Als GGZ worden wij bijkans gewurgd door de leiband van de zorgverzekeraars en zitten we tot onze nek in de capaciteitsproblemen. Gelukkig laten wij ons niet kisten. Met onze vaak sombere en naar doemdenken neigende doelgroep kunnen we dat simpelweg niet maken. Vol trots negeren we daarom onze deplorabele staat en presenteren we met veel blijdschap de honderd procent digitale poli.
Laten we voorop stellen dat wij ons absoluut niet verdedigen als wij zeggen dat we kwalitatief dezelfde zorg…

Ik ga voor het eerst weer naar de kapper. Mondkapje mee, waterfles mee. Wat nog meer? Voor de zekerheid maar eigen lectuur mee. Voel me warempel een beetje gespannen. Ik stap binnen, was mijn handen direct met gel. Daarna ga ik los. Ik vergeet de anderhalve meter afstand. Mijn favoriete kapster lacht me toe, zij draagt geen mondkapje. Niemand draagt een mondkapje. Ik hoor mezelf zeggen: ‘welnee, ik doe hem niet op, veel te benauwd. Ik heb geen klachten, jij ook niet, neem ik aan?’ Ze schudt…

We mogen weer! Onder strenge voorwaarden gaat Rutte akkoord met de start van het voetbalseizoen. Geen gejuich, spreekkoren of knuffelen. Anderhalve meter en stilte!
We spraken met de voorzitter van de supportersvereniging van Feijenoord, Arie Crooswijk.
– Echte Rotterdammer, Arie?
– En Feyenoord-man, dat zit bij onze familie in het DMA!…

HET KAN MIJ NIET BEKOREN, de Nijmeegse vierdaagse van marsleider Henny Sackers, de Grote Dag van ons Grote Leger in staatsalmachtige landen, Trooping The Color in Londen, de Taptoe te Delft, de Veteranendag. Ik kijk met afgrijzen als de ‘voorbijmars’ met geheven benen en kinnen, een eerbewijs brengt aan hooggeplaatsten op een podium. Op één uitzondering na, in 1981, toen de Egyptische president Sadat tijdens zijn overwinningsparade werd vermoord.
Ik vind mezelf niet pacifistisch en van…

De boomers die op vaderdag in plaats van in familiekring hun stropdas uit te pakken, in gevecht gingen met de Haagsche ME. Opkomen, terugtrekken, beetje dreigen en maaien met je armen zoals ik als 9-jarige voor de spiegel na mijn eerste knokfilm. ‘Hier pak aan!’
Dat krijg je ervan als er op de tribune niet meer ontlast mag worden.
Waar is papa, mam?
Papa is matten met de ME…

BAUDET’S NIEUWE BOEK kan enige voorpubliciteit gebruiken. Een knuppel om in het hoenderhok te gooien, snel gevonden. Zes woorden volstonden, iedereen fulmineerde, iedereen voelde zich gebruuskeerd, iedereen nam aanstoot, iedereen eiste genoegdoening, iedereen sprintte naar de interruptiemicrofoons. De reinigingsbodes verwijderden de verontwaardigingsbacillen uit de lucht.
Arib greep de hamer en verzocht de onverlaat zijn criminele diskwalificatie terug te nemen. De argeloos in het rond…

Het is zondagavond, even na tienen, dan verwacht je zo’n telefoontje niet. Ik herken haar stem meteen: ‘hallo lieverd, ik wil je om een gunst vragen’. Ze spreekt het woordje ‘gunst’ exotisch uit, maar dat begrijp ik wel, want het Nederlands is niet haar moedertaal en ik ben er niet zeker van of ze alle betekenissen kent. Aan iemand vragen een dienst te bewijzen kan een schaakmat bevatten. De kunst van zakelijk weigeren is weinigen gegeven, maar wel zo makkelijk en kan veel…

‘Ze vragen het allemaal aan mij, maar ik weet ook niet altijd hoe de kassa werkt’, zegt mijn moeder me via het beeldscherm. Haar zoon noemt ze haar broer. ‘Weet je het zeker?’ vraagt verzorger Frank haar opgewekt. ‘Nou, ik heb er anders zeven’, antwoordt mijn moeder.
Frank laat ons alleen. ‘Het is hier net een gevangenis, ik moet boodschappen doen, maar ze laten me niet gaan. En ik ben niet de enige die dit zegt hoor, hier zijn nog meer mensen’. Ze kijkt samenzweerderig, een…

Evergreens uit het wereldrepertoire krijgen de ene na de andere cover. Ik laat mij graag overmeesteren door re-makes. Ouwe meuk in moderne setting, in dj-jargon. Gevoegd bij de omstandigheden waarin een mens zich bevindt, schenkt muziek herinneringen aan gebeurtenissen, plezier, troost, vermaak. Kortom, muziek & melodie fungeren als een medicijn.
Ik hoorde, kort geleden, Vikki Carr met haar interpretatie van Nat Cole’s all-time ‘Unforgettable’ en werd er door bedwelmd. Unforgettable, in…

Hoe krijg je weer een bodempje in de schatkist, nou daar weet de sterke arm wel raad mee, want: ze moest naar het ziekenhuis, rijden met zijn tweetjes en dan zegt hij: stop hier maar, voor een rood licht overigens ook nog maar dit terzijde, zegt: weet je, stap hier uit en rijd een paar rondjes of zoek een plekje, dan ga ik vast naar binnen, ben zo klaar!
Dat laatste klopt aardig tegenwoordig want je bent sneller aan de beurt tegenwoordig omdat alle instanties redelijk op tijd werken, dus dat…