Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Mestkeverblues.

In mijn dagelijks zoeken om te overleven word ik opeens opgeschrikt door een voedselpakket dat zomaar uit de lucht komt vallen. Een vergeefs spartelen haalt niets uit en even later zorgt de niet aflatende stortvloed ervoor dat het licht helemaal uitgaat. De druk neemt overhand toe en laat mij voelen dat de bevoorrading deze keer wel aan de heel gulle kant moet zijn. Een overvloed, die tijden van schaarste naar de achtergrond drukt en twijfel creëert naar de haalbaarheid van de te consumeren hoeveelheid. Want vergis je niet, het wordt vreten of verzuipen, letterlijk te nemen.
Normaal overvallen die voedseldumps mij nooit, maar de terugweg van een koud buffetbanket maken mij nu eenmaal slomer en heel wat minder alert. Ik heb het niet zien aankomen en dit met een hoop zorgen tot gevolg. Mij hier uitredden zal niet gladjes verlopen.
Ik zit al overvol en toch is er geen andere keus. Ik zal mij te barsten moeten vreten aan iets waar ik normalerwijs niet eens mijn neus voor ophaal. Mijn legendarische vraatzucht ten spijt gaat dit echter mijn pantser ver te boven en laat mij beseffen hoe diep ik nu wel in de shit ben verzeild. Voor één keertje gaat het genot van een gratis feestbanket volledig aan mij voorbij. Laat het mij zelfs walgen want teveel is echt teveel, ook voor mestkevers!
Laat ons hopen dat een paar soortgenoten hun neus achterna hollen om zich tegoed te doen aan deze goedbelegen vlaai van naar ik veronderstel een koe met de nodige darmtransitproblemen. De odeur suprème, en dit samen met haar vrij vloeibare toestand, moet op een warme zomerse dag als vandaag de geneugten van dit geurenfestival tot ver in de omtrek verspreiden. Ze gaan er niet aan weerstaan, maar laat ze zich dan haasten want ik zit hier benepen en weldra in ademnood, naar ik vermoed.
Mijn ma heeft er altijd voor gewaarschuwd dat gulzigheid mij vroeg of laat de kop zou kosten, maar ik ben ervan overtuigd dat zij het ook nooit zo extreem heeft bedoelt. Het omkomen van honger moet verschrikkelijk zijn, maar stikken in een teveel lijkt me ook niet niks. Vooral als je geen hap meer binnen krijgt. Ik had nooit die versgedroogde konijnenkeutelhapjes er mogen bijnemen. Maar een delicatesse laat ik nooit aan mij voorbijgaan. Tenzij nu, bij regelrechte overmacht. In normale omstandigheden waande ik mij nu in de zevende hemel. Straks heel letterlijk te nemen. Hoe kon ik zo stom zijn.
Als ik dan toch moet gaan, zal ik het in stijl doen. Een hapje nog voor onderweg, moet kunnen, ik ben tenslotte niet gebleven voor het dessert. Maar mocht ik er in slagen om hier alsnog onderuit te komen, dan laat ik mij opnemen om van mijn mestverslaving af te kicken.
Het zal ongetwijfeld moeilijk zijn, maar alles beter dan tot over je oren in de shit te zitten.

Kgrrrrrgurgel gurgelbwurk……En toen werd het stil.

Schrijver: danny cant., 1 mei 2006


Geplaatst in de categorie: algemeen

2.7 met 3 stemmen 819



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)