Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

112

Mijn nog jonge maar ondernemende kat is sinds 2 dagen af en toe buiten.
Ik houd hem nauwlettend in de gaten.
Hij speelde eerst in de tuin van mijn vriendelijke buurman waar het onkruid welig groeit.
Ik was er blij mee, want daar was het wel veilig vond ik.
Elke 5 minuten keek ik waar hij was en steeds ging meneer een stapje verder.
Hij liet zich wel weer oppakken, dus vrede had ik er wel mee dat ik hem los had laten lopen.
Maar gisteren tegen etenstijd was het al wel een kwartier geleden dat ik hem gezien had.
Ik was al gaan kijken, samen met mijn vriendin die bij me zou blijven eten.
Iets verder dan tot dan gebruikelijk hoorde ik de eksters krijsen en ik besloot te gaan kijken.
In de boom die de eksters dit jaar als hun boom hadden gebombardeerd zat Bissey hoog in de takken.
Het diertje was doodsbang en hijgde met zijn bekje open.
Hij werd dan ook bedreigd door pa, moe en 2 kinderen van deze eksterfamilie.
De kat is nog jong, een half jaar en ik zag de angst van hem en ook dat hij niet meer naar beneden durfde.
Ik riep hem en klapte in mijn handen om de eksters weg te jagen.
Ik besloot de trap te halen, want de situatie was levensbedreigend en Bissey moest gered worden.
Mijn vriendin kwam er bij en ik klom op de gearriveerd trap.
De dappere Biss klom iets naar beneden nog steeds met zijn bekje open en bereikte mij bijna. Helaas waren mijn armen 60 cm te kort.
Op dat moment gebeurde het, de eksters vlogen krijsend over hem heen en Bissey schoot weg, helemaal de verkeerde kant op.
Ik belde in paniek 112 en vertelde dat de kat in de boom zat en werd doorverbonden met de brandweer.
Dat waren toch de redders van eenden die vastzaten in de bevroren vijver en van katten in de boom, bedacht ik me.
“Hoe lang zit hij daar” vroeg de brandweer.
Toen ze hoorden dat het al een half uur was, kreeg ik het antwoord dat ze kwamen als hij er 24 uur gezeten had.
Nu ja, nu werd ik ontnuchterd en gedwongen hem zelf te gaan redden.
Ik kan dat dus niet, omdat ik evenwichtsproblemen heb.
Verder natuurlijk niemand in de buurt en ik besloot hem uit de boom te schudden.
Hij zat nu boven de andere kant van het voetpad en onder hem stonden struiken, dan zou hij minder hard vallen.
Mijn vriendin klom op de trap en kon bij de bladeren van een onderste zijtak.
Zij schudde en op een gegeven moment hing de kat aan twee voorpoten aan een tak.
Dat hield hij op een gegeven moment niet meer en ik zag hem vallen tot hij voor mijn voeten belandde..
Ik raapte hem op en zag dat de schade vermoedelijk niet al te groot was.
Zijn hartje bonkte hem in de keel, hij was aan het hijgen en keek enigszins verwilderd.
Ik bracht hem gauw naar huis.

De volgende morgen is vreemd, hij zit op m’n schoot en kijkt me steeds aan, vertelt hele verhalen, die ik wel begrijp, maar niet versta.
Neigingen om naar buiten te willen heeft hij niet (meer?)

Schrijver: Eva Mensch, 24 september 2006


Geplaatst in de categorie: dieren

1.8 met 15 stemmen 1.100



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Eva Mensch
Datum:
27 september 2006
Bedankt voor je hartverwarmende reactie, ik was al bang dat dit verhaal niet zo geschikt zou zijn voor deze site.
Naam:
Günter Schulz
Datum:
26 september 2006
Email:
ag.schulztiscali.nl
Ademloos het avontuur meebeleefd, Eva - Zes jaar geleden overleed de laatste van onze vier katten, waarvan er één 19 jaar lang deel uitmaakte van ons gezin. Ook ik was op het laatst in staat op de door jou beschreven manier met katten te communiceren. Gretig gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)