Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ik ben in een bakske geboren.

Het jaar nul of daar omtrent, liggen de herders bij nacht. Poepzat hebben zij schapen geteld en houden nu trouw de wacht!
Ons moeder hoogzwanger, van God weet wie, in haar laatste japonneke, onbevlekt! Zij raakt niet vooruit, dankzij haar spruit. Buigt zedig het hoofd en roept naar de geest.

Pa zoekt een herberg. Zijn pré is al door! Ze zwierden hem buiten en heeft niet eens kluiten.
Maar alles zit vol, tot vrouwke toe. Hij ziet het al vliegen. Het licht is nu uit.
Dan kraakt hij een pand, al lijkt dit een stal. Moeder moet kuisen en voelt er zich thuis!
De os aan de kant, het stro in een bakske. De schapen naar buiten op tijd voor hun kakske.

Plots heeft zij steken en voelt water breken. Zij kan niet geloven maar Jozef trapt erin. Radio Eng – el speelt deuntjes, de pannen van het dak. Maria krijgt kleurtjes en baart mij met gemak.
Krijsend als een varken, in stro gesmeten. De buren zijn gewekt en hebben het geweten.
Siroop tegen krampen, een zalf voor de poep. Een plakboek gouden platen, krijgt mij weer zoet!

Jozef wil een wijntje, maar proeft alleen het water. Kon hij dat veranderen, maar dat komt wel wat later.
Het volk stroomt nu toe. Een licht toont de weg. Met heel weinig stoelen doet ieder zijn zeg. Of lopen te zingen, het lijkt carnaval. Jozef toont zijn zoon, het is een zwaar geval!
Je – zus zal niet komen, kust hij Maria zacht. Er is al volk genoeg, we blijven vannacht.

Hij wordt nog een vedette, trekt nu al volle zalen. Lacht al van de pret, waar blijft hij het toch halen?
En alles komt tot rust, inclusief de wijzen. Die worden al wat moe van al die verre reizen.
Pa is weer content, moeder dik tevreden… hun zoon in stro geboren, gaat niemand ooit vergeten…

Schrijver: danny cant., 15 december 2006


Geplaatst in de categorie: kerstmis

1.8 met 14 stemmen 1.327



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)