Vervolg van: een dag uit het leven van....

Daar ik die avond nog een andere activiteit had zou ik wel op tijd weg hebben gewild maar dat kan niet want de dag moet afgesloten worden met een theorie- en praktijkexamen. Om tien voor vier kunnen we dan eindelijk vertrekken. Naar huis gereden in stilte want de heren sliepen onmiddellijk.

In Zwartemeer aangekomen bedacht ik mij dat we via de doktersassistente van mijn dochter een recept hebben laten faxen met de slaaptabletten van mijn kleinzoon die anders de slaap niet kan vatten. Hoezo, de slaap niet kan vatten, hij slaapt achterin de auto! En ja hoor het recept is er. Ja maar de slaaptabletten niet. “Hebben we niet op voorraad.” Gelukkig wel in het volgende dorp bij de apotheek dus daar kan mijn echtgenoot naartoe rijden want ik moet nu echt naar mijn afspraak.

We ruilen van auto en ik trap even goed het gaspedaal in en besef dat ik sowieso dus de afspraak om 17:30 uur niet ga halen. Dus mobiel even bellen. Gelukkig de afspraak ging het ook niet redden dus we spreken af dat we elkaar om 18:00 uur zullen treffen bij de Mediamarkt in Zwolle. Waar is de Mediamarkt? En wat is het eigenlijk? Iets van de omroep of zo? Nee, het is een winkel. Na enig rond gezoek vind ik mijn afspraak. Jullie zullen misschien al wel eens onder mijn mails een digitale handtekening gezien hebben over het ‘chalet Wilme’. Dat is ons huisje waar we een aantal jaar in gewoond hebben op een bospark op de Veluwe. De afspraak wil het voor langere tijd gaan huren. Onder mijn arm een huurcontract, geplukt van het internet. We kijken ernaar en het lijkt de afspraak een goed contract dat hij wel wil tekenen. Dus ik beloof dat ik het contract in tweevoud ondertekend toe zal sturen. Zucht, ik had beter een in tweevoud ondertekend contract bij me kunnen hebben. Dan had hij getekend en was de zaak al rond geweest. Ik had net zo goed dit contract kunnen mailen, was hij ook accoord gegaan en dat had me toch een rit gescheeld.

Maar goed, de auto weer in en gauw naar Zwartemeer. Ik rij Zwolle uit en hoor op de radio dat er een ongeluk is gebeurd op de A28 en dat we naar de vluchtstrook worden gemanoeuvreerd. Zeven km file. Voor Staphorst moeten we van de A28 af en binnendoor langs Rouveen en Staphorst kom ik vlak bij Meppel weer de A28 op. Je krijgt wel dorst van zo’n rit. Dus bij de benzinepomp Lageveen vlak voor Hoogeveen ga ik even aan om een flesje Spa blauw te bemachtigen en dan snel door naar huis.

Maar wat gebeurt er?
Ik stap uit. Klik met de afstandsbedieningsleutel mijn auto op slot. Loop naar het benzinestation maar mijn sleutel valt op de een of andere onnozele manier van de sleutelring af en op dat moment loop ik net over een put en de sleutel verdwijnt in de put. De meneer van het benzinestation komt net aangelopen en wil afvalwater van het koffiezetapparaat in de put gooien. Ik roep: “Nee, niet doen, mijn sleutel is net in de put gevallen.” De man kijkt mij aan met een blik van: “Het zal weer geen vrouw wezen.”

Ik loop mee naar binnen en vraag aan de man: ”Hoe krijg ik nou mijn sleutel weer terug.” Mijn auto veilig op slot met mijn telefoon in de auto. “Ja,” zegt de man opgewekt “dat zou ik ook niet weten”. Ik kijk wat verbaasd over zoveel vriendelijke onwelwillendheid om mij te helpen. Er staan wat heren in het station en hardop zegt de benzineman dat ik mijn sleutel in de put heb laten kukelen en of iemand weet hoe dat opgelost moet worden. Een man loopt mee en kijkt eens in de put. “Ik zou de ANWB maar bellen want ik weet ook niet hoe je dit op moet lossen.” Ik weet ook niets anders dus dat doe ik maar.

De dame van de ANWB zegt na enige navraag te hebben gedaan dat zij mij ook niet kan helpen daar het niets met mijn auto te maken heeft, dit probleem. Zij adviseert: “Bel de politie maar, misschien kunnen die helpen.” Ik bel 0900 8844 en leg mijn situatie uit aan de dame van de politie van Zuid-oost Drenthe. Die zegt met enige verbazing: “Wat moeten wij daar aan doen?” Ik zeg: “Kan de brandweer niet komen of zo?” Zij zegt: “Moet die de put leeg komen zuigen dan? Weet u wel wat dat kost?” Ik zeg nog: “Als de kat van een oud dametje in de boom zit, komt de brandweer toch ook?” “Hoe diep is die put dan?” vraagt ze nog. Na navraag bij de benzineman zegt hij: “Nou toch zeker een meter!” Is dat alles bedenk ik me. Er komt een nieuwe klant binnen die blijkbaar bekend is. “Hé, ouwe inbreker” zegt de benzineman. “Kun jij deze dame helpen? Ze heeft haar sleutel laten vallen in de put. En jij hebt toch altijd van alles bij je?”

Een klein onooglijk mannetje is de klant, maar hij loopt gelijk vriendelijk met me mee om de situatie even te overzien. “Hmmm, ja hoe diep zou die put wel zijn” vraagt het mannetje zich af.” Ik kan met kennis van zaken zeggen dat de put ongeveer een meter diep is. Daar zou een schepnetje of een schop aan te pas moeten komen zegt het mannetje en ik stiefel gelijk weer naar de benzineman met de vraag of hij een schop heeft. “Waar moet ik nou weer een schop vandaan halen” zegt de benzineman en gaat rustig door met klanten helpen. Ik blijf maar even nederig staan wachten want je kunt mij niet wijs maken dat een benzinestation geen schop zou hebben staan. En ja hoor, na een poosje komt er een spiksplinternieuw uitziende schop van achteren. Het mannetje loopt met mijn persoontje in zijn kielzog naar de put.

Wordt vervolgd...