Het land achter de regenboog

Er is een land voor wie het weet te vinden waar alles mogelijk is.
Er is altijd te eten en als je buiten loopt regent het er nooit.
Toen ik voor het eerst hoorde van dit land, verbaasde ik mij dat niet iedereen op zoek was naar dit land.
Aan het einde van de regenboog, daar zou het moeten liggen.

Het stomme was wel, dat er altijd verteld was dat er een pot met goud moest staan.
Dit bleek niet niet waar te zijn.
Het is verbazingwekkend dat er zo weinig ruchtbaarheid aan gegeven wordt.
Het land heeft niet eens een naam.
Het is er gewoon.

Het schijnt dat de voorwaarden om dit land binnen te gaan staan genoteerd in hun grondwet.
Je dient je aan te passen aan de regels van het land.
Het valt gelukkig wel mee met die regels.
De enige voorwaarde is dat je altijd vriendelijk bent tegen andere mensen en hen je respect betuigt.
Ik wilde er dolgraag heen, juist omdat men mij wel eens verteld heeft dit land gevonden te hebben.
Als ik de weg vroeg giechelden de mensen een beetje en zeiden alleen maar: “Je vindt het wel”
Mooi niet natuurlijk!
Er waren zelfs dagen dat ik geen moeite meer deed dit land te zoeken, juist omdat ik zo langzamerhand begon te geloven dat het helemaal niet bestond.

Het werkelijke leven was ook zo totaal anders als in het land waarover ik wel eens had gehoord.
Als je nu wakker werd en het nieuws aandeed, dan hoorde je meestal alleen slechte berichten.
Overal moord en doodslag, fraude en bedrog, overvallen en ernstige mishandelingen.
Zelfmoordbommen en dreiging van oorlog.
Een paar jaar geleden bestond er een computerspel met lemmings zoals die wezentjes genoemd werden.
Ze bliezen zichzelf op en het was eigenlijk maar een raar spel.
Nooit zou een mens toen kunnen bevroeden dat dit werkelijkheid kon worden.

Dat land waarover men sprak was dus een heel belangrijke vondst.
Stel dat dit gevonden werd, dat kon je ontsnappen aan alle nare berichtgeving en kon je in vrede en veiligheid leven.
Vermoedelijk was het niet voor iedereen weggelegd dit land te vinden.
Voor mij zeker niet en ik gaf de moed dus op.
Pas veel later hoorde ik dat het land toch gevonden was en dat het niet alleen maar een fabeltje was.
Er was een mens die het vond en daarover vertelde, ja zelfs de weg wees.

Hij vertelde dat op een dag dat de zon scheen door alle regenbuien heen het tijd werd voor een ommetje.
Een mens kon zich zowaar in zomerse kleding hullen.
Het werd ook wel eens tijd te kunnen genieten van een zomerse dag.
Je zou er haast vrolijk van worden.
De mens ging op stap en keek in de spiegel.
Het was nodig te controleren of alles er uit zag, zoals het moest wezen.
Terwijl de mens in de spiegel keek in de hoop met een goedkeurende blik op pad te gaan, verdween alles er om heen en de mens stond daar op een groot groen veld.
Er waren veel kinderen die met elkaar speelden en lachten.
Het was al een vreemde gewaarwording voor de mens ineens zoveel kinderen om zich heen te hebben.
Toen er verder gekeken werd trok het geluid van een tjilpende vogel de aandacht.
Vanzelf strekte de mens zijn arm en de vogel ging er op zitten.
De lucht kleurde in allerlei mooie kleuren en overal waar de mens aan dacht werd een zichtbare realiteit.
De mens wilde er altijd blijven, iets wat helaas nooit werd toegestaan als je er voor de eerste keer kwam.

Doordat de mens mij dit vertelde was ik dus op de hoogte van de weg en werd mijn zoektocht weer voortgezet.
Dit keer naar een zoektocht naar spiegels en mooi weer.
Gelooft u mij dat was de enige weg om dit land te vinden.

regenboog land regen land regenboog

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 839