Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ongeluksdag

"Ik pakte mijn horloge van mijn nachtkastje. „Shit”, bijna te laat op school. Geen ontbijt dan maar, heb ik Nederlands bij? Zal wel, jas aan en fiets pakken.

Eindelijk buiten en dan begint het ook nog te regenen.
Aangekomen op school kwam ik erachter dat ik mijn kluissleutel vergeten was. Ik keek op mijn lesrooster en zag dat ik Frans had van meneer Dubois. „Ja, dat kan er ook nog wel bij”, mompelde ik bij mezelf en ik liep mokkend door de al lang verlaten gangen. Ik liep het lokaal binnen en zag meteen dat meneer Dubois in een slechte bui was. Ik liep rustig naar mijn plaats in de klas en voelde meneer Dubois’ ogen in mijn rug priemen. Als blikken konden doden…

Maar ja, ik ging dus met mijn kletsnatte kleren naar mijn plaats toe en schoof mijn stoel naar achteren. Ik wou net gaan zitten toen meneer Dubois met dat irritante Frans accent van hem vroeg: „En waar kom jij vandaan?” Ik slikte de brok in mijn keel weg en draaide me om, om in zijn onheilspellende ogen te kijken. „Van thuis, meneer”, antwoordde ik. „En waarom ben je zo laat?”. „Ik heb me verslapen, meneer.” „Smoesjes!”, kaatste hij direct terug. „Pak je Franse boek en ga je jas op hangen, dan bedenk ik ondertussen een gepaste straf voor jou.” Verslagen draaide ik me om, om mijn Franse boek te pakken toen het me te binnen schoot. Mijn Franse boek lag nog in mijn kluis! Ik haalde diep adem, liep naar meneer Dubois toe en zei hem dat mijn Franse boek nog in mijn kluis lag en dat ik mijn kluissleutel thuis had laten liggen. Meneer Dubois greep zich aan de tafel vast en ik zag hem rood kleuren. Hij nam diep adem en zei, alweer met dat Franse accent: „Jullie kinderen zijn ook allemaal hetzelfde! Alles doen om de leraar het bloed onder de nagels vandaan te halen. Nou, wat sta je daar nog!? Ga je jas op hangen!” „En neem ook maar een dweil mee van de conciërge om die kletsnatte vloer hier droog te maken!”, riep hij me nog na toen ik de klas uit liep om mijn jas op te hangen. Oei, ik moet oppassen nu, meneer Dubois wil ik liever niet op mijn huid hebben.

Ik had dus al die dingen gedaan wat ik van meneer Dubois moest doen en ging weer op mijn plaats zitten. Uit verveling, omdat ik toch niks te doen had, was ik maar gaan spelen met mijn vulpen. „Wat ben jij daar aan het doen!” hoorde ik opeens de luide stem van meneer Dubois naast mij zeggen. Ik schrok me kapot en had toen per ongeluk inkt op meneer Dubois’ witte hemd gespoten. Ik wist meteen al dat het mis was. Ik keek naar meneer Dubois op en wat was hij kwaad! Je zag de aders bij zijn hoofd duidelijk zien kloppen. Ik zou er niet eens is raar van opgekeken hebben als er stoom uit zijn oren zou zijn gekomen! Hij pakte me bij mijn oren en gooide me scheldend en vloekend het klaslokaal uit. Ik zou niet weten wat hij allemaal had gezegd, want het was in het Frans, maar het klonk erg dreigend! Hij gooide mijn spullen naar me en zei, of schreeuwde eigenlijk, dat ik me moest melde bij de decaan. Maar dat was ik dus mooi niet van plan! Die man had mij gewoon mishandeld, en dat alles om een beetje inkt! Hij zou blij moeten zijn dat ik niet naar de politie was gegaan. Maar ja, ik ging dus gewoon weg.

En zo ben ik dus hier terecht gekomen, zittend op een bankje in het park midden in de regen.”

Mijn metgezel keek mij vragend aan, hij had er helemaal niks van begrepen. Ik zuchtte diep en zei bij mezelf: „Ach wat ben ik ook voor een idioot. Zit ik hier te praten tegen een eend die toch niks begrijpt van wat ik zeg.” Ik zuchtte nog een keer diep en gaf de hoop op. „Ik ga maar naar huis.”, zei ik tegen de eend, „Mijn ouders zullen wel ongerust zijn en mijn brood is op.” Ik stond op om naar huis te gaan toen ik iets uit mijn zak hoorde vallen. Ik bukte me om het op te rapen toen ik zag wat het was. Mijn kluissleutel.

Schrijver: Lisa Koenen, 6 maart 2007


Geplaatst in de categorie: school

3.9 met 23 stemmen 1.839



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)