Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

An inconvenient Truth

De zomer is overal te zien, te ruiken en te voelen. We hebben de lente overgeslagen, de beruchte klimaatverandering.
Ook bij mij in huis heerst er het broeikaseffect. Het is een tsunami van bedrogen, uithuilende, wraakzuchtige, om raad vragende vriendinnen.
De ene na de andere vriendin spuugt haar gal over man, minnaar, ex of ander mannelijk lid van de samenleving.

Vriendin T. is gescheiden en heeft een co-ouderschap met haar ex voor hun twee kindjes. Meneer heeft inmiddels (had allang) een nieuwe liefde en die twee kindjes zijn dan verdomd lastig. Want meneer moet óf werken óf hij heeft de zorg voor zijn kinderen. Weinig tijd dus voor zijn bimbo met kunstmatige dubbel D en schoenmaat 36. Hij wil meer qualitytime (ik krijg dit woord bijna mijn strot niet uit) met zijn vriendin en houdt zich niet meer aan de gemaakte afspraken over de verzorging van de kinderen. Gevolg is dat mijn vriendin al een maand lang alleen voor de opvoeding van de kinderen opdraait, terwijl ‘meneer ex’ druk ligt te interfacen met zijn moppie.

Vriendin T. loopt woedend door de kamer en de stoom komt uit haar oren. Door deze heftige waterverdamping stijgt de temperatuur in mijn woonkamer in snel tempo, dus we moeten goed drinken.

Vriendin A. heeft een heel ander probleem. Haar man vertoeft al maanden tot diep in de nacht in de kroegen van Amsterdam. Onder het motto ’ik wil rustig de krant lezen’ verlaat hij in de avond, mét de krant onder zijn arm, de echtelijke woning om vervolgens om vijf uur in de ochtend geruisloos het bed in te glijden. Je begrijpt natuurlijk dat ik wil weten welke krant deze oetlul leest. Dat moet toch een heel bijzondere krant zijn met veel tekst, moeilijke woorden en vooral veel diepgang. Het antwoord laat niet lang op zich wachten, want vriendin A. weet te vertellen, dat haar man zich in gayclubs ophoudt. Hij heeft inmiddels het huis verlaten en laat mijn lieve vriendin en kinderen achter in algehele confusie. Een vloedgolf van tranen, afgewisseld door vulkanische woede-uitbarstingen doen mijn huis trillen. Giftige gassen vullen de woonkamer. Samen verdrinken we (in) haar verdriet.

Vriendin P. ligt volledig in de kreukels. Al jaren gescheiden en haar hart, twee jaar geleden, verpand aan een getrouwde vent. Ze zijn stapelgek op en met mekaar. Zij leeft van de gestolen uurtjes en hij komt tijd tekort om alles vlekkeloos te laten verlopen. Zijn geweten is gaan knagen en ‘Dokter Bibber’ heeft nu de relatie met mijn vriendin verbroken om alles eens op een rij te zetten. Mijn vriendin ontpopt zich als een ware rolwolk, die mijn woonkamer binnen dondert. Ze buldert nieuwe boze woorden, die absoluut niet voor publicatie geschikt zijn. Nou ja, ééntje dan: baarmoedersnacken!
Deze vuurbal vraagt om veel bluswater.

Mijn drankvoorraad is verdwenen, verdampt. De slijter om de hoek is erg blij met deze plaatselijke klimaatomslag.
En ik? Ik voel me een soort vrouwelijke, inmiddels aan alcohol verslaafde Al Gore, die een gastrol speelt in Desperate Housewives en die een scala aan snode moordplannen op de plank heeft liggen.
Ik pak de fiets en ga op zoek naar de zon, bloemetjes en bijtjes, met in mijn fietsmand een grote fles water zonder H2CO3, om onderweg mijn dorst te lessen.

Schrijver: Lian van Heezen, 15 mei 2007


Geplaatst in de categorie: vrouwen

2.5 met 8 stemmen 585



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)