Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Spray Cats

Vanochtend waren ze er weer. De gebroeders kat. Twee slanke, tegen het magere aan zittende, zwart-witte scharminkeltjes, die zich deze laatste week van onze vacantie, steevast rond de tijd van het ochtendontbijt bij ons op het terras melden. Mauwend en tegen het raam van de schuifpui tikkend proberen deze, zich al sinds mensenheugenis als boeddhistische bedelmonnikjes gedragende viervoetertjes onze aandacht te trekken in de hoop op hun wenken bediend te worden. Natuurlijk lukt het. Steeds maar weer. Want je moet toch wel een verschrikkelijke hork zijn, als je niet op een bepaald moment voor de subtiele, gracieuze gedragingen van deze straatartiesten overstag gaat en in de buidel tast, om hen op gepaste wijze voor hun act te belonen. In het geval van onze gebroeders is, dat is voor ons appartementeros wel aardig, duidelijk het verschil in geaardheid tussen de twee waarneembaar. De ene is een geboren optimist. Ziet alle mensen, denk ik, als potentiële vrienden en vriendinnen, en is degene, die de public-relations voor zijn rekening neemt. Hij legt de eerste en onderhoudt ook steeds als eerste de latere kontakten. Kortom, het is een voorkomend, vriendelijk baasje. De ander is een, ik zou niet willen zeggen pessimist, maar laat ik het houden op: realist. Hij is degene, die de keerzijde van succes al uitgebreid heeft leren kennen. Bijgevolg beschikt hij over een iets meer dan gezonde portie scepsis. Ongetwijfeld kent hij het pijnlijke van de geschoeide voet, het vernederende van de emmer water en het smerige van de hand vol zand. Hij is schuw en constant op zijn en zijn broeder’s qui vive. Terwijl broerlief met het centenbakje rondgaat, zit hij aan het eind van het terras schichtig om zich heen te kijken om te zien of “oom agent” er toevallig niet aankomt, want ze hebben vast geen straatvergunning.
Op een keurig bordje serveert de bediening de overgebleven stukjes kaas, ham en worst aan de heren, even later gevolgd door een schoteltje melk. De broers hebben honger. Zelfs de schichtige blijft angstig omhoogkijkend dooreten, wanneer één van de hoveniers voorbij loopt. Na het slokje melk, de uitgebreide, liggend uitgevoerde likbeurt van de vacht en het ongegêneerd uitrekken van de tijdelijk weer gevulde katerlijfjes, trekt het tweetal monter de vrije wereld in. Genoeg verdiend voor vandaag.
“Wat zullen we nu eens gaan doen?”, lijken ze onder het lopen tegen elkaar te zeggen. “Eerst maar even een spoortje zetten. Voor vanavond”, zegt de optimist.
“Welke bomen?”, vraagt zijn broer.
“Die daar, bij het hek”, wijst de optimist met z’n koppie.
Als ze uitgesproeid zijn wandelen ze weg.
Staarten in de lucht.
Op zoek naar een rustig plekje.
Om kracht op te doen voor de komende nacht.

Schrijver: Hans Uil, 8 januari 2008


Geplaatst in de categorie: dieren

2.0 met 20 stemmen 1.047



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)