Kiekeboe

Kramp had zijn ballen verkankerd. Dat concludeerde zijn vrouwelijke maatje althans achteraf toen hij eenmaal was overleden. Hij was een man van regels en behoud. Handelingen moesten in procedures zijn vastgelegd die voor iedereen kenbaar waren. Alleen met strakke regels als houvast kon er bij onverhoopte fouten direct en terecht worden ingegrepen. Met opeenvolgende veranderingen kon hij niet omgaan. Die werden in zijn ogen doorgaans te snel en onzorgvuldig in gang gezet. Volgens hem leidden snelle ontwikkelingen automatisch tot een terugval in plaats van tot een verbetering.

Op een oersaaie werkdag deed een vrouwelijke collega een balorige poging om zijn gespannenheid te doorbreken en voor een korte periode had dat een heilzaam effect. Met kinderlijke eenvoud attaqueerde zij zijn verkramptheid. Hij bleek gevoelig voor speelse plagerij zoals destijds ook haar gedesillusioneerde leraren op de middelbare school. Zij wist opnieuw de lach tevoorschijn te toveren die in de beginjaren zeventig verscheen op de strakke gezichten van teleurgestelde idealisten, die net als hij de ontwikkelingen niet meer zagen zitten en met weemoed terugblikten op hun studentenjaren.

Midden in de kantoorruimte sprong ze plotseling te voorschijn vanachter een schot waar hij na een zware werkbespreking langs liep en ze doorbrak zijn gepeins abrupt. “Kiekeboe!” Volkomen verrast door die kinderlijke speelsheid schoot hij in de lach. En na dat rare voorval zocht hij regelmatig contact om even stoom af te blazen en dan mee te gaan in haar zoveel meer ontspannen kijk onder het genot van een sigaretje.

Helaas mocht dit samenspel, waarvan hij zichtbaar opbloeide en meer durf kreeg, niet lang duren. Zijn ziekte bleek in een te ver gevorderd stadium en een jaar later moest hij door lichamelijke verzwakking gedwongen het hervonden toneel ruimen. De avond voor hij de oncoloog een definitief einde liet maken aan zijn lijden en teleurstelling, rookten zij samen een laatste sigaret op het balkon van de kliniek. Ze probeerden nog even te lachen om de klucht waarin hij zijn rol tot het eind toe serieus had gespeeld.

Schrijver: Ludy Roumen, 10 februari 2008

ludy.roumengmail.com

Ziekte Stress Vriend Stress Vriendschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 19 stemmen 559