Vroeg in de ochtend

Ben wakker geworden, weet niet meer hoe te liggen alles doet pijn en is verstijfd.
Ik moet mijn bed uit maar kan het niet alleen, heb hulp nodig en moet bovendien nog plassen ook. Dus moet Johannes aan de bak, uit bed slepen, op de wc zetten.
Daarna brengt hij mij op mijn verzoek naar mijn bureaustoel, een hele toer.
Bodywarmer moet aan, mijn voeten worden op een andere stoel gelegd en mijn onderstel en middenschot worden in een slaapzak gewikkeld, lijk zo haast wel een zeemeermin. Over mijn bovenkant wordt een plaid liefdevol gedrapeerd.

Klein lampje aan, mobieltje bij de hand, een peuk en een aansteker en wat drinkerij en tenslotte vraag ik nog om een zakdoek, die mij in deze tijden enig vertroosting kan schenken.
En dan één moment later ben ik alleen in mijn eigen directiekamer, deur dicht want het is koud. Kouder dan anders merk ik, ik ril en kijk op en zie mijn dakraam en zie dat er sneeuw op ligt. Daarom is het dus zo koud, de kachel brandt ook nog niet want omdat het zaterdag is, is de kachel zo geprogrammeerd dat hij later begint met branden.
Het is uiteindelijk ook nog maar kwart voor 6 wel heel erg vroeg hoor. Ik zie nog eens weer de sneeuw op mijn dakraam liggen, het is 11 maart nota bene het zou voorjaar moeten worden.

Dan begin ik een verhaal op de pc te tikken, deel 3 van een serie.
7 uur op een zaterdagochtend, ik kom weer in beweging en loop de trap af, zet de kachel hoger waardoor deze gaat branden.
Kook water voor de thee, kook eieren en bereid de croissantjes voor op een warm onthaal in mijn hete oven.
Als ik tegen half 8 alles klaar heb, loop ik voorzichtig naar boven met mijn kostbare lading, een geschenk voor Johannes.
Een ontbijtje op bed, ja dit is een echt ontbijt hoor, het is lekker vroeg.

Johannes slaapt nog maar wordt wakker als ik hem de croissantjes onder zijn neus door schuif. Hij is wel erg slaperig maar ook blij verrast, we eten samen ons ontbijtje op en gaan dan nog even lekker liggen.
De verkramping in mijn lijf zit er al weer aan te komen, maar toch is mijn hart blij omdat ik mijn schat een heerlijk ontbijtje heb gebracht, dit verdiende hij ook wel.

Kostbare herinneringen die je een leven lang mee draagt en die niemand ons weer af kan nemen.
Dubbel en dwars verdient hij het na al die nachten met mij.
Morgen weer.

ziekte acceptatiepro acceptatieproces

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 304