Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het huwelijk

Daar zit je dan op het stadhuis.
Iedereen op zijn paasbest, iedereen lachen.
Allen zijn het eens met de verbintenis van deze man en vrouw.
Je luistert naar de toespraak van de ambtenaar maar echt tot je doordringen doet het niet.
Je krijgt zoveel filmbeelden op je netvlies dat je er akelig van wordt.
Het hoort toch een fijne dag te zijn?
Dat is het eigenlijk ook.

Maar dan die dubbele gevoelens.
Je ziet hem voor je toen hij net geboren was.
Hulpeloos en je onderzoekend aankijkend.
Je kon geen woord uitbrengen van emotie.
Dit was nu jouw zoon, die in jou gegroeid was.
Een prachtkind.
Nu is het een volwassen man die niet echt je kind meer is.
Ineens hoort je zoon niet echt meer bij je.
Of toch wel….?
Hij kiest deze dag officieel zijn vrouw.
“En die man die kiest een vrouw en die vrouw die kiest een kind”, dat kwam in haar gedachten.
Zo gaat dat meestal. Maar ze woont zover bij hen vandaan.
Zou ze ooit echt bij dat kindje als oma gaan horen?
Deze chaotische gedachten spelen door haar hoofd.

Ze lacht naar hen, ze wil hen een onvergetelijke dag toewensen.
Het is haar eerstgeboren zoon, ze is erg blij voor hem.
Het is een goede vrouw met wie hij trouwt, één die zich probeert te verplaatsen in het leefwereldje van haar schoonmoeder.
Ze boft ontzettend, zonder wanklank is haar zoon opgenomen in een fijne familie.
Alles loopt op op rolletjes voor hem en ze beseft dat ze toch erg blij is voor hem.

Waarom dan die dubbele gevoelens?
Het zal wel wezen dat moeders op zo'n dag dubbele gevoelens hebben...

Schrijver: Eva Mensch, 9 september 2008


Geplaatst in de categorie: huwelijk

2.3 met 13 stemmen 836



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)