De kerstgeest

Het was bijna kerst. De koks van het ziekenhuis kwamen bij elkaar om het menu te bespreken. Iedere kok leverde een leuk idee aan voor een gerecht. Zo kwamen ze tot een heerlijk menu voor beide kerstdagen.

Maar de manager van het grote cateringbedrijf keurde het af. Hij wilde dit jaar besparen op het eten.

‘Het kon wel wat goedkoper’ zei hij. En volgens zijn berekening bleef er maar kwalijk genoeg geld over om een gewone dagelijkse maaltijd van te maken.

‘Onzin, die slagroom op het toetje. En helemaal niet gezond’, sprak hij streng. Zo kon hij wel vijf cent per toetje besparen.

Daarnaast mocht het personeel alleen het kerstdiner op avond serveren, als ze zelf de extra uren betaalden. De koks waren hoogst verontwaardigd, maar vonden dit niet het ergste.

‘We doen het hele jaar niets anders als bezuinigen!’, riepen ze. ’En nu gaat het kerstdiner ook al niet door?’

‘Nee’, besliste de gierige baas.

Toen hij die middag vroeg naar huis ging, beleefde hij iets vreemds! Terwijl hij de lange weg naar de achterhoek reed, zag hij ineens het gezicht van een klein meisje in zijn spiegel.

Misschien eet ik wel te veel appels? dacht hij. Want iedere middag nam hij stiekum een heel pak appels mee naar huis. Daar zaten wel zes in.

Het mooie meisje zei: ’ik ben de geest van kerstmis! Ik verschijn aan iedereen die de kerst geen warm hart toedraagt.’ Ze was gekleed in een wit kanten jurkje. En haar blonde haar leek door de zon in de spiegel wel van goud.

‘Dat is het niet', klaagde de zuinige man. 'Maar, ik moet het geld toch ergens vandaan halen!’

Het meisje klikte met haar vingers en een moment later stapte de man thuis uit de auto. Hij reed in een dure auto van het bedrijf. Want hij moest wel drie maal in de week helemaal naar het noorden van het land. Honderden kilometers reed hij op zo’ n dag. Wat kost dat wel niet!

‘Hoe kom ik zo snel thuis? dacht de man. Toen hij binnen kwam, zag hij een briefje op de tafel liggen.

Het was geschreven door de dochter van zijn lieve vriendin. 'We vieren dit jaar Kerst bij opa en oma, stond erop. Dan kun je mooi wat geld besparen. Er staan nog wel wat koude aardappelen in de koelkast. Die kun je mooi opbakken. De mayonaise is op. Is toch ook niet zo gezond voor jou, al dat vet. Zie je over vier dagen, veel plezier! En prettige feestdagen'.

Het huilen stond de strenge manager nader dan het lachen. Gebeurde dit nu echt? Of was het een droom. ‘Ben ik nu echt zo gierig?’ sprak hij zachtjes.

‘Ik denk van wel', zei het meisje lachend van achter in de auto! Hij zag haar in zijn spiegel, terwijl hij weer op de weg zat.
‘Zo zie je wat er gebeurt met gierige mensen. Die blijven alleen over’.

De man was zo geschrokken, dat hij begon te huilen. En de arrogante man vroeg de geest van de kerst om vergiffenis.

‘Ach, zei het meisje, ’ik blijf nooit lang boos. Als je er maar om denkt, hoe belangrijk kerstmis voor de mensen is. Dan maak ik alles ongedaan’.

De man reed, dankbaar als hij was, naar huis en haalde onderweg een grote kerstboom. Zijn vriendin en haar dochtertje waren blij dat ze sinds jaren weer kerst vierden.

En voor de laatste keer maakten de koks in hun eigen keuken het kerstmenu, wel wat goedkoper dan andere jaren, maar toch! En er mocht zelfs een toefje slagroom op het puddinkje met daar bovenop een chocolaatje.

Smakelijke kerstdagen.