Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bij een recent portret

(voor Cees Nooteboom)

Het is die intense blik, die mengeling van helderheid en argwaan, dat eenzame turen in de verte, zingend hoofd als een ballon in het nachtelijk azuur. De reusachtige bergkristal schiet als de eenhoornpijl dwars door je hoofd naar voren. Achter zijn kleermakersgelaat, zijn milde schoolmeestersschedel, de rijke bronnen van schittering en lafenis, de zwoegende stoker in de volle buik van het kloeke schip. Uit zijn oren vliegen de goochelvogels en uit zijn ridderhelmneus bloeien de zeeanemonen. De kronkelige landwegen op zijn zandgrondhuid zijn bevolkt met wilde stammen en vreedzame lachkabouters. Het ene oog helder, als van een sperwer in de aanvalsvlucht, het andere oog, half geloken, dof als van een schuchtere vis in troebel water, jaren verstopt in een geheime onderzeegrot. De grijze haren zijn ongekamd, als schuimende golven bij hevige windkracht. De donkere sloepen boven zijn melancholische kijkers pronken als stoere booreilanden in het oceanisch geweld. De schade ligt behoedzaam opgeslagen onder de oneffenheden van zijn huid, een beheerst mijnenveld, waar hij terecht geen onbekenden duldt. De onaantastbare wijsheid ligt als een ondoordringbaar pantser rond zijn hoogstgecompliceerde uitkijktoren, Confucius zit bovenin. De vele lijnen vallen samen in de wereldwijd geopende chakra boven de glijbaanneus met aan weerskanten bollende cherubijnenvleugels, de scheepszeilen van ontzagwekkende vikingen. Zijn verstilde mond is een badende vogelvis onder de magische driehoek van de hemelse zegeningen. Gelouterde toverpriester van platina uit de bovenaardse piramiden van een onbegrepen sekte, zie de lange karavanen op zijn eeuwenoude woestijnwangen en onder zijn maanvormige kin zit het kloppende hart van de snelste onder de renpaarden, dravend over een grootmeesterlijk uitgestippeld parcours. Welke grap ligt er nu nog op de punt van zijn tong? De clown en het kind in een perfecte combinatie dansen rondom hem als etherische schildwachten. In alle ernst, zonder wezens als deze had het schrijverslijden hem ontkracht, kapotgemaakt, uitgehold, uit het veld geslaan.

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 juli 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.6 met 5 stemmen 163



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
18 juni 2016
Voorgelezen door de schrijver:
www.youtube.com/watch?v=-JJsKpXlT2Y
Naam:
Fred
Datum:
4 juli 2009
Mooie metaforen, behoorlijk bijvoeglijk beeldend, en dan weet je het voltooid deelwoord van (uit het veld) slaan niet. Jammer.....
Naam:
Jinx
Datum:
3 juli 2009
Dit is een fantastische grap. Heel leuk geschreven over een omhooggevallen journalist.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)