Opgedoken brieven van Arthur Rimbaud (17)
p.s.: ik wens geen nameloze voorbijganger voor jou te zijn, maar een bekende meester, voor wie jij graag door de knieën blijft gaan! Alle extreme tegenstellingen komen ook in mij voor en in mij komen ze naar buiten. En omdat ik niet onbeschaamd vulgair wil zijn volgen hier, als tegenwicht, enkele gedichten, waarvan ik een paar speciaal voor jou schreef.
Voor Astrid
Een wens
Woorden, vier op een rij,
zoetelief, mijn honingbij,
toverfee, weet van mij,
aardgodin, vlindertje blij,
vogellach, engel-vrouw,
lief roosje waterblauw,
lelie-elf, mooie pauw:
ik hou van jou!
Arthur Rimbaud
Voor Astrid
Bidkapel
Sterk als eucharistie
wijst de engel vooruit
en doelt op harmonie
met of zonder bruid
het masker breekt en
mijn toren valt bloot
nu ik Maria herken
glimlacht de dood
dit licht van kaarsen
zet beelden op zijn kop
met zevenmijlslaarzen
verlaat ik het slop
in mijn gebalde vuist
gloeit een hemels licht
mijn hart is verhuisd
en open ben ik dicht.
Arthur Rimbaud
Voor Astrid
De tragicus
Het witte dier lag uitgevochten
en verregend op het strand
waar jutters haar nog zochten
met bijlen in de hand
droop de liefde uit haar bek
- gebroken gele bloem -
veranderend tot een vlek
die wegvloeide als een doem
gesmeten in een echoput.
Arthur Rimbaud
Voor Astrid
Vleugelbrand
Het licht - het eeuwige
is nog niet gekomen
en wie likt de wonden?
onze jaren verstreken
een kaarsvlam van dromen
waar we niets verstonden
dan kleren tegen de nacht
die gilt van eenzaamheid
en bang is voor het doven:
dat heel de wereld sluit
de ogen langzaam toe
in siddering voor de oven
waar kou een redding is.
Arthur Rimbaud
Dichterlijke zwakte
Soms weet ik heel goed
dat je eenzaamheid niet weg kunt schrijven
dat wat je ook doet
de eenzaamheid zal blijven
soms breek ik mijn pen
dan schuif ik al mijn werk opzij
dan voel ik wie ik ben
de eenzaamheid komt vrij...
maar later schrijf ik dat weer op
met m'n dronken kop...
Arthur Rimbaud
Leproos
Ik - uitzichtloos -
ik leg een rouwkrans
op het graf van de jeugd
wereld - somnambule -
heeft nog altijd haar droeve
gelaat opgemaakt strakgetrokken
struikel over mij.
Arthur Rimbaud
Kattekop
Geen herderin?
dan zal ik eenzaam blijven
als een wilde kat
met zwarte nagels
krabbend in de grond
dromend van de dood
verstoten door mijn land
en nergens meer tevreden
dood geboren aan een strand.
Arthur Rimbaud
Verwijdering
Vriendinnen
in mij geen vader
sla die moeders
toch kapot
spreid de benen
geil
begin nu niet
met preutse spot:
onheil?
Arthur Rimbaud
Eeuwig zwerver
In de betere buurten, door de fraaie wijken
van de steden
met hun welgevormde kastanjebomen
en populieren
strompelt een verlatene met oude schreden
van ver gekomen, van langs de rivieren,
hij droeg zijn lasten in eenzaamheid
met zich mee
ook aanstonds waar het uitspansel
dreigend staat
te popelen om los te barsten in een snee
die diep en alsmaar dieper gaat...
Arthur Rimbaud
Een minneklacht
Voordat ik ontmoette
stond ik in de mist
blijken van saamhorigheid, te weinig..
nadat ze groette
bleef ik in de mist
als nam de liefde niets..
en is mistroostig.
Arthur Rimbaud
Geurloze onheilspracht
Ik doorloop de fluwelen loper
met wrevel op het gezicht,
ogen als rood koper
in onontwijkbaar licht.
Door mijn valse brein
spoken allerlei demonen,
als een onuitputtelijk venijn
haast tot in aeonen.
Te diep betreden wij
het lang fluwelen kleed,
vermengend met afgoderij
weerstaan wij de profeet.
Ontaard en Hem verloren
tastend naar ander geluk,
op fluwelen grond geboren
gaat het mensdom stuk.
Arthur Rimbaud
Schipbreuk lijden
Geankerd ligt het schip
in het overkoele water,
geopend door een klip
- ik denk aan later -
waar vlagen van wind
het vaste ruim bespringen
wordt een ziel verslind
- en wist de dingen -
de dood ligt gekomen
in het verkoelde leven
boven al mijn dromen
- een hart wil geven -
Arthur Rimbaud
Tomber de la lune
Ik staar alleen
onder de volle ronde maan
been voor been
blijft eenzaam staan
ik ben verward
onder de bolle oranje zon
dit droeve hart
is een luchtballon
het stijgt omhoog
boven sterveling tot sterrenlicht
een donker oog
geen enkel zicht!
op dit moment
schrijnt alles door mij heen
liefde als mankement
staart hier alleen.
Arthur Rimbaud
Geplaatst in de categorie: literatuur
Opgedoken brieven va
56
Geef je reactie op deze inzending: