Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Olifant en muis 5: GEVAARLIJKE HOND

Van eten kwam niks. Ze konden allebei geen hap door hun keel krijgen. De hond was eng, maar helemaal omlopen zou meer dan een uur kosten.
‘Wat wil je Muis?' vroeg Olifant.
‘Nee, ik vraag het aan jou'
‘Maar ik wil niks.'
‘Dat heb jij nou altijd Olifant. Jij verschuilt je achter mij. Je durft zelf geen beslissingen te nemen.'
‘Dat is waar'
‘Maar ik zeg altijd al wat we moeten doen,' zei Muis. Deze keer moet jij maar eens de beslissing nemen.'
Olifant hoopte dat Muis zou zeggen dat ze toch liever terug ging, maar Muis hield haar mond.Ze bleven zwijgend zitten. De wind ritselde door de bladeren. Het was een beetje koud.
Je kon hier niet de hele dag blijven zitten. Af en toe keek Olifant naar Muis, maar die keek boos voor zich uit. Waarom moet ik altijd de moeilijke beslissingen nemen? dacht Olifant, maar hij zag wel aan Muis dat ze het zwijgen lang zou volhouden.
‘Nou ja, dan gaan we maar,' zei hij en liep in de richting van de woonboot. Muis achter hem aan.
Ze kwamen weer langs de dames.
‘We gaan toch!'zei Olifant.
‘Groot gelijk' zeiden de dames, ‘de hond doet niks'
‘Dat zeiden wij vroeger thuis ook altijd,'zei Olifant, ‘maar onze hond beet wel hoor'
De dames reageerden niet. Olifant keek achterom en zag dat Muis haar gezicht heel strak stond. Ze is bang dacht hij en voelde zich een heel flink beest.
Met stevige stap stevende hij op het bord privé af. De hond stond nog steeds midden op het pad.Hij gromde. Olifant begon langzamer te lopen.
De hond kwam naar hem toe. Hij was nu vlak bij zijn poten. Hij blafte. Olifant bleef stokstijf staan. Muis stond achter hem. De hond drentelde om hen heen.
Toen kwam er uit de boot een klein meisje. Ze had blonde krullen.
'Ik zal hem wel pakken,' zei ze. Ze liep naar de hond en trok hem aan de riem naar de kant.
‘Zitten Simon,'zei ze.‘ Lopen jullie maar langs.'
Olifant en Muis liepen haastig langs de woonboot. Binnen zagen ze de man met de kale knikker zitten. Hij keek hun recht in het gezicht.
‘Wat een akelige vent,' dacht Olifant, ‘en wat een lieve dochter.'
Ze keken om. Het meisje had de hond nog steeds vast. Ze zwaaiden naar haar.
‘Dank je wel hoor,' riepen ze en snel verdwenen ze om de bocht van de weg.

Schrijver: melvijn, 10 juli 2010


Geplaatst in de categorie: dieren

5.0 met 2 stemmen 162



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)