Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Olifant en muis 7: zanger

‘Zullen we lopen?’ vroeg Muis.
‘Dat is goed,’ zei Olifant.
Het was avond. De lantaarnpalen maakten lichtkringen in de mist. Olifant ademde de frisse lucht in. De hakken van Muis klikten naast hem op de stoeptegels. Voor en achter hen, langs de rivier, liepen groepjes dieren.
‘We zijn niet de enigen,’ zei hij.
‘Nee, had je dat dan verwacht?’
‘Ik ben benieuwd hoe het er uit ziet.’
De ingang van het theater was aan de rivieroever.
Muis haalde de kaartjes tevoorschijn en gaf ze aan de portier.
Binnen was het overvol. Er stond een lange rij voor de vestiaire.
‘Het is hier nog steeds dringen,’ zei Olifant, ‘ik had gedacht dat ze dit ook wel aangepakt zouden hebben.’
Muis ging naar de wc. Daarna nam zij de jassen over en kon Olifant gaan. De wc was van groen marmer. Het rook er lekker naar parfum. Toen Olifant naar buiten kwam, klonk er een gong. Muis stond nog steeds in de rij.
Straks mogen we de zaal niet meer in, dacht Olifant.
Eindelijk kon Muis de jassen kwijt. Met honderden dieren tegelijk was het dringen in de smalle gangen die haar de theaterzaal leidden. Ze liepen oude trappen op die alleen een nieuw verfje hadden gekregen. Ergens hoog boven de parterre kwamen ze op het balcon.
‘Met cabaret zitten ze we daar,’ zei Muis en ze weest naar beneden.
Olifant keek naar beneden. Het was een enorme ruimte. Overal zaten en liepen dieren, maar er waren ook nog plaatsen onbezet De stoelen hadden een feestelijk rode bekleding. Olifant werd een beetje duizelig. Misschien word ik net als mijn vader dacht hij. Die durfde toen hij ouder werd nog niet eens over een droge greppel te lopen. Ze passeerden wat echtparen. Ze zaten precies in het midden.
‘Ik voel me net God, die met zijn bliksem iedereen in de wereld kan treffen,' zei Olifant.
Hij maakt eeen schietgebaar naar iemand in de zaal.
‘Ik wist wel dat je arrogant was,’ zei Muis.

Het orkest begon te schetteren. De mensen klapten. Toen de zanger het toneel opkwam zwelde het applaus aan tot een orkaan. De zanger liep met huppelpasjes zoals hij dacht dat een jonge vent zou lopen. In zijn lange grijze haar was een kale plek te zien. De oudere dieren die om hem gezwijmeld hadden toen hij nog jong was hadden lampjes meegenomen, waar ze mee zwaaiden. Het was pathetisch.
De zanger begon aan een lied. Zijn stem was nog jong en diep, maar hij verdronk in een orkaan van geluid. Dat was vroeger wel anders. Toen speelde hij gitaar in kleine cafeetjes en wou nooit begeleiding van een orkest. Hij hield het liever puur.
‘Van die stem krijg ik nog steeds rillingen,’ fluisterde Muis.
De zanger zong al zijn oude hits en ook een paar nieuwe die hij onlangs gemaakt had.
Als er een oude hit kwam wiegde het publiek mee. Muis klapte na afloop van elke song heftig. Ze zat rechtop in haar stoel.
Olifant werd maar af en toe enthousiast.Aan het eind van het programma toen het grote bedanken begon verveelde hij zich. Iedereen werd bedankt: de dirigent, het orkest, de geluidsmensen, de overleden tekstschrijver van de zanger, alle andere tekstschrijvers die een lied voor hem gemaakt hadden, zijn vrouw, zijn kinderen en ga zo maar door.

Schrijver: melvijn, 6 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: muziek

2.8 met 6 stemmen 237



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Wee
Datum:
17 augustus 2010
't Is net echt. En Olifant is zó leuk :)
Naam:
melvijn
Datum:
11 augustus 2010
Email:
melvijnxs4all.nl
In de gedachte van mij (de auteur) is muis wel wat kleiner dan olifant, maar lang niet zoveel kleiner als in het plaatje. Mijn olifant en muis denk ik me als speelgoed-diertjes.

Naam:
Han Messie
Datum:
7 augustus 2010
Email:
hmessielive.nl
Iets wat onwezenlijk is: Die kleine muis pakt de jassen van haarzelf en van olifant (!!). Het theaterbezoek is heel tonend voor de meeste bezoeken aan een muzikale avond. Het gebruikelijke bezoek van de gegoede burgerij.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)