Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

OLIFANT EN MUIS 16: BRIDGE-AVONDJE

Ze liepen over het pad naar het huis een eindje verderop. Ze waren op een prettige manier opgewonden. Muis had de buurvrouw een keer gezien. Olifant kende haar helemaal niet. En toch woonden ze vlakbij. Vele keren was Olifant voorbij het huis gelopen, zonder het een blik waardig te keuren, maar nu hij er goed naar keek was het groot en comfortabel. Ze belden aan. De buurvrouw stond in de deuropening. Ze had een aardig gezicht en een welluidende stem.
‘Ik ben Nelleke, en jou heb ik wel eens zien lopen,’ zei ze tegen Muis, ‘Kom verder’
Ze liepen door naar een eetkeuken.
‘Hier zitten we het meest,’ zei de buurvrouw. De kamer was sober ingericht, maar prettig ruim. Voor het raam dat uitzicht gaf op een meertje stond een grote houten tafel. Er lagen planken op de vloer. Alles rook naar hout. De buurman kwam binnen. Hij had kort stekelig haar en zijn houding was zelfverzekerd. Hij stelde zich voor als Bert.
Bert en Nelleke hadden twee kinderen, die tussen even hun neus om de hoek staken. Nelleke vertelde dat ze pas tegen haar veertigste kinderen gekregen had.
‘We hadden er nooit aan gedacht om kinderen te nemen,’ lachte ze, ‘mijn moeder zei wel eens: “kind waarom begin je er niet aan.” Dan keek ik haar een beetje verbaasd aan. We hadden het te druk.’
‘Zullen we beginnen’, zei Bert.
Ze gingen zitten. Muis excuseerde zich omdat zij nog niet goed speelde. Bert stelde daarom voor om een spelletje met open kaarten te doen. Dat ging prima en al gauw deden ze het op de gewone manier.
Na ieder spel begon Bert te analyseren. Hij was heel erg serieus maar hij deed het op een aardige manier. Het waren goede bridgers, dat was duidelijk, maar het niveau verschil was nou ook weer niet zodanig dat Muis en Olifant helemaal weggespeeld werden.
Tegen elven kwam de wijn op tafel. Onder het genot van een glaasje vertelden ze elkaar wat over hun leven. Olifant zat op zijn praatstoel en vertelde hoe hij als klein kind in de oorlog verborgen was geweest. Hij vroeg zich achteraf af waarom hij in een eerste bezoek zo nodig direkt dit stukje van zijn geschiedenis had verteld en besloot dat het de sfeer van vertrouwelijkheid was waardoor hij los kwam.
Toen ze terug liepen glom Muis van tevredenheid.
‘Ik vond ze allebei aardig,’ zei ze, ‘van hem weet ik het nog niet helemaal zeker, maar zij is leuk. Hij is misschien wat te serieus en ik vind hem een beetje vlak, maar daar kan ik me best in vergissen.’
‘Ik vond het leuk,’ zei Olifant.
Hij bedacht zich dat het precies het soort dieren was, waar hij op gehoopt had: uit een goed milieu maar zonder capsones. Mensen waarmee je lekker kon praten, ook over wat moeilijker onderwerpen. Misschien zouden ze eindelijk een stel kennissen echt samen hebben. Tot nu toe waren het of vrienden van Muis of van Olifant. Muis vond Olifants vrienden te intellectueel. Ze hield van ‘slap ouwehoeren'. Olifant vond Muis haar vrienden te gewoontjes. Je kon nergens met ze over praten.
Maar nu was het moment aangebroken, waarop ze samen nieuwe contacten gingen leggen. Ze hadden afgesproken dat de buren, nadat ze met hun kinderen uit Amerika terug waren, op zouden bellen voor een nieuwe afspraak.

Schrijver: melvijn, 18 september 2010


Geplaatst in de categorie: sport

1.5 met 6 stemmen 970



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)