Overwinteren
Sinterklaas heeft het maar goed voor elkaar. Die heeft ons koude kikkerlandje alweer verlaten om in Spanje of Turkije (of waar hij dan ook woont tegenwoordig) weer een beetje warm te worden. Ons achterlatend met een dik pak sneeuw.
En ik hou er niet van. Niet van de kou en zeker niet van sneeuw. Voor mij geen sneeuwballengevecht of een sneeuwpop maken. Voor mij geen wintersport meer en zelfs mijn schaatsen mogen wat mij betreft de rest van mijn leven, ingevet op zolder blijven staan. Ik ben er gewoonweg niet op gebouwd. Alle vezels in mijn lijf sputteren tegen zodra de temperatuur beneden de 10 graden zakt.
Het voetbalmoeder zijn, valt me dan ook zwaar. Ik had het nogal geromantiseerd vorige keer. Ik had een lekkere lentedag in mijn gedachten, in een T-shirtje langs de lijn, met een verliefde blik kijkend hoe mijn zoon achter een balletje aan rent. Lekker kletsend met de andere mama’s en achteraf een wijntje in de kantine. De werkelijkheid valt echter zwaar tegen. Het merendeel van de wedstrijden is gespeeld in de kou, in de regen en in de mist. Daar sta je dan met je Uggs in de modder te stampen, met rode oortjes, ijsklompen van handen en de rillingen over je rug. En daarbij voetballen ze vroeg, veel te vroeg om mijn ochtendhumeur al de baas te zijn en veel te vroeg voor een wijntje in de kantine om aan op te warmen. Het enige wat overblijft, is de verliefde blik en het respect dat mijn kleine man de kou zonder mopperen trotseert. Maar zelfs mijn liefde voor hem overwint de kou niet. En dus besteed ik de wedstrijden vaak uit aan papa, wat mij een waardeloze voetbalmoeder maakt.
Ik hunker dan ook naar de winterstop. Een maand lang hoef ik niet te twijfelen of ik ga kijken ja of nee. Een maand lang geen schuldgevoel. Een maand lang ben ik geen waardeloze voetbalmoeder. Helaas zal ik deze maand ook moeten gebruiken om mijn leven te beteren. Mijn zoon wordt namelijk geen mietje! En dus blijft hij niet thuis omdat het te koud zou zijn of een beetje regent. “We zijn niet van suiker”, zeg ik altijd. En dus zal ik zelf mijn eigen goede voorbeeld moeten volgen om ergens half januari gewoon weer langs de lijn te staan.
Volgend jaar vraag ik aan Sinterklaas of hij ons meeneemt naar Spanje. Daar zijn namelijk ook voetbalvelden weet je. En aangezien toch niemand precies weet waar de Goedheiligman schijnt te wonen, maak ik er Gran Canaria van. Goed voor zo’n 24 graden in december. Adios Holanda!
Of ben ik nu echt van de kou in een delirium geraakt……
hotmail.comGeplaatst in de categorie: vrouwen
Voetbalmoeder
225
Geef je reactie op deze inzending: