Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Valentijn betrapt

In een keurige buurt van Delft verwacht je niet anders dan beschaafde manieren en gedragingen, maar schijn bedriegt nog steeds vandaag de dag. Natuurlijk staan hun huizen op dure grond en lopen de schattingen van hun riante woonpaleizen tegen de miljoen euro, daar gaan ze als joviale buren gezamenlijk trots mee om. Ze maken ruimhartige complimenten over hun meest recente aanbouw en de nieuwe kleur van hun voordeuren.
Het gaat om het chique echtpaar Willem en Monique en de wat al te duidelijk omhooggeklommen tweeverdieners Tinus en Claire. Tinus kocht laatst een tweedehands Jaguar, maar met heel weinig kilometers en zo goed als nieuw, waar Willem een maand later op reageerde door zijn plompe BMW in te ruilen voor een rode Porche.
's Zomers gaan ze vaak over en weer bij elkaar op de barbecue en dan wordt er gewauweld over de afgelopen reiservaringen in Thailand, Bali of Mexico. Diverse Chablis-wijnen worden ontkurkt en genuttigd, omlijst met de meest exclusieve hapjes en snapjes. De biologische biefstuk smaakt weer goed deze keer en vooral de zelfgemaakte sauzen krijgen een zielsdiep applaus. Vriendschap gaat in de hoogste kringen duidelijk door de maag. Maagversiering. Maagverleiding. Maagverzadiging.

Willem ziet wel dat Tinus wat al te nadrukkelijk naar het halfontblote decolleté van zijn vrouw zit te staren, maar hij vat dat op als mannelijk onvermogen, knikt hem vriendelijk toe en zegt: 'Nog een vol glas, buurman!'.
Tinus schrikt wakker en stottert 'Na-na-nátuurlijk!'. 'Hoe rijdt je Jaguar?', vraagt Willem. 'O, uitstekend, optrekken, man, óptrekken dat i doet!'. 'Als je hem maar wel de baas blijft, hé!' 'Maak je geen zorgen, kerel, het is net een vrouw, goed zitten en volle kracht vooruit!'.

Monique hoort het en ze glimlacht beminnelijk en ietwat ondeugend. Claire lacht eveneens veelbetekenend naar Tinus, die ook nog eens instinctief over zijn kruis strijkt, zogenaamd om zijn groeiende bobbel te temmen. De alcoholwerking verlaagt het praatniveau en dat is goed te merken, want Claire doet opeens ook een duit in het zakje door zeer heupwiegend naar het toilet te gaan. Willem slikt even wat weg.
Tinus ziet dat en zegt onbeholpen: 'Wat een lekker dier hé en zonder hulpgedoe, ik zweer het je, ze is puur natuur en zo strak als een deerne van achttien!'.
'O, maar mijn Monique doet er niet voor onder, hoor, heb je haar al wel eens goed bekeken?'. Willem schrikt van zijn eigen woorden, maar er is geen weg terug. Monique lacht verleidelijk naar beide mannen, wat Willem toch iets krenkt, maar hij blijft fakerig vrolijk en een tijd later gaan ze beleefd uit elkaar.

Op Valentijnsdag valt er een mysterieus kaartje door de brievenbus van Willem en Monique. Het is voor Monique en er staat op: Liefste oogappel, ik verlang met ziel, geest en vooral lichaam naar je passievolle wezen!.
'Van welke debiel zal dat nou zijn?', zegt Willem.
'Tja, ik ben me nergens van bewust!', zegt Monique enigszins ontdaan, maar ook nieuwsgierig gevlijd.
'Misschien moet je maar een kuisheidsgordel gaan dragen?', zegt Willem.
'Zou je denken, die geilaard zal toch niet om de hoek wonen of zo?'
Willem kijkt bedenkelijk.

's Avonds maakt hij zijn Porche schoon met een tuinslang en opeens verschijnt het hoofd van Tinus boven de heg.
'Kom even kijken naar mijn nieuwe aquarium! Laat die slang maar even slap hangen jóh!'.
Willem gaat mee naar zijn nieuwe aanwinst en de bijzondere vissen blubben onschuldig in hun overmatig versierde zwemparadijs. 'Leuk hé, dat paleisje waar ze door kunnen zwemmen!', zegt Tinus. Willem ziet opeens een krabbel over de nieuwe zwembak liggen en hij herkent de letter 'g' die uitschiet naar onderen, net als op die Valentijnskaart.
'Jij, vuile smeerlap!', schreeuwt hij opeens, 'ik zal je strot in dat paleisje duwen!'. Willem gaat volledig door het lint en hij verdrinkt Tinus in zijn decadente aquarium. Claire gilt de buurt wakker.

'Ik heb Valentijn betrapt en vermoord!', zegt hij tegen Monique, die ook gilt.
Heel Delft is in rep en roer om de Valentijnmoordenaar. Willem niet.

Schrijver: Joanan Rutgers, 9 februari 2011


Geplaatst in de categorie: woede

3.0 met 1 stemmen 198



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)