Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De verliefde kluizenaar

Hij bewoont een keurige flatwoning in de binnenstad van Amersfoort, tenminste vanaf de buitenkant bekeken. Binnen is het een gore rommel, maar dat verbergt hij vlekkeloos. Hij heeft geen meubels en geen televisie, wel een krakemikkige radio uit de kringloopwinkel, zelfs nog afgedingd. Overdag sleept hij supermarktdozen naar zijn woning om er een vuurtje van te stoken, gelukkig woont hij op de bovenste etage, al is de keurige onderbuurvrouw wel eens komen klagen vanwege de rookoverlast. De wind stond net even verkeerd. Zijn kleren stinken naar de geur van hasj en alcohol, hij heeft wel een wasmachine, maar die als jaren buiten werking. Hij hoopt iedere avond op een wondertje, de deuken die hij erin heeft geschopt heeft hij met een hamer geprobeerd te herstellen, maar het is er alleen maar erger op geworden. Gas heeft hij wel en hij kookt iedere dag hetzelfde: aardappels met wortelen, een gehaktbal, that's it. Heel vroeger heeft hij nog gestudeerd in Leiden, Taal en Letterkunde, hij kon dan ook toveren met woorden, want hij schreef prachtige gedichten, die in literaire tijdschriften werden geplaatst. Hij heeft ze nog ergens liggen of niet, het kan ook dat hij ze verbrand heeft tijdens een wel heel erg gure winter. Het is maar papier, weet je. Zijn onderbuurvrouw is een goedbetaalde secretaresse met een flinke bos hout voor de deur. Soms als hij haar tegenkomt op de trap, grapt hij 'tjongejonge zeg!', terwijl zij dan vraagt of het gaat. 'Uitstekend!', zegt hij dan, zijn bloeddoorlopen ogen vliegensvlug in haar decolleté stoppend. O, wat zou hij graag die twee kanjers willen strelen en kussen, maar hij weet wel dat hij geen partij voor haar is, dus droomt hij tijdens zijn erotische hasjfantasieën over haar. Sinds kort gaat het wat slechter met hem en hij flapt er ook maar van alles uit, hij merkt dat en dus sluit hij zichzelf wat vaker op in zijn vervuilde woning. Soms loopt hij naakt en verslagen rond, speurt eindeloos in oude tijdschriften uit de papierbakken, prevelt geheimzinnige toverformules, snijdt wat met een scheermesje in zijn linkerarm om bloed te zien, wat hij dan vervolgens panisch met krantenpapier omwikkelt tot het bloed gestelpt is. Er lopen vreemde beestjes door zijn kamer, er komen er steeds meer, hoe kan dat toch? 'Ik zal mijn onderbuurvrouw eens vragen of zij weet wat dat is', denkt hij. Eerst trekt hij een oude jas aan. Daarna schuifelt hij naar beneden, de laatste vier treden glijdt hij weg en bezeert hij zich aan zijn voorhoofd. 'Hé, bah, weer bloed!', roept hij geirriteerd. Hij belt aan. Het mokkeltje doet open. 'Zeg, mok...eh, buurvrouw, zou u eens willen komen kijken wat voor beestjes er boven uw hoofd lopen, want ik kan ze niet verklaren!'. 'Maar, buurman, het is midden in de nacht, u hebt me wakker gebeld en kan dat morgen niet?' 'Kan, kan, kan, daar koop ik niets voor, nee, het moet nu meteen, want ze groeien alsmaar verder en straks komen ze ook bij u!' 'Zou u denken? Nou, vooruit dan, maar ik moet me wel even omkleden, goed?' 'Goed', denkt hij, 'doe maar lekker preuts, ik weet wel dat je stiekem naar me verlangt, ook al ben ik afstotelijk!'. Samen struinen ze naar zijn woning en als zij eenmaal over de drempel van de woning is, gooit hij met een klap de voordeur dicht. 'Moet dat nu?', vraagt zij angstig. 'Ik wil ze nu zien!', schreeuwt hij. 'Wat?', zegt zij, 'ik kwam hier toch om iets te bekijken?'. 'Je dikke tieten!', zegt hij opeens en hij schrikt er zelf nog het meeste van. 'Ik ga nu onmiddellijk hier weg!', zegt zij. 'Gá dan!', zegt hij. De vrouw loopt bang langs zijn gestalte. Hij doet even net alsof hij in haar boezems wil knijpen en lacht dan macaber. De vrouw gooit de deur nog harder dicht dan hij deed.
De volgende ochtend vinden ze hem op straat. Doodgevallen. In zijn hand vindt een rechercheur een kort briefje: 'Al mijn bezittingen zijn voor mijn geliefde onderbuurvrouw, inclusief de beestjes, waar ik geen raad mee wist net als met haar. Laat haar niet vallen, dat mag nooit gebeuren!'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 maart 2011


Geplaatst in de categorie: rampen

4.0 met 2 stemmen 99



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)