Heer Ane en de zeven geitjes op vakantie [1]
Veel eerder dan Heer Ane had voorzien, was zijn zeewaardige jacht gereed voor de tewaterlating. Het oorspronkelijke vijfjarenplan – een jaar tekeningen downloaden van internet, 1 jaar materiaal bestellen, 2 jaar geestelijke voorbereiding en 1 jaar voor het eigenlijke bouwen - was door de geitjes aanmerkelijk ingekort. Nee, die geitjes wisten van aanpakken! Als Heer Ane om 12 uur 's middags wakker werd, waren de geitjes al minstens 5 uur aan het werk: ze zaagden en boorden dat het een lieve lust was, maakten ingewikkelde berekeningen en voerden koortsachtig telefonisch overleg met leveranciers.
Eigenlijk kon je zeggen dat de geitjes in plaats van Heer Ane het schip hadden gebouwd. Dat besefte hij zelf maar al te goed en uit schuldgevoel bood hij zijn nijvere vriendjes een volledig verzorgde vakantie aan. Met de boot, dat sprak vanzelf. Na de feestelijke tewaterlating, waarbij in plaats van een fles champagne een fles ouzo tegen de romp werd stukgegooid omdat dit Heer Ane's favoriete drankje was, stak het schip met zijn trotse bemanning van wal en voer de haven uit. Ze hadden de wind in de zeilen zodat het ze voor de wind ging, en zonder bakzeil te halen of overstag te gaan, bereikten ze al spoedig open zee.
Waar gaan we eigenlijk heen, vroeg geitje Nr. 1 die meestal het woord voerde en stilzwijgend als leider werd geaccepteerd. Tja, zei Heer Ane, daar vraag je me wat, ik heb er nog niet over nagedacht.
Het gaat om de reis, niet om de bestemming, zei geitje Nr. 7 wijsgerig, want hoewel hij weinig sprak was hij de meest filosofische van het stel, maar uiteindelijk werd iedereen het eens over Kreta als reisbestemming. Op Kreta was weliswaar niet veel, maar dat had als voordeel dat er ook weinig kon tegenvallen.
Alles verliep voorspoedig, er was alleen even sprake van een storm in een glas water. Weldra zwaaiden ze naar de apen op de rots van Gibraltar. Er waren 7 dagen sinds het vertrek verstreken toen geitje Nr. 2, die op de uitkijk stond, riep, Alle hens aan dek, Kreta in zicht! En inderdaad: in de verte was een strook land zichtbaar die werd gedomineerd door een plomp rechthoekig bouwsel. Dat is het fort, zei Heer Ane die hier al eerder was geweest. Niet veel later meerden ze af in de haven van Heraklion, gingen aan wal en bevonden zich al snel in het chaotische labyrint van straatjes en steegjes waaruit het centrum van de stad bestond.
Wel een beetje een zooitje, merkte nummer 4 op die een tijdje had gestudeerd voor stedenbouwkundige. Tja, zei heer Ane enigszins cryptisch: het zijn Kretenzers, maar het blijven Grieken. Tevens wees hij hem op de Venetiaanse invloeden in de vorm van pleintjes en fonteinen. Na enige uren rondgeslenterd te hebben, zette ons reisgezelschap zich verhit en vermoeid op een terras neer.
Toch wel pittig warm hier, merkte een van de geitjes op. Zeker, zei Heer Ane, maar het is een andere warmte dan thuis want de lucht is minder vochtig, en hij bestelde 7 ranja voor zijn vriendjes en een ouzo voor zichzelf. Kretenzers zijn aardige mensen, zei Heer Ane, vriendelijk, gemoedelijk. Ze houden ook van geven. Ze geven veel, niet om aardig gevonden te worden, nee, ze geven om het geven zelf! Het ontging Heer Ane dat zijn maatjes sceptisch zwegen. Als je bijvoorbeeld een maaltijd met Kretenzers in een restaurant gebruikt, vervolgde hij, en je vraagt daarna om de rekening, moet je niet raar opkijken als je te horen krijgt dat iemand anders deze al betaald heeft. Want het zijn Gevers, de Kretenzers!
Ja, vast wel, schamperden de geitjes, maar toen ze de drankjes wilden afrekenen bleken deze al betaald te zijn door een anonymus. Terwijl zij zich weer in de voortsukkelende stroom van overige toeristen begaven, vroegen de verbouwereerde geitjes zich tevergeefs af welke economische theorie kon verklaren hoe de Kretenzers aan de kost kwamen als ze voortdurend alles gratis weggaven. Inmiddels viel de schemering in toen onze vrienden weer aan boord gingen en omdat iedereen moe was besloot men na het nuttigen van een lichte maaltijd maar vroeg naar bed te gaan. Vlak voor hij in dromenland weggleed mompelde Heer Ane bijna onhoorbaar: het zijn... gevers.
wordt vervolgd
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: algemeen
Heer Ane
453
Geef je reactie op deze inzending: