Onderweg in het 'Dolce Italia'
Met mijn Cosmopolitan in de hand wacht ik tot de gate voor Genua open gaat.
Italia…waar zeer waarschijnlijk, zoals ‘sempre’, al mijn zintuigen bevredigd zullen worden.
Mijn Hollandse vriend, René, had een column in de Telegraaf, reiskrant gelezen en hun raad opgevolgd. Te warm, te druk en misschien ook teveel Italianen…
Ik vertrek dus alleen naar Umbria. René hoeft zich niet schuldig te voelen. Ik zal in het ‘dolce Italia’ enkele vrienden ontmoeten die daar een ‘giro con bicicletta’, een fietstocht rijden. Hiervoor vond ik het dan weer te warm, te drukkend heet om deze uitdaging mee aan te gaan.
Tijdens de dag wat ronddwalen met mijn gehuurde Fiat Panda over de lieflijke Toscaanse en Umbrische heuvels en wat blijven rond hangen aan het zwembad of het lago Trasimeno leek me aantrekkelijker.
Of ik de uitlaat over ‘teveel Italianen in Italia’ zal volgen is af te wachten. Ik heb tot hiertoe nog geen klachten gehad …
Ik rijd uiteindelijk 1000 km in zes dagen door dit prachtige, naar zonnebloem en cipressen ruikende landschap. Ik kan er geen genoeg van krijgen, als een minnaar grijpt het me volledig aan.
Volterra, San Gimignano, Monteriggioni, en dan het heerlijke lago Trasimeno, waar ik mijn tentje zet op een leuke ‘rustige’ camping in het plaatsje Passignano sul Trasimeno.
Monteriggioni ligt op een schitterende heuvel en maakt enorme indruk op mij wanneer ik het met mijn Fiat Panda voorbij rijd. De ommuurde Middeleeuwse stad nodigt uit voor een stop. Dit wordt voor mij uiteindelijk een van de mooiste plekjes in Toscana.
Diezelfde namiddag gaat mijn oog opeens uit naar een donkere affiche waar ‘Notti en Note al Castello di Monteriggioni’ op staat. ‘Domani ‘ La Traviata’ di G. Verdi, ingresso gratuito’ morgen ‘la Traviata’, van G. Verdi, gratis.
Dit moet een Goddelijke ingeving zijn, dit kan en mag ik echt niet missen. Ookal moet ik er meer dan een uur voor rijden vanuit mijn stadje Passignano sul lago.
Mijn vrienden blijken na hun fietstocht van Torgiano naar Perugia te moe te zijn om mee te gaan en ik besluit dan maar alleen op pad te gaan. Mijn beslissing wordt beloond. Het wordt een onvergetelijke nacht ! Diva’s lopen aan en af, knappe prinsen lopen met witte Venetiaanse maskers statig over het plein. Wel zestig mensen doen mee aan dit drie uur durende opera spectakel. Een fantastische performance ! Bellissima, Che gioia, prachtig !
Ik rijd ‘s nachts volledig bevredigd door het donkere heuvelachtige landschap naar mijn tentje toe en droom nog na tot de volgende ochtend vroeg…
Verzadigd wakker geworden, neem ik een verkwikkende duik in het uitnodigende slapende meer. Visjes zwemmen aan mijn voeten als ik het water betreed. Planten, eerst een beetje vreemd, scrubben op een natuurlijke wijze mijn lichaam telkens weer. De Italiaanse zon is reeds vroeg van de partij. Che piacere, wat een plezier !
Dan volgt een cappuccino met een croissantje met abrikozenmarmelade. Typisch Italiaans natuurlijk en vervolgens neem ik mijn aquarelboekje en schilder een beetje vanuit mijn luie ligstoel waar mijn blik al vlug afdwaalt naar een verloren golf, misschien hopende om de nimf Agilla te ontwaren, wachtende op haar prins Trasimeno …
Een utopie ? Umbrië kleeft aan me als geen ander… arrivederci caro! Ik kom zeker terug !
gmail.comGeplaatst in de categorie: reizen
Italia
137
Geef je reactie op deze inzending: