Het kan altijd erger, dat weet ik best!
Maar: je eigen leed is meestal het ergst, het hardste, het gemeenst, het meest
" binnenkomend" zeg maar en toch: wanneer je zoals ik opgenomen moet worden omdat artsen dat nodig vinden en je eigenlijk ook best wel ziek bent, kom je pas achter de narigheden van anderen en wordt je met de neus ( niet letterlijk) op de feiten gedrukt. Gewoon een paar mensen op een zaal, die verschillende onderzoeken moeten ondergaan, er zijn mensen bij van een eind in de tachtig maar zover ben ik dan nog niet.
Je merkt dat er alles aan gedaan wordt om een diagnose te stellen, de hoeveelheid onderzoeken die een mens van die leeftijd nog moet ondergaan is te angstig voor woorden. Ook ik zit in dat wereldje, wat gepaard gaat met onderzoeken die niet prettig zijn. Maar ik ben iets jonger, oké ietsje dan...twee vrouwen en twee mannen op een kamer, en eigenlijk is de diagnose van alle vier gewoon kanker. Jawel gewoon en zo moet ik het ook noemen, ik kan het niet anders noemen want woorden als oncologie en chemo zijn woorden die er om de haverklap vallen.
Drie van de vier patiënten, waaronder mijn persoontje mogen met weekend verlof, joepie! Even vrij van alle zieke mensen, even gewoon aan je eigen tafel, in je eigen bed en doen wat je wilt. Maar: een manneke bleef achter, alleen op die kamer, wachtend op bezoek, de dag voor een groot deel slapend doorbrengend en ALS hij al wakker wordt, dat komt dat omdat zijn Infuuspaal afloopt, omdat ze hem volstouwen met medicatie, omdat er bloed geprikt moet worden, gemiddeld vier keer per dag. Ik zei tegen hem: het is leuk dat ze je gisteren een zakje bloed gaven, ze komen het echter dubbel terughalen...voor de vierde keer ligt dat mannetje in het ziekenhuis, hij is het zat, hij is op.
Hij is alleen, kon niet met verlof want op zijn benen staan, dat kan hij niet. Bijna negentig, een beenmergpunctie, een ct- scan, een MRI scan, Uw pillen meneer, zijn dag bestaat uit overleven. Triest en diep triest.
Geplaatst in de categorie: moraal
Wie goed kan zijn voor zichzelf, kan dat ook voor anderen zijn. Het mededogen dat we voor onszelf
hebben, heeft tot gevolg dat we het ook hebben
voor anderen. Wees dus goed voor jezelf en wees
een goede kameraad voor jezelf als anderen het
eventueel niet zijn. Misschien een beetje New-agerig en dat is het ook. Ik leef met je mee
en zou zelf moeilijk aankunnen wat jij aan moet
kunnen. Wens je heel veel moed, sterkte en kracht!