Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over algemeen

Mauk

Sinds ze vaker gekraakt dan gevuld werden en later door Stivero in de ban gedaan, hangen er buiten geen sigarettenautomaten meer. Ik mis vooral de vakjes voor geld terug.
Altijd even door het klepje om te voelen of er nog vergeten muntjes ronddoolden. Ook in de jaren dat we de eerste sigaret nog moesten roken, lieten we in het voorbijgaan de vingers snel en routineus hun werk doen.
Later plakten de winkeliers het wisselgeld met doorzichtig plakband op de pakjes omdat de teruggave ook regelmatig haperde. Want kon je iedereen wel geloven die verklaarde een dubbeltje te weinig … Je bleef aan de gang als sigarenwinkelier en je leidde toch al een marginaal bestaan. In ons buurtje zaten er twee, elk op een andere hoek van de straat.
In de een zat een oud voetballer die ook nog in het Nederlands elftal had gespeeld maar aan zijn sportcarrière een mank been had overgehouden. Het duurde altijd even voordat hij vanuit zijn achterkamertje het rokerige winkeltje kwam ingestommeld. Mauk was een bonkige joviale man met enorme handen, hij was dan ook stopperspil geweest. Nu heet zo iemand spelverdeler. Hij had die Tjechen gisteravond wel iets laten ruiken.

De meeste mannen uit de buurt betrokken hun rookwaar dan ook van Mauk daarbij sterk gemotiveerd door de barokke schoonheid van zijn vrouw die zomaar onverwacht haar opwachting in de winkel kon maken. Sommigen treuzelden bij het weggaan, kochten meer dan ze van plan waren, begonnen op luide toon een mop te vertellen of hadden een roddeltje in petto waarvan ze hoopten dat het sensatiegehalte hoog genoeg was om haar naar binnen te lokken.
In de andere winkel zat een spits ingesnoerd echtpaar met rond zich de waas van een schaars liefdesleven, waarvan een van de leden onmiddellijk als een duveltje uit een doosje achter de toonbank stond en je achterdochtig aanschouwde. Zij moesten het hebben van een uitgebreid assortiment aan tijdschriften en kantoorartikelen. En voerden desgevraagd aan dat zij geen automaat aan de gevel nodig hadden om hun inkomsten op te vijzelen.

Als ik voor mijn moeder een pakje Gladstone zonder filter moest trekken nam ik soms het oude pakje mee en drukte dat in het lege laadje van de automaat. Gewoon dagelijks vandalisme, een kind eigen, toch?
Omdat het alleen bij dat merk gebeurde, de klanten klaagden en Mauk wist dat mijn moeder grootafneemster was, viel de verdenking al snel op mij. In die buurtjes hield men nog strak het oog op elkaar. De mand was groot genoeg om door te vallen. Biechten moest ik het ook nog. En voortaan bij ieder bezoek aan het sigarenmagazijn hield ik mijn blik uit voorzorg op de handen van Mauk gericht of moest ik de donkere ogen van zijn vrouw trotseren. Wellicht is daarmee een criminele carrière in de kiem gesmoord.
Het zegt u allemaal niks natuurlijk, maar het leidt lekker af van een verloren EK kwalificatie. Hoewel, nu u er toch over begint. Zo’n Depay met dat sjaaltje en die tattoos, die vreselijke voorzetten en dan zo’n attitude. Er wordt door de heren ook al niet meer gezongen tijdens het volkslied.

Mauk wel, uit volle borst, dat weet ik zeker.

Schrijver: trawant, 16 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 3 stemmen 94



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)