Coco is op slag verliefd
Na de koffie en een snuifje poedersuiker schrok Marjan als door een adder gebeten wakker en pruttelde ze met verbaasde woorden over de lange, eiken eettafel, waar aan de andere kant (tien meter van haar vandaan) baron Frits zat te glunderen als Holle Bolle Gijs. 'Welkom in kasteel De Gouden Pollepel, erudiete schoonheid, hoogstbeminnnelijke Marjan, duizendmaal pardon voor de brute vervoersmethoden, maar laten we er een aangenaam samenzijn van maken, wil je witte of rode wijn of toch liever champagne?', zegt Frits opgewekt, terwijl hij met zijn vingersklik butler Piet naderbij laat komen. 'Maar wie bent u als ik vragen mag en waarom heeft u mij ontvoerd?', vraagt een bange Marjan met een brok in haar keel. 'Nou-nou, madammeke, 'ontvoerd' is wel een heel groot woord, ik zou eerder zeggen 'uitgenodigd'!' 'Uitgenodigd?, pardon, baronneke, dát kan ik me dus echt niet herinneren!' 'Kom nou, beeldschone siervogel, het heeft je misschien allemaal wat overvallen, maar mijn intenties zijn van integere aard en nu je eenmaal hier bent, kunnen we er maar het beste het beste van maken!' 'Dat gaat je flink bezuren, rare snoeshaan, ik durf te wedden dat het hele Brabantse politiekorps reeds in actie is gekomen!' 'Kan zijn, lieverd, maar voordat ze hier zijn, zijn wij hem allang gevlogen!' 'Hoezo gevlogen?' 'Zoals ik het zeg, raar vogeltje uit je balachelijke penthouse!' 'Er is verdomme helemaal niets mis met mijn penthouse, wie denk je wel dat je bent, idiote vrouwenontvoeder!' 'Piet, even je weet wel!'.
Na een vlugge, nauwelijks pijnlijke injectie in haar bovenarm wordt Marjan helemaal weeïg en goedgemutst. 'Kijk eens aan, dat is beter', zegt Frits, 'en wat kan Piet jou inschenken, honnepon?'. 'Doe maar een rode Bordeaux!', antwoordt Marjan met een mysterieuze, liefdevolle glimlach. De elegante Piet serveert een paddestoelensoep met ook enkele psychedelische varianten. Nog voor het hoofdgerecht heeft Marjan haar fles Bordeaux al half leeg. Uit de plafondroosters dalen opiumwalmen op hen neer. Als Frits tien meter lange benen had, dan zou hij aan voetjevrijen doen. Piet serveert de hertenbiefstuk met jachtsaus en het wilde zwijngebraad met truffelsaus. Op aparte schaaltjes wordt de groente en de patatten aangeleverd. Marjan is bijgekomen van de schrik en ze laat zich alles goed smaken. Ze schudt soms van intens genot met haar weelderige borsten. Ook om Frits een beetje uit te dagen, want ze vindt hem ineens een veel knappere prins, dan die aangepaste toneelspeler, die de laatste tijd als een schoothondje aan haar lippen hangt. 'Die wordt het natuurlijk nooit!', denkt ze blasé. Na de Dame Blanche leegt ze haar fles Bordeaux en begint ze aardig te zweven. 'Nog koffie na, meneer, mevrouw?', vraagt Piet, maar dat wilden ze allebeide niet.
Piet sloot alle deuren van het kasteel af en hij vertrok naar zijn woonafdeling in de rechtervleugel. 'Kom, Marjanneke, dan gaan we nog wat feesten in de danszaal!', zegt Frits met overgeslagen stem. 'Waarom gebruik je toch steeds verkleinwoorden, kick je daar soms op?', vraagt Marjan. 'O nee, sorry, maar dat gaat bijna automatisch, ik bedoel er verder niets mee, lieve schat!', zegt Frits een beetje benauwd. Ze waggelen door de kasteelgangen en soms staan ze even stil voor een schilderij van Paul Klee, Edvard Munch, Edgar Degas, Piet Mondriaan, Marc Chagall en Paul Cézanne. 'Je hebt echt voor een fortuin aan schilderijen hier hangen!', zegt Marjan diep onder de indruk. 'Op zolder heb ik het leeuwendeel hangen, maar daar komen we nog wel!', zegt Frits, die tijdens die zin meteen zijn rechterhand op de linkerbil van Marjan plaatst. Ze vindt het prima en ze spint een beetje. Bij een beeld van Auguste Rodin begint ze met Frits te tongzoenen en streelt ze over zijn gezwollen lid. 'Oelálá!, jij hebt er zin in!', zegt Frits, Marjan nog meer opfokkend, terwijl hij haar naar de danszaal mee trekt. Hij knippert de kroonluchters aan en op de muziek van 'I Want Your Sex' van George Michael doen ze naakt hun paringsdans. Frits kan zijn ogen niet van haar heen en weer en op en neer schuddende mega-exemplaren af houden. Zijn piemel staat kaarsrecht, terwijl hij soepele bewegingen maakt, een heel raar gezicht.
In het antieke hemelbed bedrijven zij vol vuur de liefde en door de aanwezige lijntjes poedersuiker herhalen ze dat wel tien keer. Pas drie dagen later klopt butler Piet op hun deur en krijgen ze ontbijt op bed met stevige, Turkse koffie, croissants met rosbief en zes gebakken eieren met spek. Na een uitgebreid badderen in een gouden bubbelbad begeven zij zich innig omarmd naar de eetkamer voor nog meer koffie en een door Piet vers gehaald gebakje uit het dichtstbij gelegen dorp. Als verliefde tortelduifjes loeren ze naar elkaar en ze lachen zich een deuk over de koppen in de kranten, die allemaal uitweiden over de bizarre en onrustbarende ontvoering van de flamboyante modekoningin uit Eindhoven. 's Avonds wordt er op het acht-uur-journaal met de korpschef van de regio Eindhoven gesproken over eventuele daders, maar niets wijst op een verhelderend spoor. Er verschijnt zelfs een straatkrantenverkoper, die beweert, dat hij de ontvoerder heeft gezien en gesproken, maar die wordt als ontoerekeningsvatbaar beschouwd, want zijn verhaal is te gek voor woorden. Sinds de ontvoering van Freddy Heineken is er niet zo'n adembenemend spannende ontvoeringszaak meer geweest.
Geplaatst in de categorie: emoties
Baron Frits Cocosnoo
219
Geef je reactie op deze inzending: